Νότιος Αφρική 2010: Η Ισπανία ήταν ασταμάτητη

Μετά το 2006 και τη Γερμανία, το Παγκόσμιο Κύπελλο ταξίδεψε πολύ πιο νότια σε… αχαρτογράφητα νερά για τη διοργάνωση και συγκεκριμένα η τελική φάση φιλοξενήθηκε στη Νότιο Αφρική.

Τρία πράγματα έχουμε να θυμόμαστε από τη διοργάνωση. Το πρώτο ήταν ότι η FIFA έστειλε το Μουντιάλ για πρώτη φορά στην ιστορία, στην Αφρικανική Ήπειρο και μάλιστα αποφάσισε κάθε τετραετία να το διοργανώσει και μία διαφορετική συνομοσπονδία. Μαζί με τη διοργάνωση όμως ήρθαν και οι περίφημες βουβουζέλες οι οποίοι δημιουργούσαν ένα εκκωφαντικό θόρυβο στις εξέδρες.

Το δεύτερο ήταν η πρόκριση της Εθνική μας ομάδας για δεύτερη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση μετά το Μουντιάλ του 1994. Η Ελλάδα προκρίθηκε αποκλείοντας στα μπαράζ την Ουκρανία με το γκολ του Σαλπιγγίδη. Στη Νότιο Αφρική βρήκε πάλι –όπως και το 1994- τις Αργεντινή και Νιγηρία, ενώ η τέταρτη ομάδα του ομίλου ήταν η Νότιος Κορέα. Υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ, η Ελλάδα πέτυχε την πρώτη της νίκη στη διοργάνωση με 2-1 επί της Νιγηρίας, αλλά ηττήθηκε από Αργεντινή και Νότιο Κορέα και τελικά αποκλείστηκε.

Το τρίτο σημαντικό κεφάλαιο ήταν ότι η Ισπανία μετά το Euro 2008 κατέκτησε, επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία της και το Μουντιάλ. Οι παίκτες του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε βρέθηκαν δικαίως στην κορυφή του κόσμου, αφού ήταν το δίχως άλλο, η κορυφαία ομάδα των τελευταίων ετών.

Ο νικητής

Η Ισπανία ξεκίνησε με το αριστερό τις υποχρεώσεις της, αφού στην πρεμιέρα του ομίλου ηττήθηκε 1-0 από την Ελβετία. Αυτό προφανώς χτύπησε ως… καμπανάκι στους παίκτες του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, οι οποίοι στη συνέχεια σοβαρεύτηκαν. Επικράτησαν των Χιλή και Ονδούρας και προκρίθηκαν στους «16». Εκεί είχαν το ντέρμπι της Ιβηρικής, το οποίο κρίθηκε χάρη σε γκολ του Βίγια (1-0). Με το ίδιο σκορ και τον ίδιο σκόρερ νίκησαν και την Παραγουάη στα προημιτελικά και επειδή η συνταγή ήταν πετυχημένη, την ακολούθησαν και στους «4». Αυτή τη φορά όμως ήταν ο Πουγιόλ που πέτυχε το γκολ και η Ισπανία με το 1-0 επί της Γερμανίας προκρίθηκε στο μεγάλο τελικό κόντρα στην Ολλανδία. Ούτε εκεί άλλαξαν τα πράγματα, απλά το ματς κρίθηκε στην παράταση με το γκολ του Ινιέστα και οι «φούριας ρόχας» επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο ότι ήταν η κορυφαία ομάδα των τελευταίων δύο ετών. Κι όπως φάνηκε είχαν και συνέχεια…

Ο τελικός

Ισπανία και Ολλανδία ήταν οι δύο καλύτερες ομάδες του θεσμού και δικαίως έφτασαν τόσο μακριά στη διοργάνωση. Ειδικά οι Ολλανδοί ήταν αήττητοι με τρεις νίκες στον όμιλο και ισάριθμες στα νοκ άουτ παιχνίδια. Αντίθετα, οι Ισπανοί είχαν μία νίκη στην πρεμιέρα από την Ελβετία. Το παιχνίδι διεξήχθη στο Γιοχάνεσμπουργκ στο «Soccer City», παρουσία 84.490 θεατών. Καμία από τις δύο ομάδες δεν είχε κατακτήσει το τρόπαιο. Η Ολλανδία είχε δύο τελικούς το 1974 και το 1978, τους οποίους έχασε, ενώ αυτή ήταν η πρώτη φορά για την Ισπανία.

