Για ένα ποτήρι νερό. Ένα ποτήρι καθαρό νερό. Είναι αρκετό για να κάνει τον Μάλκολμ Μπρόγκντον να χαμογελάει. Και να ελπίζει.
Το μπάσκετμπολ δεν είναι η ζωή του. Είναι μοναχά ένας τρόπος για να ζήσει. Και να προσφέρει. Σε όσους το έχουν ανάγκη.
Ο Μάλκολμ Μπρόγκντον λογίζεται ως ένας ακόμη ακτιβιστής στην περίεργη χώρα των ελεύθερων και των γενναίων.
Δεν το λέει απλά. Το εννοεί.
Με πράξεις. Και με τη φωνή του.
Δίχως υπερβολή, σε κάποια χωριά της Αφρικής, οι κάτοικοι πίνουν νερό στο όνομά του.
Ακόμη και αν δεν γνωρίζουν ποιος είναι.
Ο Μπρόγκντον έχει φροντίσει γι’ αυτό. Να προσφέρει σε αυτούς τους κατοίκους, κάτι που στον… κόσμο μας λογίζεται ως αυτονόητο: το πόσιμο νερό.
Και το κάνει – όπως και άλλοι συνάδελφοί του – χρησιμοποιώντας το επάγγελμά του, ως πλατφόρμα.
Το παρελθόν του συμπαίκτη του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι… βουτηγμένο σε κρούσματα ρατσισμού. Ο ίδιος ήταν το θύμα. Ο δακτυλοδεικτούμενος. Ο διαφορετικός. Ακόμη και όταν δεν έπρεπε.
Σαν πήγαινε στο δημόσιο σχολείο, καλούνταν να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό των παιδαγωγών του. Τα περίεργα βλέμματα. Και την απαξίωση.
Όταν οι γονείς του τον έστειλαν σε ιδιωτικό σχολείο, οι Αφροαμερικανοί συμμαθητές του ήταν η… μειονότητα. Και συνήθιζαν να περνούν τον χρόνο τους στις τάξεις τιμωρίας!
Όταν δε πήγαινε στον μοναδικό χώρο που αισθάνονταν ίσος με όλους τους άλλος, στο παρκέ, εκεί συναντούσε τους Αφροαμερικανούς συμπαίκτες που τον θεωρούσαν… λευκό, λόγω του προνομίου να πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο!!!
Η… αποκάλυψη για τον Μπρόγκντον ήρθε πριν από 13 έτη.
Όταν ήταν 14 ετών, έκανε ένα ταξίδι που του άλλαξε τη ζωή. Για πάντα. Μία μακρινή βόλτα, στην αναζήτηση των ριζών του, σε μέρη ξένα.
Η γιαγιά του και ο παππούς του, ταξίδεψαν μαζί του μέχρι το Μαλάουι. Όσα αντίκρισε, έμοιαζαν με ένα κρότο δίπλα στο αυτί του. Ξύπνησε! Και είδε τα πράγματα διαφορετικά.
Ο Μάλκολμ βγήκε από τη… φούσκα που τον προστάτευε και συνειδητοποίησε πως ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει τις ανέσεις που απολάμβανε ο ίδιος.
Πως μία σημαντική μερίδα ανθρώπων ζει υπό απάνθρωπες συνθήκες και δεν διαθέτει καν πόσιμο νερό.
Η ιδέα γεννήθηκε. Κάπου εκεί, ο Μάλκολμ κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει. Και ίσως εκείνο είναι το σημείο… μηδέν για το παρατσούκλι που τον συνοδεύει στον επαγγελματικό βίο του: ο πρόεδρος.
Ένα «αξίωμα» που… κουβαλά μέχρι και σήμερα. Και προσπαθεί να του δώσει υπόσταση.
Εκείνη η επίσκεψη πρέπει να λογίζεται ως η στιγμή της… σύλληψης για το Hoops2O. Έναν οργανισμό, ο οποίος δημιουργήθηκε το 2018 και κάνει αυτό που… μαρτυρά ο ευφάνταστος τίτλος του: Τα καλάθια δημιουργούν νερό.
Ο Μάλκολμ Μπρόγκντον έχει ήδη τοποθετήσει τρία πηγάδια σε χωριά της ανατολικής Αφρικής. Και περιμένει την έναρξη των έργων σε άλλα δύο.
Σε αυτό το έργο δεν είναι μόνος. Έχει και… συμπαίκτες. Ξέρετε, οι αγαθοεργίες και η φιλανθρωπία, ειδικά στις ΗΠΑ, είναι ένα περίεργο σπορ.
