Συνήθως, η Ligue 1, παρότι υψηλής δυναμικής λίγκα, δεν αποτελεί τον πρώτο προορισμό στο μυαλό των Ελλήνων παικτών όταν έρθει η ώρα να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Ένα πρωτάθλημα με ιδιατερότητες, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά περίπλοκο. Όπως ακριβώς και η σχέση των παικτών της χώρας μας που αγωνίστηκαν εκεί. Άλλες φορές η επιλογή τους δεν ευδοκίμησει. Άλλοτε άφησε γλυκόπικρη γεύση. Ωστόσο υπήρξαν και εκείνοι που δικαιώθηκαν αφήνοντας το στίγμα τους στο Σαμπιονά.
Με αφορμή την έναρξη της συνεργασίας του Ευθύμη Κουλούρη με την Τουλούζ, του 13ου Έλληνα ποδοσφαιριστή που μεταγράφεται στη χώρα των εκλεκτών κρασιών, το sportime.gr πάει πίσω στον χρόνο και κάνει τον απολογισμό για τα πεπραγμένα των συμπατιωτών μας στη Ligue 1. Τελικά τους ταιριάζει, είναι… comsi comsa ( «έτσι και έτσι» στα γαλλικά) ή τους πέφτει βαρύ;
Ligue 1: Τα… success stories
Ήρθαν στη Γαλλία ως ξένοι και αγαπήθηκαν όσο λίγοι. Ο λόγος για τους Άκη Ζήκο και Στάθη Ταυλαρίδη, οι οποίοι σε Μονακό (2002-2006) και Λιλ (2004-2007) μαζί με Σεντ Ετιέν (2010) αντίστοιχα, αποτέλεσαν εκ των πιο σημαντικών στελεχών στο ρόστερ. Ειδικά ο Ζήκος, πέραν του ότι παραμένει ο πρώτος Έλληνας τον 21ου αιώνα που αγωνίστηκε σε τελικό Champions League, είχε τον νευραλγικό ρόλο να κατευθύνει για τέσσερις σεζόν την ανάπτυξη των Μονεγάσκων.
Δείτε τη δήλωνε ο πάλαι ποτέ άσος για το ματς με την Πόρτο στο Γκελζενκίρχεν, το 2004:
Από την άλλη, ο Ταυλαρίδης είχε εξαιρετική παρουσία, με την αμυντική του απόδοση να ξεπερνάει τις προσδοκίες των φιλάθλων στις ομάδες που αγωνίστηκε. Δύο ποδοσφαιριστές που αποτελούν μέχρι σήμερα τα φωτεινά παραδείγματα με τα πιο τρανταχτά… success stories.
Aνάμεικτα συναισθήματα
Εκτός από το δίπολο Ζήκου- Ταυλαρίδη, όμως υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις Ελλήνων παικτών που η παρουσία τους στο Σαμπιονά χαρακτηρίστηκε από έντονα ανεβοκατεβάσματα. Μια από αυτές είναι και ο Κώστας Μήτρογλου. Ο «Μητρογκόλ» ήρθε το 2017 στη Μαρσέιγ.
Εκεί πέρασε δύσκολα στην αρχή, αλλά στη συνέχεια καθιερώθηκε για αρκετό διάστημα πετυχαίνοντας αρκετά γκολ, ειδικά την περασμένη σεζόν. Ωστόσο, τον Γενάρη του 2019 παραχωρήθηκε στην Γαλατάσαραϊ μέχρι το καλοκαίρι του 2020 και το μέλλον μοιάζει να βρίσκεται γενικότερα μακριά από τη Μασσαλία.
Παρακάτω όλα τα τέρματα του ταλαντούχου επιθετικού με τη φανέλα της Μαρσέιγ:
Ανάμεικτα συναισθήματα άφησαν και οι περιπτώσεις των Μαρίνου Ουζουνίδη (1997-1999) και Μιχάλη Καψή σε Χάβρη και Μπορντώ (2004-2005). Πολλά παιχνίδια ήταν εξαιρετικά, αλλά κάτι έλειπε για το βήμα παραπάνω. Κάτι που οδήγησε στον επαναπατρισμό και των δυο, ακόμα και αν στην περίπτωση του Καψή, οι προτάσεις για να μείνει στη Γαλλία ήταν αρκετές.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Τάσος Δώνης, στον οποίο όμως υπερισχύει η γλυκιά γεύση, μιας και βοήθησε την Νις τη σεζόν 2016-2017 να βγει στα play-off του Champions League και τον εαυτό του να πάρει το εισιτήριο για την Bundesliga.
Ένα όνειρο κακό
Εκείνοι που σίγουρα θα θέλουν να ξεχάσουν τη περίοδο που βρέθηκαν στη Γαλλία είναι ο Φίλιππος Δάρλας στη Μπρεστ (2010-2011) και ο Βίκτωρ Κλωναρίδης στη Λιλ. Ο πρώτος έμεινε μόλις στις 3 συμμετοχές και πέρασε…. ανέπαφα για να επιστρέψει τελικώς στον Ατρόμητο. Ο «Κλώνα» πάλι, «έγραψε» μόλις 5 αναμετρήσεις με τη φανέλα των «λιλουά» και τράβηξε για Βέλγιο και τη Μουσκρόν, μέχρι και εκείνος να γυρίσει μετά από την κακή παρένθεση στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Οι… Άγγελοι του 2004 στο Αρλ
Ίδια μοίρα, αλλά σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, είχαν και οι δύο πρωταθλητές Ευρώπης του 2004, Άγγελος Μπασινάς και Άγγελος Χαριστέας. Τη σεζόν 2010-2011, όντες αμφότεροι χορτάτοι από εμπειρίες και διακρίσεις αποφάσισαν να αγωνιστούν στην Αρλ ως έναν από τους τελευταίους σταθμούς στις καριέρες τους. Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν.
Ο Μπασινάς έλυσε το συμβόλαιό του μετά από ένα δίμηνο και 5 συμμετοχές κρεμώντας τα παπούτσια του, ενώ ο Χαριστέας αγωνίστηκε σε έξι ματς αποχωρώντας και εκείνος μεσούσης της σεζόν.