Οι πρώτοι Έλληνες Μπόσμαν: Μασλαρινός, Δρελιώζης και παρολίγο… Αλβέρτης (pics)

Το 1990 άρχισαν όλα. Τότε που ένας άσημος ποδοσφαιριστής, ο Ζαν Μαρκ Μπόσμαν άνοιξε το δρόμο για όλους. Αγωνιζόταν στο Βέλγιο και την Λιρς. Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του η Λιρς δεν τον άφηνε να φύγει αφού απαιτούσε πολλά χρήματα, καταθέτοντάς του μάλιστα μονομερές συμβόλαιο.

Ο Μπόσμαν προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ζήτησε την ελεύθερη μετακίνησή του ως εργαζόμενος και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Το 1995 κέρδισε το Δικαστήριο. Η απόφαση άνοιγε νέους δρόμους. Κάθε εργαζόμενος αθλητής μπορεί να διαπραγματεύεται είτε με τον ίδιο είτε με άλλο σύλλογο όταν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του με ομάδα της χώρας του ή εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι λεγόμενοι «κοινοτικοί» έμπαιναν στην ζωή μας.

Και κάπως έτσι το καλοκαίρι του 1996 οι πρώτοι Έλληνες έκαναν χρήση του «νόμου- Μπόσμαν» προκειμένου να ξεφύγουν από τα μονομερή συμβόλαια με τα οποία τους έδεναν οι ομάδες. Χρονικά, ο πρώτος μπασκετμπολίστας που έφυγε από την Ελλάδα ήταν ο Μάκης Δρελιώζης, από τον Πανιώνιο στην Ιταλική Φορλί. Χωρίς ιδιαίτερα επεισόδια… Στην ίδια ομάδα πήγε λίγους μήνες αργότερα ο Γιώργος Μασλαρινός, από τον ΒΑΟ. Μετά από σκληρή διαμάχη… Πρακτικά (λόγω των «επεισοδίων») ήταν ο πρώτος που έκανε χρήση του νόμου.

Μπόσμαν: Έτσι άρχισαν όλα

Δικαστικά, ο πρώτος που δικαιώθηκε ήταν ο Μπάνε Πρέλεβιτς όταν επέστρεψε στην Ελλάδα για την ΑΕΚ, μετά από ένα χρόνο στην Βίρτους Μπολόνια.

Και ιστορικά, ο πρώτος που… λίγο έλειψε να ανοίξει την πόρτα εξόδου, λόγω του μονομερούς συμβολαίου ήταν (δεν το ξέρετε και πολλοί) ο Φραγκίσκος Αλβέρτης… Αλλά όλα αυτά θα τα πούμε παρακάτω.

Ας δώσουμε όμως περισσότερες λεπτομέρειες μέσω των όσων αναφέρουν μερικοί εκ των πρωταγωνιστών αλλά και το ρεπορτάζ. Και όπως θα διαπιστώσετε υπάρχουν πολλές ωραίες ιστορίες ειδικά εκείνη που αναφέρει τις αναμνήσεις των Δρελιώζη και Μασλαρινού από τον διάσημο συμπαίκτη τους, Μανούτ Μπολ. Τον γίγαντα των 2,31 εκατοστών.

Μπόσμαν- Μασλαρινός: «Ο Σκαριόλο είπε καλές κουβέντες»

«Ημουν στον ΒΑΟ, που μου έκανε μονομερές συμβόλαιο. Κι έτσι βρέθηκε η Ιταλία…Έπρεπε να περιμένω πάντως γιατί ήμουν ποκλεισμένος από παντού, δεν μπορούσα πουθενά. Και έχασα δουλειές, γιατί με ήθελε η Βερόνα, που έπαιξε τελικό Κυπελλούχων εκείνη τη χρονιά. Η ΕΟΚ δεν έστελνε την ελευθέρας μου και έτσι η πρώτη δουλειά που έγινε ήταν με την Φορλί» θυμάται ο Γιώργος Μασλαρινός και συνεχίζει:

«Η Φορτιτούντο Μπολόνια έπαιζε τουρνουά στην Θεσσαλονίκη. Ο Κώστας Παπαδάκης  που ήταν ατζέντης μου ήταν φίλος με τον Σκαριόλο και του έστειλε κασέτες με αγώνες μου. Του άρεσε του Σκαριόλο αυτό που είδε και βοήθησε. Δεν υπήρχε βέβαια τότε αυτό το αλισβερίσι με τους ατζέντηδες που υπάρχει τώρα.

