Δεν πάει πολύς καιρός που η μεταγραφική ανικανότητα της Λίβερπουλ εξελισσόταν σε τροχοπέδη για την εξέλιξή της, για την επιστροφή της στο κορυφαίο επίπεδο. Υπερβολικά ποσά για παίκτες που έχουν καταντήσει ανέκδοτο (λέγε με Κάρολ) ή απώλειες μεταγραφικών στόχων από άμεσους ανταγωνιστές. Πλέον όμως το πράγμα και έχει αλλάξει άρδην και πλην του προφανούς (Κλοπ), η μεταστροφή έχει ονοματεπώνυμο: Μάικλ Έντουαρντς!
Πιθανώς τον έχετε ακούσει, η… πανηγυρική πώληση του Ντόμινικ Σολάνκε υπενθύμισε πόσο σημαντικό είναι εκτός από το μπορείς να αποκτάς αυτό που θες, να έχεις την ικανότητα να ξεφορτώνεσαι και τα «βαρίδια» με τρόπο κομψό. Βαρύς χαρακτηρισμός για παγκόσμιο πρωταθλητή U20 με την Αγγλία και μάλιστα MVP του τουρνουά, αλλά με στυγνά μαθηματικά ο Σολάνκε ήταν ένας φορ που αποκτήθηκε από την Τσέλσι ως ελεύθερος, σκόραρε μόλις μία φορά σε 27 συμμετοχές και πουλήθηκε 21 εκατομμύρια ευρώ! Όχι και άσχημο deal…
Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο πίσω από το οποίο κρύβεται ο Έντουαρντς, ο 39χρονος τεχνικός διευθυντής που μαζί με τον Γιούργκεν Κλοπ έχουν φέρει εις πέρας την… ανοικοδόμηση του ρόστερ των «ρεντς». Σε αντίθεση με τον Γερμανό όμως, εκείνος δεν δίνει συνεντεύξεις, σπανίως δίνει τροφή για σχόλια στα αδυσώπητα αγγλικά ΜΜΕ. Παρότι λοιπόν είναι στο κλαμπ από το 2011, ο περισσότερος κόσμος ασχολήθηκε μαζί του στο 2016, όταν αντικατέστησε τον άνθρωπο που τον έφερε στην ομάδα, Ντάμιεν Κόμολι, στη θέση του τεχνικού διευθυντή. Ο Κόμολι είχε ακούσει τα καλύτερα από Λονδίνο μεριά για τον νεαρό αναλυτή ποδοσφαίρου, βοηθό του Χάρι Ρέντναπ σε Πόρτσμουθ και αργότερα Τότεναμ.
Στη Λίβερπουλ ήρθε ως επικεφαλής αναλυτής και δεν άργησε να ανελιχθεί σε υπεύθυνο τεχνικής κατάστασης και (μέχρι σήμερα) τεχνικό διευθυντή. Ως γνωστό όμως οι Bρετανοί managers δεν είναι συνηθισμένοι να έχουν πολλούς πάνω από το κεφάλι τους και η συνεργασία με τον Ρότζερς ήταν δύσκολη. Η επιτυχία της απόκτησης του Κουτίνιο επισκιάστηκε από την δαπανηρή, όσο και (παταγωδώς) αποτυχημένη του Μπεντέκε.
Με τον -συνηθισμένο σε αυτό το μοντέλο διοίκησης- Κλοπ, τα πράγματα έγιναν πολύ πιο εύκολα. Ο Γερμανός έλυσε το χρόνιο ζήτημα της μεταγραφικής επιτροπής των «ρεντς» που το μόνο που έκανε ήταν να δυσκολεύει τις μεταγραφές, θέλοντας να έχει τον τελευταίο λόγο τόσο για τις αγορές, όσο και για τις πωλήσεις. Από ποδοσφαιρική άποψη πάντα, καθώς η τελευταία οικονομική έγκριση ανήκει στην FSG (ιδιοκτήτρια εταιρία).
