SPECIALS

Μαρσέλο: Ο τύπος με το «12» ξεπέρασε τον θρύλο με το «3»

Με αφορμή το «αντίο» του Μαρσέλο στη Ρεάλ Μαδρίτης, στο τέλος της σεζόν, το sportime.gr αναλύει τα πεπραγμένα του αριστερού μπακ των «μερένγκες»
Μαρσέλο: Ο τύπος με το «12» ξεπέρασε τον θρύλο με το «3»

Στη Ρεάλ Μαδρίτης ήρθε ως ένα ακόμα ταλέντο. Το επόμενο καλοκαίρι, ο Μαρσέλο, έχοντας διαψεύσει ένα σωρό προγνωστικά, θα φύγει ως ένας θρύλος των «μερένγκες».

Μια διαδρομή 15 σεζόν, κατά την οποία ο Βραζιλιάνος βρέθηκε αντιμέτωπος με τους δαίμονές του, ξεπέρασε τον ίδιο του τον εαυτό και έκανε το ίνδαλμά του να του υποκλιθεί. Όταν πέρασε τις πύλες του προπονητικού κέντρου της «βασίλισσας» το 2007, κανείς δεν περίμενε την εξέλιξή του.

Από αμούστακος νεανίας κάτω από τις φτερούγες του Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μαρσέλο έβγαλε τα δικά του φτερά και άφησε το δικό του στίγμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο τότε πρόεδρος των «μπλάνκος», Ραμόν Καλντερόν, είχε δηλώσει το εξής: Ίσως μια μέρα ο 19χρονος τότε Βραζιλιάνος να είναι ο διάδοχος του Ρομπέρτο Κάρλος.

Μια εκ προοιμίου δύσκολη αποστολή. Γιατί ένας άλλος τύπος, αυτός με το «3» στην πλάτη είχε κατακτήσει ήδη πάντα. Τον κόσμο με την εθνική Βραζιλίας, την Ευρώπη και τον πλανήτη με τη Ρεάλ Μαδρίτης και είχε γίνει εφιάλτης της Μπαρτσελόνα. Κάθε φορά που επιχειρούσε τις επελάσεις του από την αριστερή πλευρά προκαλούσε τον τρόμο.

Η περίοδος της εκτίναξης

Ωστόσο, όλη αυτή η παρακαταθήκη, αντί να τρομάξει και τον Μαρσέλο, του έδωσε κίνητρο. Κάθε σεζόν γινόταν ολοένα και καλύτερος. Ειδικά μετά την αποχώρηση του Κάρλος, εκείνος ανέβαινε επίπεδο σε κάθε αγωνιστική. Τα πολλά αγωνιστικά λεπτά του προσέφεραν μια απαράμιλλη ευχέρεια στις σέντρες, αλλά και στην εκτέλεση. Η φυσική του κατάσταση άφηνε όλους με το σώμα ανοιχτό και η καταξίωση δεν άργησε να έρθει. Τα πρώτα πρωταθλήματα στη LaLiga έφτασαν (2008, 2012) και το 2014 ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης, ως ένα αναντικατάστατο γρανάζι στη μηχανή του Κάρλο Αντσελότι.

Το περιβραχιόνιο το μοιραζόταν με τον Σέρχιο Ράμος, αλλά δεν υπήρχε ανάμεσά τους κανένα ίχνος ανθυγιεινού ανταγωνισμού. Έκαστος στο είδος του, που λέει και το γνωστό σλόγκαν. Τα Παγκόσμια Συλλόγων πλαισίωναν τα Champions League που κέρδιζαν οι «μπλάνκος» σαν κουκλάκια σε διαγωνισμό σκοποβολής σε λούνα παρκ.

Μαρσέλο: Το μεγαλύτερο τρόπαιο

Ο Μαρσέλο άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του δόθηκε το 2007 και πλέον στα 33 του χρόνια, έχει λάβει το μεγαλύτερο τρόπαιο της καριέρας του: Την καθολική αναγνώριση από το ίνδαλμά του, τον ίδιο τον Ρομπέρτο Κάρλος.

Ο πάλαι ποτέ αριστερός μπακ της Ρεάλ Μαδρίτης έχει δηλώσει ούτε μια, ούτε δύο, αλλά πολλάκις ότι ο Μαρσέλο είναι ο καλύτερος μπακ στην ιστορία του κλαμπ. Και, όταν μιλάει ο κατά πολλούς καλύτερος στη θέση, τότε ίσως να έχει και δίκιο.

Οι αριθμοί κάποιες φορές λένε την αλήθεια και κάποιες όχι. Ίσως μάλιστα, αν μπουν δίπλα-δίπλα οι επιδόσεις των δύο, ο Κάρλος να υπερέχει στα σημεία. Ωστόσο, η γενική αντίληψη είναι η ακόλουθη: Ο Μαρσέλο Βιέιρα Ντα Σίλβα Ζούνιορ, ο τύπος με το «12» στην πλάτη ξεκίνησε με σκοπό να διαδεχτεί επιτυχώς τον μυθικό τύπο με το «3». Και στο τέλος της ημέρας, όχι απλώς το έκανε, αλλά τον ξεπέρασε.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Μαρσέλο: Ο τύπος με το «12» ξεπέρασε τον θρύλο με το «3»», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Σπύρος Γιαννόπουλος

H μανία για καταγραφή και περιγραφή των γεγονότων στον κόσμο του αθλητισμού με οδήγησε αρχικά στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στη συνέχεια στο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης για εξειδίκευση στην αθλητική δημοσιογραφία. Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα για λογαριασμό της Mundo Deportivo και της Groupo MediaPro, ενώ το 2017 οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με την εφημερίδα Sportime και από το 2018 το sportime.gr. Η διεθνής αθλητική ειδησεογραφία και οι παντός καιρού συνεντεύξεις είναι το πάθος μου, ενώ το ρεπορτάζ του ελληνικού ποδοσφαίρου το guilty pleasure μου.