Κι έτσι ο Σκαριόλο ήταν μια περίπτωση που βοήθησε να πάω στην Ιταλία καθώς είπε καλά λόγια. Κι έτσι προέκυψε η Φορλί, όπου βρήκα τον Μάκη Δρελιώζη. Είχε ήδη υπογράψει εκεί ενώ εγώ πήγα τέσσερις μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα».

Αναμνήσεις από την Φορλί

Οι αναμνήσεις του Μασλαρινού; Φιλίες που έμειναν…

«Ο Φράνκο Ντεζόρο ήταν γενικός αρχηγός της ομάδας. Έμενα ακριβώς δίπλα του, ήθελε να έχει κοντά του εμένα και τον Μάκη. Μας είχε σαν παιδιά του. Περνούσε από τα σπίτια μας, να δει αν είμαστε καλά, μας έκανε το τραπέζι. Να δει αν όλα είναι τακτοποιημένα. Ο οποίος είναι φοβερός φιλέλληνας. Από τότε ερχόταν κάθε χρόνο διακοπές στην Λευκάδα μαζί με την οικογένειά του. Σε συγκεκριμένο μέρος, με την βάρκα του.

Ο Στέφανος Ρέππας, Ελληνας παντρεμένος με Ιταλίδα, για τον οποίο τότε ήταν ευλογία ότι υπήρχαν Έλληνες… Μιλούσε ελληνικά, έκανε την πλακίτσα του. Αρχιτέκτονας… Ακόμα και τώρα βρίσκεται εκεί και κάνει την ίδια δουλειά.

Και είναι ένας άνθρωπος που κρατάμε επαφή κι εγώ και ο Μάκης. Ήταν οι μπαμπάδες μας, μας πρόσεχαν σαν παιδιά τους τότε. Επίσης υπήρχε η οικογένεια Παπαγιαννίδη… Γιατρός. Ο Ντοτόρε Παπαγιαννίδης όπως τον λέγαμε κι εμείς. Ελληνική οικογένεια. Δεν είχαμε τόσες επαφές, αλλά επίσης ήταν μια οικογένεια που για κάποια χρόνια κράτησα επαφές. Μετά τους έχασα».

Παρέα με τους… Μπόσμαν της Μπολόνια

Πάμε όμως και στο πως ζούσαν στην Ιταλία οι Έλληνες, ως πρώτοι «Μπόσμαν» το 1996.

«Η Φορλί ήταν μια ομάδα που πάλευε για την παραμονή της. Η Βίρτους που έπαιζαν ο Κώστας με τον Μπάνε, ήταν πρωταγωνίστρια σε Ιταλία και Ευρώπη. Και ο Κώστας και ο Μπάνε ήταν μαζί μας κάθε Σάββατο που πηγαίναμε από το Φορλί στην Μπολόνια για να τους δούμε… Να πιούμε τον καφέ μας, να κάνουμε τη βόλτα μας. Ήταν κι αυτοί έναν ρόλο επιστάτη απέναντι σ’ εμένα και τον Μάκη. Μας βοηθούσαν. Γι’ αυτό κρατήσαμε σχέσεις με αυτά τα δύο παιδιά».

Έτσι βρέθηκε στην Ιταλία

Πάμε όμως και στο πρακτικό της υπόθεσης. Στην ιστορία με τον ΒΑΟ και το ταξίδι στην Ιταλία του Γιώργου Μασλαρινού.

«Τότε που πήγα στο εξωτερικό γι’ αυτά τα μονομερή συμβόλαια ήταν μια καλή εποχή για το ελληνικό μπάσκετ. Φανταστείτε ότι οι ομάδες που ανέβαιναν στην μεγάλη κατηγορία έπαιρναν από το Filmnet, νυν Novasports περίπου 350 εκατομμύρια δραχμές η κάθε μία, δηλαδή σημερινό 1 εκατομμύριο ευρώ!!! Κι αυτός είναι ο λόγος που εμφανίστηκαν ομάδες- κομήτες. Πήραν τα χρήματα, έφτιαξαν ομάδες με πολύ λιγότερα χρήματα κι εξαφανίστηκαν. Ο ΒΑΟ τότε ήθελε να πάω σε ομάδες που ήθελαν εκείνοι. Εγώ απάντησα ότι δεν πάω πουθενά. Ας έμενα ελεύθερος. Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη τότε σε Κώστα Παπαδάκη και Νίκο Πετράτο, που ήταν τότε νομικός σύμβουλος στο γραφείο του Κώστα. Τους άκουσα. Περίμενα. Δεν πήγα πουθενά και ήρθε η πρόταση από την Ιταλία.