Αγορές που έκαναν τη διαφορά
Ο Έντουαρντς σε αυτό το περιβάλλον εξελίχτηκε στην πιο σημαντική διοικητική φιγούρα του Μέλγουντ. Μανέ, Φαν Ντάικ, Άλισον οι μεταγραφές με 100% δική του υπογραφή. Όσον αφορά τον Σαλάχ οι σκάουτερ της Λίβερπουλ επέμεναν για την αγορά του και όχι του Μπράντ της Λεβερκούζεν που ήταν ο εκλεκτός του Κλοπ. Η εξέλιξη γνωστή.
Στην περίπτωση του Κεϊτά, οι «ρεντς» βρήκαν έναν ανένδοτο διαπραγματευτή απέναντί τους, τη Λειψία, η οποία ήθελε να καθυστερήσει τη μεταγραφή ώστε να μπουν στην διεκδίκησή του κι άλλες ομάδες. Εφόσον η άμεση απόκτησή του έγινε αδύνατη, ο Έντουαρντς τον έκλεισε για το επόμενο (περασμένο) καλοκαίρι. Ό,τι καλύτερο δηλαδή για να ευχαριστήσει έναν προπονητή που εντοπίζει πρόσωπα και όχι απλώς θέσεις. Ο Κλοπ πήρε τον συγκεκριμένο παίκτη που ήθελε, όχι μόνο τον τύπο μέσου που ήθελε. Λεπτομέρειες που μετράνε.
Για τον Σακίρι το deal ήταν τρομερά ελκυστικό για να τον προσπεράσει η Λίβερπουλ, είτε κατάφερνε, είτε όχι να φτάσει σε συμφωνία με τη Λιόν για τον Φεκίρ που (γενικά) υπολογίζονταν για τη ίδια θέση. Έδωσε τα 13 εκατ. ευρώ της ρήτρας του και βρήκε τον παίκτη που την έχει ξεκολλήσει σε παιχνίδια που θα αποτύγχανε πέρυσι. Ακόμα και με τον Φεκίρ, ο Έντουαρντς πέτυχε. Τον έφερε στο Μέρσεϊσαϊντ, τα βρήκε τον διαβόητο δύσκολο διαπραγματευτή Ζαν Μισέλ Ολάς, όμως το θέμα κόλλησε (μάλλον) στα ιατρικά. Την πλήρη εικόνα δεν την έχει κανένας γιατί ο Γάλλος μέσος δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Λίβερπουλ.
Πωλήσεις όταν και όπως θέλει
Ό,τι μεταγραφές όμως κι αν φέρνει εις πέρας ένας τεχνικός διευθυντής, η μαεστρία του φαίνεται στις πωλήσεις. Απαραίτητες για να πάει καλά το “μαγαζί”, μη δημοφιλείς σε οπαδούς. Κανείς δεν θα σου δώσει τα εύσημα όταν πουλάς τον πιο καλό σου παίκτη για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Με τη ματιά του 2019, ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει λανθασμένη την πώληση του Φιλίπε Κουτίνιο αντί 130 εκατ. ευρώ στην Μπαρτσελόνα;
Οι «κόκκινοι» όχι μόνο καθυστέρησαν όσο μπορούσαν μέσω της πίεσης του Κλοπ στον Βραζιλιάνο, την αποχώρησή του, αλλά είχαν και ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους έναντι των «μπλαουγκράνα». Μετά την πώληση του Σουάρες, η Μπάρτσα γνώριζε πως μέχρι το 2020 δεν μπορούσε να αγοράσει άλλον παίκτη της Λίβερπουλ με λιγότερες από 100 εκατ. λίρες λόγω ειδικής ρήτρας που μπήκε. Έτσι ο Κουτίνιο έφυγε όταν το κλαμπ δεν μπορούσε να τον κρατήσει άλλο και ως δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία.
Βέβαια το να πουλήσει κανείς «σωστά» έναν Κουτίνιο μοιάζει εύκολο. Με τους… Μπεντέκε, Αλεν (και τόσους άλλους) αυτού του κόσμου τι γίνεται; Ο Έντουαρντς έχει θριαμβεύσει στις δουλειές με τους υπό παραχώρηση παίκτες.
