Ούτε Ευρώπη ούτε Νότια Αμερική για πρώτη φορά στα χρονικά: Στο Μεξικό πραγματοποιήθηκε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970.
Εν αντιθέσει με τις προηγούμενες δύο διοργανώσεις, εκείνη στη χώρα της Βόρειας Αμερικής συγκαταλέγεται στις κορυφαίες, ασχέτως αν η αφόρητη ζέστη και το υψόμετρο δυσκόλευε τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών.
Γαλλία, Πορτογαλία, Ουγγαρία, Αργεντινή και Ισπανία ήταν μερικές από τις δυνάμεις που απουσίασαν από τα γήπεδα του Μεξικού, όμως η παρουσία της Βραζιλίας υπερκάλυψε τα κενά τους και με το παραπάνω.
Πρόκειται για την πρώτη «τηλεοπτική» διοργάνωση, υπό την έννοια ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες θέλησαν να την καλύψουν, και βέβαια το «χρώμα» στους δέκτες άρχισε να γίνεται πιο έντονο.
Επιπλέον, μία καινοτομία του συγκεκριμένου Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν ότι κάθε ομάδα είχε δικαίωμα να κάνει δύο αλλαγές (μέχρι τώρα επιτρεπόταν μόνο σε περίπτωση τραυματισμού τερματοφύλακα), ενώ υπήρχαν κίτρινες και κόκκινες κάρτες.
Ο νικητής
Η Βραζιλία. Με παίκτες όπως ο Ζαϊρζίνιο, ο Κάρλος Αλμπέρτο, ο Ριβελίνο, ο Τοστάο, ο Κλοντοάλντο και, κυρίως, ο Πελέ, η «σελεσάο» σάρωσε τα πάντα στο διάβα της. Είχε 3/3 στον 3ο όμιλο, απέκλεισε το Περού με 4-2 και την Ουρουγουάη με 3-1, προτού θριαμβεύσει επί της Ιταλίας στον τελικό με 4-1.
Ο τελικός
Βραζιλία και Ιταλία είχαν πρωτεύσει από δύο φορές τη διοργάνωση κι αυτό σήμαινε ότι όποια έφτανε στην τρίτη κατάκτηση, θα κρατούσε το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» για πάντα στις προθήκες της. Αλμπερτόζι, Μπούρνιτς, Φακέτι, Ματσόλα, Μπονινσένια, Ρίβα, Ριβέρα κλήθηκαν να σταματήσουν τη «σελεσάο», αλλά η ισοφάριση του Μπονινσένια στο γκολ του Πελέ δεν αρκούσε, αφού οι Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο και Κάρλος Αλμπέρτο «χτύπησαν» στο β’ ημίχρονο.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Φέλιξ, Μπρίτο, Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Πελέ, Τοστάο.
ΙΤΑΛΙΑ: Αλμπερτόζι, Μπούρνιτς, Φακέτι, Τσέρα, Ροζάτο, Μπερτίνι (74’ Τζουλιάνο), Ματσόλα, Ντε Σίστι, Ντομενγκίνι, Μπονινσένια (84’ Ριβέρα), Ρίβα.
Ο πρώτος σκόρερ
Ο Γκερντ Μίλερ. Έβαλε 10 γκολ, χάρισε στη Δυτική Γερμανία την πρόκριση επί της Αγγλίας (εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του 1966), πάλεψε μόνος του την Ιταλία στην παράταση του ημιτελικού, αλλά θα έπρεπε να περιμένει μια τετραετία για να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής.
Η έκπληξη
Δεν υπήρχε κάποια τρανταχτή έκπληξη στη διοργάνωση. Ουσιαστικά, οι προαναφερθείσες απουσίες της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας, της Αργεντινής και της Ισπανίας από την τελική φάση αποτέλεσαν αίσθηση. Το Περού, από την πλευρά του, πάλεψε κόντρα στη Βραζιλία, αλλά από τη στιγμή που έπεσε -τιμητικά- δεν μπορεί να διεκδικεί κάτι παραπάνω…
Το γεγονός
«Το παιχνίδι του αιώνα». Ο λόγος για τον ημιτελικό μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτικής Γερμανίας, ο οποίος έληξε 4-3 στην παράταση. Ο Μπονινσένια άνοιξε το σκορ στο 8’, ο Σνέλινγκερ ισοφάρισε στο 90’ μετά από δύο κλασικές ευκαιρίες των «πάντσερ», οι οποίοι προηγήθηκαν στο 94’ με τον Μίλερ, προτού οι Μπούρνιτς και Ρίβα ανατρέψουν τα δεδομένα. Ο Μίλερ ισοφάρισε στο 110’, αλλά ο Ριβέρα είπε την τελευταία λέξη.
H φωτογραφία
Ο Πελέ στους ώμους των φιλάθλων