Έτρεχα για να κάνω εργομετρικά, κάρτα υγείας, να βγάλω άδεια εργασίας, από τότε υπήρχαν αυτά εκεί… Για να προλάβω τον πρώτο αγώνα κόντρα στο Μιλάνο, που ήταν ομαδάρα τότε. Με πολύ καλούς Ιταλούς και ξένους παίκτες».

Ο ΒΑΟ έκανε δικαστήρια και ο νόμος του Μπόσμαν

Κι εδώ αρχίζουν τα πιο ενδιαφέροντα: «Κατά τη διάρκεια της χρονιάς κι ενώ η ελευθέρας μου είχε ήδη πάει στην Ιταλία, ο ΒΑΟ έκανε δικαστήρια. Η δική μου υπόθεση ήταν η πρώτη που κρίθηκε και δικαστικά και ήταν πρόδρομος για όλες τις υπόλοιπες. Δεν ίσχυαν πλέον τα μονομερή συμβόλαια κι άρχιζαν οι παίκτες να φεύγουν στο εξωτερικό. Κι εφόσον επέστρεφαν στην Ελλάδα, ήταν ελεύθεροι.

Τότε στην Α1 έστελναν με εξώδικο τα συμβόλαια. Η ομάδα αποφάσιζε ό,τι ήθελε, σου έστελνε το συμβόλαιο και έπρεπε θεωρητικά να το υπογράψεις κι εσύ. Αλλά επειδή είχα ήδη αρχίσει την συνεργασία με τον Κώστα Παπαδάκη και τον Νίκο Πετράτο, ήμουν πιο οργανωμένος. Είχα πανικοβληθεί τότε, όταν ξαφνικά από την Α1 βρέθηκα στην Β’ Εθνική. Και χρειαζόμουν προστασία. Μου είχαν δεσμευτεί ότι με τις νέες συνθήκες θα πήγαινα στο εξωτερικό και δεν χρειαζόταν να υπογράψω πουθενά. Έτσι κι έγινε και πήγα στην Ιταλία».

Το πρώτο παράσημο… Έλληνα Μπόσμαν

Είναι και παράσημο για εμένα… Το είχα παλέψει, είχα ταλαιπωρηθεί. Είχε κριθεί δικαστικά αυτή η υπόθεση… Και το γεγονός ότι μετά από εμένα μπορούσε να φύγει οποιοσδήποτε παίκτης στο εξωτερικό, εννοώ απ’ εκείνους που είχαν μονομερή συμβόλαια από την πλευρά της ομάδας και μετά να επιστρέψει ελεύθερος στην Ελλάδα ήταν πολύ σημαντικό. Όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους τους Έλληνες αθλητές».

«Με ήθελε ο Παναθηναϊκός, με έδωσαν στον Άρη»

Μάλιστα ο Γιώργος Μασλαρινός θυμάται και μια μεγάλη ιστορία… Τότε που ενώ ο Παναθηναϊκός ασχολήθηκε με την περίπτωσή του, ο ίδιος βρέθηκε στον Άρη…

«Όταν ήμουν μικρός κι άρχισα να παίζω Εθνικές ομάδες, ο ΒΑΟ είχε κανονίσει να πάω στον Άρη… Την σεζόν 1993-1994 πήγα στον Άρη αλλά με έδωσαν με υποσχετική γιατί δεν εμπιστεύονταν ότι θα πλήρωναν τα χρήματα οι παράγοντες του Άρη. Κι επειδή ο Άρης όντως τότε είχε αρχίσει να έχει προβλήματα επέστρεψε στον ΒΑΟ.

Υπάρχει μια ακόμα καλύτερη ιστορία. Το καλοκαίρι του 1992 συμφώνησε ο ΒΑΟ με τον Άρη… Ο Παύλος Γιαννακόπουλος επικοινώνησε με τον ΒΑΟ και ζήτησε να με πάρει στον Παναθηναϊκό… Ο Αλβέρτης, ο Οικονόμου, ο Γεωργικόπουλος του το είχαν προτείνει. Ήμασταν μαζί στην Εθνική Εφήβων που τότε είχε έρθει τέταρτη στην Ευρώπη. Ο ΒΑΟ ήθελε να με δώσει στον Άρη για λόγους που δεν μάθαμε ποτέ… Έστω κι αν υποψιαζόμαστε κάτι.