Κοιτώντας αντίστροφα την τελευταία τριετία έχει πουλήσει: 14 εκατ. τον τρίτο γκολκίπερ Γουόρντ στη Λέστερ, 20 εκατ. τον Ινγκς στη Σαουθάμπτον, 28 εκατ. τον Σακό στην Πάλας, 6 τον Λούκας Λέιβα (Λάτσιο) και 4,5 τον Κέβιν Στιούαρντ (ποιόν;) στη Χαλ. Ακόμα πιο πίσω, τη σεζόν 2016/17 – πρώτη του ως αφεντικό, τον Μπεντέκε με χασούρα… μόλις 15 εκατ. στην Πάλας (31,2), τον Αϊμπ με 18 στην Μπόρνμουθ και τον Αλεν με 15,5 (Στόουκ).
Ακόμα διόλου αμελητέα ποσά πήραν οι «ρεντς» για τους Μπραντ Σμιθ, Σκρτελ, Ιλόρι και Γουίσντομ. Η Άρσεναλ χάνει παίκτες σαν τον Ράμσεϊ ελεύθερους, ενώ ο μοναδικός ενδεκαδάτος της Λίβερπουλ που αποχώρησε χωρίς αντίτιμο ήταν ο Εμρέ Τσαν.
To ταμείο μεταγραφικών δαπανών
Μεταγραφικές δαπάνες |
435 |
Έσοδα από πωλήσεις |
295 |
Καθαρά έξοδα |
140* |
*τα ποσά είναι σε εκατομμύρια €
Σε εποχές Financial Fair Play που το… αραβικό χρήμα στο ποδόσφαιρο ζει και βασιλεύει, η Λίβερπουλ έχει βγάλει μόλις 140 εκατομμύρια ευρώ από την «τσέπη» της. Κι όλα αυτά παρότι τελευταία πραγματοποίησε μερικές από τις μεγαλύτερες επενδύσεις της ιστορίας της με τους Φαν Ντάικ, Άλισον, Φαμπίνιο, Κεϊτά. Η σύγκριση με τις άμεσες ανταγωνίστριές της στην Premier League, χαρακτηριστική. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει ξοδέψει 334 εκατομμύρια, η Σίτι 400 και η Άρσεναλ 156.
Επιπλέον η Λίβερπουλ έχει καταφέρει να βρίσκεται στην κορυφή του πρωταθλήματος, έχοντας ταυτόχρονα τον τρίτο μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην κατηγορία.
Η ηλικία των πρωταγωνιστών της από μόνη της αποπνέει προοπτική, αρκεί βέβαια να είναι εξασφαλισμένη με… συμβόλαια. Ακόμα μια επιτυχία το γεγονός πως οι σταρ της ομάδας, Σαλάχ, Μανέ, Φιρμίνο, Φαν Ντάικ, είναι όλοι τους δεμένοι με συμβόλαια μέχρι το 2023. Ρόμπερτσον και Αλεξάντερ Αρνολντ είναι αυτοί που απομένουν, καθώς ο Γκόμεζ ανανέωσε επίσης νωρίτερα μέσα στη σεζόν.
Για τον χαμηλών τόνων, απόμακρο από τη δημοσιότητα, Έντουαρντς, οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις. Το έλλειμμα σε ανθρώπους σε καίρια πόστα που ταλαιπωρούσε τόσα χρόνια τη Λίβερπουλ έχει λυθεί, με προεξέχοντες αυτόν και τον Κλοπ. Ο «Κλόπο» βέβαια θα συγκεντρώσει και πάλι όλα τα φώτα στην επόμενη επιτυχία. Ο Έντουαρντς αρκεί στο να αποκομίζει δεκάδες εκατομμύρια κέρδος από τους… Σολάνκε της Λίβερπουλ.
[vc_row][vc_column width=”2/3″][td_block_14 custom_title=”SUNDAY’S FILES” tag_slug=”sunday-s-files” limit=”6″ tdc_css=””][/vc_column][vc_column width=”1/3″][td_block_7 custom_title=”SPORTMINUTE” category_id=”90″ limit=”7″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]