Το 1970 η Πολιτεία του Ορεγκον παρουσίασε τον εκπρόσωπό της στο ΝΒΑ, τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και επτά χρόνια αργότερα, με σημείο αναφοράς τον μεγάλο Μπιλ Ουόλτον γιόρτασε το πρώτο (και μοναδικό) πρωτάθλημα στην ιστορία της επιστρέφοντας μάλιστα από εις βάρος τους 0-2 κόντρα στους Σίξερς στην σειρά των τελικών με τέσσερις σερί νίκες.
Οι Μπλέιζερς κατέγραψαν σημαντική πορεία στο ΝΒΑ. Πέρα από το πρωτάθλημα, είχαν 21 σερί συμμετοχές σε πλέι οφ, έπαιξαν δύο φορές σε τελικούς (ηττήθηκαν 4-1 από τους Πίστονς το 1990 και 4-2 από τους Μπουλς το 1992) ενώ τόσο το παλιό Memorial Colosseum όσο και το καινούργιο Moda Center είναι γεμάτα καθώς οι φίλοι τους θεωρούνται από τους πλέον ενθουσιώδεις και «θορυβώδεις» στο ΝΒΑ.
Οι ατυχίες
Κι όμως αυτή η ομάδα θα μπορούσε να έχει γράψει πολύ μεγάλη ιστορία αν δεν είχε μείνει στην ιστορία για τις ατυχίες της αλλά και τις αποτυχίες της. Είναι γεγονός ότι παίκτες που προορίζονταν για μεγάλα πράγματα, χτύπησαν σοβαρά και είχαν τραυματισμούς που ουσιαστικά τους έκοψαν την καριέρα: Ο Μπιλ Ουόλτον μετά το πρωτάθλημα του ’77 χτύπησε σοβαρά και ποτέ δεν έφτασε στην αρχική του κατάσταση. Πιο μετά ο Σαμ Μπούι τσάκισε το γόνατό του και έγινε ένας ακόμα…γίγαντας με πήλινα πόδια. Η επιλογή του Αρβιντας Σαμπόνις που έπαιξε τελικά στους Μπλέιζερς στα 31 του πέρασε από χίλια κύματα μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στον αχίλλειο.
Τα ίδια και ο Γκρεγκ Οντεν, με αποτέλεσμα όλοι να μιλάνε για την κατάρα του σέντερ (ειδικά και μετά τον πρόωρο θάνατο του Κέβιν Ντάκγουορθ από καρδιακή ανακοπή). Κι εκτός των σέντερ μην ξεχνάμε πόσο πρόωρα μπήκε τέλος λόγω τραυματισμού στην καριέρα του Μπράντον Ρόι, ενός παίκτη που προοριζόταν για ηγέτης σε ομάδα υψηλών στόχων.
Αλλά κυρίως οι αποτυχίες
Πέρα από τα παραπάνω όμως, που είναι γεγονότα αναμφισβήτητα, έχουν καταγραφεί και απερίγραπτες γκάφες. Απαράμμιλες και ανεπανάληπτες. Οι Μπλέιζερς έριξαν μια τεράστια κλωτσιά στην τύχη που τους χτυπούσε την πόρτα. Προσοχή… Δεν της έκλεισαν απλώς την πόρτα αλλά της έριξαν και μια κλωτσιά.
Πέντε παίκτες που έγραψαν τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ βρέθηκαν στα χέρια των Μπλέιζερς. Και στους πέντε η πόρτα έκλεισε σε γκάφες που έχουν μείνει στην ιστορία ως ανέκδοτα. Ελλειψη διορατικότητας; Ατολμία; Ανικανότητα; Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοσχολιάσει
Το 1972 οι Μπλέιζερς είχαν την πρώτη επιλογή στο ντραφτ κι επέλεξαν τον ΛαΡου Μάρτιν ο οποίος δεν έκανε και πολλά πράγματα. Σε τέσσερα χρόνια θητείας στους Μπλέιζερς είχε μέσο όρο 5 πόντους και 4 ριμπάουντ. Για να πάρουν τον Μάρτιν όμως οι Μπλέιζερς προσπέρασαν τον Τζούλιους Ερβινγκ (!) τον μεγάλο Dr.J που αργότερα έγραψε μεγάλη ιστορία κι έμεινε στο κάδρο ως ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών.