Πήγα στον Άρη  και μετά επέστρεψα στον ΒΑΟ αφού ο Άρης δεν πλήρωσε. Έπαιξα δύο σεζόν και ανεβήκαμε διαδοχικά στην Α2 και στην Α1, το 1995-1996.

Στην Φορλί με τον Μανούτ Μπολ

Στην Φορλί, ο Μασλαρινός είχε συμπαίκτη μια σημαντική φυσιογνωμία του παγκοσμίου μπάσκετ. Τον Σουδανό Μανούτ Μπολ, ο οποίος με ύψος 2,31 μέτρα θεωρείται ο ψηλότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ. Τεράστια φυσιογνωμία, «τρομερός  κύριος» λέει ο Μασλαρινός, που πέθανε πάμφτωχος κοντά στα 50 του χρόνια το 2010. Λέμε «κοντά» γιατί δεν έγινε ποτέ γνωστή η ημερομηνία γεννήσεώς του. Ο Μπολ χάλασε όλα του τα χρήματα για να βοηθήσει φτωχούς συμπατριώτες του στο Σουδάν ενώ έδωσε αγώνα υπέρ πολλές ειρήνης στην χώρα του που πληγώθηκε βαθιά από εμφύλιο σπαραγμό…

«Όταν μου είπαν ότι ήταν εκεί ο Μανούτε, τρελάθηκα. Ήταν πολλές φοβερός χαρακτήρας, εκπληκτικός άνθρωπος. Περνούσαμε πολλές ώρες μαζί καθώς ήμασταν όλοι μόνοι, χωρίς γυναίκες και παιδιά μαζί. Τρώγαμε μαζί, χαλαρώναμε… Μου έχει μείνει ο θαυμασμός και το πάθος που μιλούσε για τη χώρα του. Έπαιζε μπάσκετ και όσα χρήματα έβγαζε τα έστελνε πίσω στη χώρα του για να βοηθήσει. Διαμάντι… Είχε το θάρρος στη γνώμη του και το πλήρωσε αφού όταν επέστρεψε στην πατρίδα του τον έβαλαν και σε κατ’ οίκον περιορισμό»

Το «παράπονο» του Μασλαρινού; Ότι ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει μια φωτογραφία με τον Μανούτε Μπολ…

Μάκης Δρελιώζης: Ο πρώτος χρονικά Έλληνας Μπόσμαν

Χρονικά, ο πρώτος μπασκετμπολίστας  που έκανε χρήση του νόμου Μπόσμαν ήταν ο Μάκης Δρελιώζης. Που περιγράφει τη δική του ιστορία:

«Τότε, όταν γινόσουν 21 ετών η ομάδα μπορούσε να σου κάνει μονομερές συμβόλαιο. Το πρώτο που υπέγραφρες ήταν πενταετές.

Μόλις είχε τελειώσει η σεζόν 1993-1994 και στη διάρκεια της μεταβατικής έπαθα ρήξη χιαστού. Δύο- τρεις ημέρες πριν λήξει η μεταβατική, ενώ μας έβλεπε ο Ίβκοβιτς που μόλις είχε αναλάβει στη θέση του Κώστα Μίσσα!

Μένω έξω όλη την περίοδο 1994-1995. Έκανα πολλή προπόνηση και προσεκτική. Άρχισα να μπαίνω σταδιακά αλλά ήμουν πολύ πίσω. Φανταστείτε ότι την σεζόν 1993-1994 δεν είχα παίξει καθόλου. Ο Πανιώνιος είχε τη σπουδαία ομάδα με Φάνη, Γιαννάκη, Τέρνερ, Στόουκς και με υψηλούς στόχους. Έμεινα έξω λόγω τραυματισμού την πρώτη χρονιά του Ίβκοβιτς στον Πανιώνιο.

Φτάνουμε στο καλοκαίρι του 1995 και ο κόουτς Ίβκοβιτς με έστειλε στην Σερβία, που είχε εμπάργκο ακόμα, μαζί με τον Γέλιτς για προπονήσεις. Φανταστείτε κατάσταση. Εμπάργκο… Να πουλάνε την βενζίνη σε μπουκάλια αναψυκτικών στον δρόμο.

Την περίοδο 1995-1996, που ο Πανιώνιος βγήκε στην Euroleague, έπαιξα λίγα παιχνίδια. Φανταστείτε λοιπόν ότι τρία χρόνια ήμουν εκτός δράσης»

Και περνάμε στην ουσία…

Πάμε λοιπόν και στην ουσία. Στο πως έκανε χρήση του νόμου Μπόσμαν και βρέθηκε στην Ιταλία.