Οι περισσότεροι το επιλέγουν, γιατί προσφέρει τη δυνατότητα φοροαπαλλαγών. Αλλά ακόμη και αν είναι έτσι, η προσφορά τους δεν διαθέτει καμία αμφισβήτηση.
Κάπως έτσι, μαζί με τον Άντονι Τόλιβερ (Μινεσότα), τον Γκάρετ Τεμπλ (Μέμφις), τον Τζο Χάρις (Μπρούκλιν) και τον Τζάστιν Άντερσον (Ατλάντα) συνθέτουν την πεντάδα των παιδιών που κουβαλούν το… νερό.
Ο στόχος του οργανισμού ήταν η συγκέντρωση 250.000 δολαρίων. Τον ξεπέρασε!
Ακόμη και ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ έδωσε τον – τρόπον τινά – οβολό του, προσφέροντας στον ίδιο τον Μπρόγκντον, σε ζωντανή μετάδοση, μία επιταγή με το ποσό των 45.000 δολαρίων!
Το περασμένο καλοκαίρι ο Μπρόγκντον βρέθηκε στην Τανζανία. Προκειμένου να αξιολογήσει την πρόοδο του έργου του.
«Έβλεπες παιδιά που έπαιρναν νερό με κουβάδες, το έπιναν και το έδιναν στους συμμαθητές τους. Μετά από λίγο, όταν γίνονται έφηβοι, παρατηρούσες ότι τα δόντια τους σάπιζαν, επειδή το νερό ήταν τόσο μολυσμένο. Ήταν τόσο επώδυνο. Υπάρχουν τόσο πολλά που θεωρούμε δεδομένα στις Ηνωμένες Πολιτείες», εξήγησε στο ESPN, μιλώντας για την πρωτοβουλία του, αλλά και για όσα είδε επισκεπτόμενος σχολεία στη χώρα.
Στην Αφρική θα πάει ξανά και φέτος, μαζί με τον Χάρις και τον Άντερσον. Λογικά αυτό θα συμβεί σύντομα, με δεδομένο πως οι υποχρεώσεις του με τους Μιλγουόκι Μπακς ολοκληρώθηκαν. Άδοξα. Θαρρείς πως οι Μπακς… πνίγηκαν σε μία κουταλιά νερό τελικά.
Ο Μάλκολμ Μπρόγκντον ποζάρει με δύο μπουκάλια νερό. Το πριν και το μετά (Photo credit: Clay Cook Photography and Chris Long Foundation).
Ο πρόεδρος όλων!
Για τον Μπρόγκντον το μπάσκετμπολ σταματάει εδώ, τούτη τη σεζόν.
Μόνο που για τον 27χρονο γεννημένο στην Ατλάντα, η προσφορά καθαρού νερού δεν είναι η μοναδική (μη αθλητική) έγνοια του.
Ο Μπρόγκντον ανήκει στη νέα γενιά αθλητών. Εκείνη που λογίζεται περισσότερο πολιτικοποιημένη. Εκείνη που έχει… σπάσει το ταμπού της προκατάληψης πως οι μπασκετμπολίστες «πρέπει να σκάνε τη μπάλα και να το βουλώνουν».
Η ατάκα στα εισαγωγικά ανήκει στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ. Την είχε… ξεστομίσει με αποδέκτη τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, όταν ο τελευταίος αποφάσισε να μιλήσει.
«Έχουμε εκλέξει έναν άνθρωπο που επιτρέπει το μίσος και τον ρατσισμό. Και με έναν τρόπο το υποστηρίζει. Ήταν σοκαριστικό που του δώσαμε εξουσία, αλλά τουλάχιστον μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τι σκέφτονται οι κάτοικοι της χώρας. Θα πρέπει να εκλέξουμε έναν πρόεδρο που θα ενώνει τους ανθρώπους και θα υποστηρίζει προοδευτικές ιδέες. Δεν χρειαζόμαστε έναν πρόεδρο που προσπαθεί να διαλύσει τους ανθρώπους», είχε πει ο Μπρόγκντον σε μία εκπληκτική συνέντευξη στον Guardian, τον Μάρτιο.
Και συνέχισε: «Είναι ειρωνικό, την ώρα που ο Τραμπ προσπαθεί να διαλύσει τους ανθρώπους, έχει καταφέρει να ενώσει τόσους πολλούς. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη μαύρη κοινότητα, μετά τον εμφύλιο, είναι πως κανείς δεν κοιτούσε τον διπλανό του. Έχοντας όμως τον Τραμπ στην προεδρεία, αυτό άλλαξε».