Το 1976 έγινε ένα συμπληρωματικό ντραφτ για τους παίκτες του Σεντ Λούις και του Κεντάκι που δεν θα λάμβαναν μέρος στο ΑΒΑ. Οι Μπλέιζερς είχαν το νούμερο 2 όπου επέλεξαν τον Μορίς Λούκας και το νούμερο 5 όπου πήραν τον Μόουζες Μαλόουν. Στην πορεία, επειδή οι δύο παίκτες είχαν ίδιο στυλ, αλλά και για να ελαφρύνουν το σάλαρι καπ αποφάσισαν να κρατήσουν τον έναν κι επέλεξαν τον Λούκας. Παρότι ο Μορίς Λούκας έκανε καλή καριέρα και ήταν πρωταγωνιστής στο πρωτάθλημα του 1977, δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη καριέρα (και τις ικανότητες φυσικά) του Μόουζες Μαλόουν. Ηδη μπορείτε να φανταστείτε μια ομάδα με Ουόλτον, Μαλόουν και Ερβινγκ και να σκεφτείτε διάφορα…
Εδώ υπάρχει ένα ερωτηματικό αλλά και πάλι, παρατηρήθηκε έλλειψη διορατικότητας. Στο ντραφτ του 1978 η Ιντιάνα είχε το νούμερο 1 αλλά το αντάλλαξε με τους Μπλέιζερς. Ο Λάρι Μπερντ βρισκόταν στα χέρια τους, λοιπόν! Όταν όμως ανακοίνωσε ότι θα μείνει έναν ακόμα χρόνο στο κολλέγιο και θα είναι διαθέσιμος για την επόμενη χρονιά, οι Μπλέιζερς δίστασαν. Θα μπορούσαν να τον έχουν επιλέξει και να περιμένουν. Δεν το έκαναν, επέλεξαν στο νούμερο ένα τον Μάικαλ Τόμπσον (πατέρα του Κλέι των Ουόριορς) και τελικά η «αλεπού» Ρεντ Αουερμπαχ δεν δίστασε καθόλου, τον επέλεξε στο νούμερο 6 για τους Σέλτικς… Και η συνέχεια είναι γνωστή!
Το ντραφτ του 1984 θεωρείται το κορυφαίο όλων των εποχών. Οι Μπλέιζερς είχαν το νούμερο 2 και μια πλειάδα μελλοντικών σούπερ σταρ να επιλέξουν. Οι Ρόκετς στο νούμερο ένα πήραν τον Χακίμ Ολάζουον και όλοι ήταν βέβαιοι για την επιλογή των Μπλέιζερς. Οι οποίοι διέψευσαν τους πάντες και επέλεξαν τον Σαμ Μπούι, προσπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν!!! Η δικαιολογία ότι είχαν ήδη τον Κλάιντ Ντρέξλερ έχει κάποια βάση, αλλά αν την σκεφτείτε περισσότερο μάλλον θα γελάσετε. Λέτε να μην κατάφερναν να παίξουν μαζί;
Στο ντραφτ του 2007 οι Μπλέιζερς είχαν την τύχη με το μέρος τους καθώς η πρώτη επιλογή ηταν δική τους. Με τον Μπράντον Ρόι και τον ΛαΜάρκους Ολντριτζ να βρίσκονται στο ρόστερ τους, με μια σούπερ επιλογή θα γίνονταν φαβορί ακόμα και για τίτλο. Και ολοι στοιχημάτιζαν ότι οι Μπλέιζερς θα επέλεγαν τον Κέβιν Ντουράντ… Λες και δεν ήξεραν.
Οι Μπλέιζερς επέλεξαν τον δυναμίτη σέντερ, Γκρεγκ Οντεν. Τον παίκτη που όλοι αποκαλούσαν «νέο Μπιλ Ράσελ» αλλά τελικά εξελίχθηκε σε νέο «Σαμ Μπούι». Τις περισσότερες φορές ήταν τραυματίας ενώ αργότερα εκφράστηκαν αρκετές αντιρρήσεις σχετικά με την πραγματική του ηλικία καθώς όλοι τον θεωρούσαν αρκετά χρόνια μεγαλύτερο.
Το γεγονός είναι ότι στο Πόρτλαντ η τύχη αποδείχθηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρη. Το ότι την κλώτσησαν οι Μπλέιζερς είναι άλλη ιστορία.
[vc_row][vc_column width=”2/3″][td_block_14 custom_title=”SUNDAY’S FILES” tag_slug=”sunday-s-files” limit=”6″ tdc_css=””][/vc_column][vc_column width=”1/3″][td_block_7 custom_title=”SPORTMINUTE” category_id=”90″ limit=”7″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]