«Τότε ήρθαν οι «Μπόσμαν» και με τον Πανιώνιο είχαμε διαφορά στο οικονομικό» θυμάται ο Μάκης Δρελιώζης. Που δεν διστάζει να πει και νούμερα συγκεκριμένα.

«Επί εποχής Τζούροβιτς και Μίσσα έπαιρνα 6 εκατομμύρια δραχμές. Τέσσερα στο χέρι και δύο που πήγαιναν στο σχολείο μου καθώς έπρεπε να πάω σε ιδιωτικό για να αποφύγω το… πρωί- απόγευμα που υπήρχε τότε στο δημόσιο. Όταν τελείωσα το Λύκειο και τα έξι εκατομμύρια έμειναν στα χέρια μου. Με τον Ίβκοβιτς πήρα επτά εκατομμύρια. Πριν πάθω τον χιαστό μου έλεγαν πολύ μεγάλα νούμερα, γιατί ο Ντούντα είχε τρελαθεί μαζί μου.

Φεύγει λοιπόν ο Ίβκοβιτς και έρχεται ο Κιουμουρτζόγλου. Με τον Παύλο Κορκίδη ως Γενικό Διευθυντή.  Μου ξεκαθάρισαν ότι θα έμενα αλλά δεν θα έπαιζα. Μου έκαναν προσφορά που χωρίς την εφορία ήταν καθαρά στην τσέπη μου 7 εκατομμύρια τον χρόνο επί πέντε χρόνια».

Τοτε ζήτησα από τον Γκας Σαρηγιαννίδη, που ήταν ατζέντης του Φάνη Χριστοδούλου, να με βοηθήσει. Η αλήθεια είναι ότι βοήθησε πολύ και ο Βαγγέλης Αγγέλου…

Παντού υπάρχει ένας Σκαριόλο

Όπως και στην περίπτωση του Μασλαρινού έτσι και στου Δρελιώζη, ο Σέρτζιο Ο  Γκας ήταν κολλητός του ο Σκαριόλο. Του ζήτησε βοήθεια ώστε «ένα ταλαντούχο παιδί, που όμως είναι τρία χρόνια χωρίς αγώνες, να βρει ομάδα στην Ιταλία». Ο Σκαριόλο βοήθησε: «Είναι μια ομάδα καινούργια που έφτιαξε ο Ροβάτι που ήταν πρόεδρος στην Ρόμα»…

Η Φορλί παίρνει προπονητή τον Μάσιμο Μάγκανο που γούσταρε τους μικρούς παίκτες. Του στέλνω κασέτες, από τουρνουά και αγώνες και του κέντρισε το ενδιαφέρον. Πάλι ήταν μεταβατική προπόνηση και φτιάχνουμε φιλικό.

Ήρθε στην Αθήνα ο Μάγκανο.

Μαζεύει ο κόουτς Σορώτος όλη την ομάδα του Αμύντα… Ο Αγγέλου φέρνει παιδιά από την Χαλκίδα, με Αντώνη Σταμάτη, Μπάμπη Παπαδάκη, Σωτήρη Αγγέλου και άλλους και φτιάχνουμε δύο ομάδες. Ο Μαγκάνο με βλέπει…

Δίνει το ΟΚ και μετά του λέω θα έρθω νωρίτερα, για να κάνω προπόνηση. Είχα πάει στην μεταβατική τους. Έκατσα μια εβδομάδα διακοπές και άρχισα προετοιμασία».

Κάπως έτσι ο Μάκης Δρελιώζης χρονικά έγινε ο πρώτος Ελληνας μπασκετμπολίστας που έκανε χρήση του νόμου Μπόσμαν.

Φοβερός άνθρωπος ο Μανούτ Μπολ

Ο Δρελιώζης θυμάται και τον Μανούτ Μπολ. «Κοίτα στην Φορλί είχαμε κάνει ρεκόρ. Είχαμε τον Μανούτ με ύψος 2,31 μέτρα και τον Γκρεγκ Γκαρντ που ήταν περίπου Ο Μανούτ ήταν  μεγάλος τότε…

Εκανε τις τρεις από τις πέντε προπονήσεις. Αυτό που θυμάμαι ήταν όταν έκανε ντους κι έβγαινε για να ντυθεί, καθόταν, έβαζε όλα τα ρούχα καθιστός ώστε να σηκώνεται μία φορά. Δηλαδή… Καθιστός έβαζε εσώρουχο, παντελόνι, κάλτσες, έδενε τα παπούτσια και σηκωνόταν μία φορά. Επειδή ήταν 2,31 δεν ήθελε να σηκώνεται και να κάθεται.

