Γιάννης Σφαιρόπουλος: Ένας φίλος έρχεται απόψε…

Σε ημερομηνία σημαδιακή για την επαγγελματική του εξέλιξη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επιστρέφει ως αντίπαλος του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ.

Πως τα φέρνει η ζωή. Πριν 5 χρόνια, ακριβώς σαν σήμερα, ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την πρόσληψη του Γιάννη Σφαιρόπουλου (με βοηθό του τον Μίλαν Τόμιτς).

Μια ήττα από τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του Κυπέλλου είχε σηματοδοτήσει το τέλος του Γιώργου Μπαρτζώκα, με τους «ερυθρόλευκους» όμως να επιμένουν… ελληνικά, αναθέτοντας στον 47χρονο τότε «Σφαιρό» την τεχνική τους ηγεσία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το κανάλι της αναμέτρησης

Ο ίδιος κόντευε 3 δεκαετίες στους πάγκους.

Εχοντας ξεφύγει από τα πατρικά πρότυπα -ο πατέρας του, οδοντογιατρός στο επάγγελμα, ήταν στα νιάτα του σπουδαίος ποδοσφαιριστής, αγωνιζόμενος μάλιστα για μια διετία και στον Ολυμπιακό- στρέφεται στο μπάσκετ, αλλά από 19 χρονών αντιλαμβάνεται πως ιδιαίτερο μέλλον δεν θα είχε μέσα στο παρκέ κι έτσι είχε ξεκινήσει να επενδύει έξω από τις γραμμές τους, αρχικά κοουτσάροντας στα τσικό του Απόλλωνα Καλαμαριάς, στη γενέτειρα του, τη Θεσσαλονίκη.

Η αλήθεια είναι πως η εμπειρία του, δεν λείανε τη μουρμούρα που συνόδευσε την επιλογή του από τους αδερφούς Αγγελόπουλους.

Η προϋπηρεσία του στον σύλλογο, για μια τριετία ως βοηθός των Γιαννάκη και Γκέρσον μπορεί τον ίδιο να τον βοήθησε, την διστακτικότητα όμως της εξέδρας δεν την περιόρισε, παρότι και βάσει… διδαχής, έμοιαζε έτοιμος για τέτοια βάρη.

Πέραν των προαναφερθέντων, θήτευσε στο πλευρό διάφορων δασκάλων, διαφορετικών σχολών: Καζλάουσκας, Σερφ, Σκάνσι, Πετρόπουλος, Ιωαννίδης -οι δύο τελευταίοι ως εκλέκτορες της Εθνικής, στο επιτελείο της οποίας ήταν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Προσθέστε και την εμπειρία στο εξωτερικό, ως βοηθός του Λιθουανού στην ΤΣΣΚΑ (με τον… Ολυμπιακό να τερματίζει την εκεί θητεία του ύστερα από τον χαμένο για την «αρκούδα» τελικό της Euroleague το 2012), αλλά και διάφορα επιμορφωτικά καλοκαίρια σε Summer Camps στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο Χιούστον και στο Κλίβελαντ.

Γιάννης Σφαιρόπουλος: Η ευκαιρία στο top επίπεδο…

Το αγροτικό ως πρώτος προπονητής το είχε κάνει σε ΠΑΟΚ και Πανιώνιο, οπότε τι έλειπε; Η ευκαιρία στο top επίπεδο…

Fast forward στο σήμερα. Πέντε χρόνια μετά από εκείνη την ανακοίνωση, από εκείνη την ευκαιρία. Στα 52 του πλέον, επιστρέφει ως αντίπαλος του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ.

Στα ηνία της Μακάμπι, την τύχη της οποίας ανέλαβε ακριβώς πριν έναν χρόνο. Είχε μεσολαβήσει ένα εξάμηνο χωρίς δουλειά. Το μόνο του σε όλη του την προπονητική καριέρα που είχε μείνει μακριά από τους πάγκους.

Πρωτόγνωρο. Αυτονόητα (και επιπρόσθετα) δύσκολο για κάθε επαγγελματία, μα και απαραίτητο.

Η «ομάδα του λαού» στράφηκε σ’ αυτόν ψάχνοντας… αλεξιπτωτιστή, αφού ήδη η σεζόν έμοιαζε χαμένη, με ξεκίνημα 1-6 στην Euroleague.

Το τέλος της χρονιάς, την βρίσκει πρωταθλήτρια στο Ισραήλ -οποία είδηση…- με τελικό, διεθνές, ρεκόρ 14-16 και χαμένη για μια νίκη, μια θέση στο Top-8 της διοργάνωσης. Αυτοδίκαια, η option ανανέωσης για έναν χρόνο που υπήρχε στο συμβόλαιο του ενεργοποιείται.

Μαζί και η φιλοδοξία επιστροφής της Μακάμπι σε Final-4, με ανάλογες (πλέον) κινήσεις και ξεχωριστή, απολύτως διακριτή φιλοσοφία.

Σε μια συνέντευξη του, πριν το ξεκίνημα της φετινής σεζόν, οι Ισραηλινοί μέτρησαν τις φορές που χρησιμοποίησε τις λέξεις «προπόνηση» και «άμυνα».

Δεν το έκανε πάντα στα εβραϊκά (τα οποία έχει ήδη αρχίσει να κουτσομιλάει και να διαβάζει), αλλά τις χρησιμοποίησε, αθροιστικά, πάνω από το 50 φορές σε λιγότερο από τρία τέταρτα.

Μέρος της… ταυτότητας του πλέον και ένας από τους λόγους που όταν αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, δικαιολογήθηκε η -τότε- μη επέκταση της συνεργασίας του με τους «ερυθρόλευκους». Το 5/5 επί του Παναθηναϊκού (μόνιμο κριτήριο επιτυχίας ή αποτυχίας…) στην παρθενική του σεζόν, μακρινό πολύ.

Τα δύο σερί πρωταθλήματα στις πρώτες του χρονιές, ξέφτισαν, επισκιάστηκαν από την αποτυχία στις δύο επόμενες. Οι δύο τελικοί της Euroleague (2015 και 2017), με μπάτζετ… μισό (και λιγότερο) από τους άμεσους διεκδικητές, μνημονεύονταν κυρίως ως χαμένοι, παρότι αμφότεροι προέκυψαν τέτοιοι στις έδρες των φιναλίστ (Μαδρίτη και Ρεάλ ο πρώτος, Κωνσταντινούπολη και Φενέρ ο δεύτερος).

Η μετάλλαξη και του Ελληνα τεχνικού, από έναν ήρεμο και χωρίς εκρήξεις (όπως για παράδειγμα ο προκάτοχος του στον πάγκο του Ολυμπιακού, Μπαρτζώκας) προπονητή σ’ έναν που οι αντιδράσεις ακόμη και σε συνεντεύξεις ήταν απρόβλεπτες και έντονες, δείγμα σαφές πως το διαζύγιο ήταν απαραίτητο και πιθανότατα ωφέλιμο.

Ωφέλιμο τουλάχιστον για τον ίδιο. Η πορεία του στην Μακάμπι, η εικόνα της στα τάραφλεξ αυτόν τον χρόνο που την καθοδηγεί, το επιβεβαιώνει.

Οσο για την άλλη πλευρά; Απλό το μέτρο σύγκρισης: ο Ολυμπιακός που άφησε τον Μάιο του 2018 ήταν άραγε σε χειρότερο στάτους από τον Ολυμπιακό που βρίσκει ως αντίπαλος απόψε, πρωτομηνιά Νοεμβρίου;