Ολοι ήθελαν να τον έχουν φωτογραφία… Εμείς δεν τα καταφέραμε»!

Ο Νίκος Πετράτος απέκτησε ειδικότητα στον νόμο Μπόσμαν

Ο γνωστός δικηγόρος, Νίκος Πετράτος ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με τον νόμο Μπόσμαν και βοήθησε τους αθλητές να ελευθερωθούν… Και να αποκτήσουν δικαιώματα που δεν είχαν.

«Χρονικά η πρώτη υπόθεση ήταν ο Δρελιώζης. Πρακτικά ήταν ο Μασλαρινός. Δικαστικά ήταν ο Πρέλεβιτς»  λέει ο Νίκος Πετράτος.

Του Μασλαρινού την υπόθεση τη διαβάσαμε και μάλιστα ο Πετράτος αναφέρει ότι «η ΕΟΚ έκανε αμέσως αυτό που έπρεπε κι εφήρμοσε τον νόμο Μπόσμαν στέλνοντας την ελευθέρας του παίκτη στο Φορλί. Παρά το μονομερές του ΒΑΟ.

Μπόσμπαν και περίπτωση Πρέλεβιτς

Δικαστικά; Ο Μπάνε Πρέλεβιτς ήταν η πρώτη περίπτωση. «Το καλοκαίρι του 1996, ο ΠΑΟΚ έκανε μονομερές συμβόλαιο- τριετές- στον Πρέλεβιτς αλλά ο Μπάνε πήγε στην Βίρτους» λέει ο Νίκος Πετράτος. Ένα χρόνο μετά ο Μπάνε επέστρεψε στην Ελλάδα για την ΑΕΚ, αλλά ο ΠΑΟΚ του είχε ήδη καταθέσει μονομερώς τριετές συμβόλαιο. Βεβαίως, τα μονομερή πλέον δεν αναγνωρίζονταν πουθενά. Σε κανένα μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης»! Και κάπως έτσι και η περίπτωση του Πρέλεβιτς θεωρείται πρωτοπόρα.

«Η Φορτιτούντο έδινε πολλά λεφτά για τον Αλβέρτη»

Ο Νίκος Πετράτος αποκαλύπτει ότι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, βρέθηκε… κοντά στο να είναι πρωτοπόρος στο θέμα της άρνησης των μονομερών συμβολαίων. Ήταν νομικός στο γραφείο του Κώστα Παπαδάκη που εκπροσωπούσε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη.

«Υπήρξε διαφωνία με το πρώτο συμβόλαιο που του κατέθεσε μονομερώς ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι του 1995» λέει ο Πετράτος. «Μάλιστα είχαμε προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την Φορτιτούντο Μπολόνια που ενδιαφερόταν για τον Φραγκίσκο. Όμως εκεί υπήρξαν δύο θέματα. Πρώτον ότι ο Μάνος Παπαδόπουλος είχε κινηθεί πανέξυπνα και είχε δώσει προκαταβολή στον Φραγκίσκο, έναντι των χρημάτων που προέβλεπε το μονομερές. Και δεύτερον ότι ο Φραγκίσκος δεν ήθελε να φύγει. Δεν πήγαμε ποτέ σε αντιδικία και το θέμα έκλεισε. Ήταν αναμφισβήτητα μια τεράστια επιτυχία του Μάνου. Και θα πω κάτι… Παρότι τα χρήματα που έδινε η Φορτιτούντο ήταν πάρα πολλά και θα βγάζαμε κι εμείς πολλά, το χάρηκα που ο Φραγκίσκος έμεινε στον Παναθηναϊκό. Δικαιώθηκε και φάνηκε στο μέλλον».

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εκείνη τη χρονιά έφυγαν για το εξωτερικό κάνοντας χρήση του νόμου Μπόσμαν ο Κώστας Παταβούκας (Βίρτους Μπολόνια) και ο Γιώργος Καλαϊτζής (Μιλάνο). Ο Καλαϊτζής έφυγε τον Ιανουάριο του 1997 κι επέστρεψε την επόμενη, ελευθερος πιά από τον Πανιώνιο για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό. Επίσης ο Παταβούκας επέστρεψε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1997.