Το παιχνίδι ήταν σε γενικές γραμμές κλειστό και οι δύο ομάδες πρόσεχαν πολύ τα νώτα τους. Στα 90 λεπτά δεν βρέθηκε νικητής και το ματς πήγε στην παράταση. Εκεί, όλα κρίθηκαν στο 116’. Ο Φάμπρεγκας βρήκε τον Ινιέστα μέσα στην περιοχή κι αυτό νίκησε τον Στεκέλενμπουργκ, γράφοντας το τελικό 1-0.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ (Μπερτ Φαν Μάρβαϊκ): Στεκέλενμπουργκ, Φαν ντερ Βίελ, Ματάισεν, Χέιτινγκα, Φαν Μπρόνκχορστ (105’ Μπράαφχαϊντ), Φαν Μπόμελ, Ντε Γιονγκ (99’ Φαν ντερ Φάαρτ), Σνάιντερ, Ρόμπεν, Κάιτ (71’ Έλια), Φαν Πέρσι.

ΙΣΠΑΝΙΑ (Βιθέντε Ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Σέρχιο Ράμος, Πουγιόλ, Πικέ, Καπντεβίλα, Μπούσκετς, Τσάμπι Αλόνσο (87’ Φάμπρεγκας), Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο (60’ Χεσούς Νάβας), Βίγια (106’ Τόρες).

Σκόρερ: 116’ Ινιέστα

Διαιτητής: Χάουαρντ Γουέμπ (Αγγλία)

https://youtu.be/QI-TIMwzVCo

Ο πρώτος σκόρερ

Σε αυτή τη διοργάνωση ο τίτλος του πρώτου σκόρερ δεν κρίθηκε στα γκολ, αλλά στις ασίστ! Τέσσερις ποδοσφαιριστές πέτυχαν από πέντε γκολ και συγκεκριμένα οι Τόμας Μίλερ, Νταβίντ Βίγια, Γουέσλι Σνάιντερ και Ντιέγκο Φορλάν. Το βραβείο όμως του πρώτου σκόρερ απονεμήθηκε ο οποίος εκτός από τα πέντε τέρματα, είχε και τρεις ασίστ! Ο Μίλερ ήταν γενικότερα σε πολύ καλή κατάσταση και η Γερμανία θα μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη στο θεσμό, αν δεν απουσίαζε από τον ημιτελικό με την Ισπανία, έχοντας συμπληρώσει κάρτες…

Η έκπληξη

Η Ουρουγουάη των δύο Παγκοσμίων Κυπέλλων το 1930 και το 1950 δεν τα πήγαινε καθόλου καλά τα τελευταία 40 χρόνια, αφού μετά το Μουντιάλ του 1970 και την τέταρτη θέση που κατέλαβε είχε άσχημες πορείες. Ωστόσο στη Νότιο Αφρική αυτό άλλαξε. Η «σελέστε» προκρίθηκε πρώτη στον όμιλο και στους «16» βρήκε τη Νότιο Κορέα. Ο Λουίς Σουάρες πέτυχε δύο γκολ και η ομάδα του πέρασε στα προημιτελικά, όπου αντιμετώπισε την Γκάνα. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο δύσκολη. Το ματς έληξε 1-1, στην παράταση, οι Αφρικανοί έχασαν πέναλτι στο τελευταίο λεπτό και τελικά στα πέναλτι, η πρόκριση πήγε στους Νοτιοαμερικάνους. Παρά τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν δεν μπόρεσαν να υποσκελίσουν το εμπόδιο της Ολλανδία και μετά την ήττα στο μικρό τελικό από τη Γερμανία, τερμάτισαν στην 4η θέση.

Το γεγονός

Ο Νάιτζελ Ντε Γιονγκ ήταν ένα γνωστός ποδοσφαιριστής μέχρι το Μουντιάλ του 2010, τόσο με τις εμφανίσεις σε Άγιαξ και Μάντσεστερ Σίτι όσο και με την Εθνική ομάδα της Ολλανδίας. Ωστόσο από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 έμεινε στην ιστορία και τον θυμούνται σχεδόν όλοι για το «δολοφονικό» μαρκάρισμα στον Τσάμπι Αλόνσο. Ο Ολλανδός σηκώθηκε και σαν ο καλύτερος… καρατέκα κλώτσησε τον Ισπανό στο στήθος. Αρχικά όλοι νόμιζαν ότι ο Αλόνσο είχε πάθει ζημιά, αλλά δευτερόλεπτα αργότερα σηκώθηκε. Ο Χάουαρντ Γουέμπ έδειξε την κίτρινη στον Ντε Γιονγκ, αν και όπως παραδέχθηκε ο Άγγλος διαιτητής έπειτα από πολλά χρόνια, θα έπρεπε να του είχε βγάλει κόκκινη: «Βλέποντας το ματς αρκετές φορές από την πολυθρόνα μου σε αργή κίνηση και από διαφορετικές γωνίες, καταλαβαίνω πως έπρεπε να του είχα βγάλει κόκκινη. Η απόφασή μου δεν επηρεάστηκε επειδή το ματς ήταν τελικός, αλλά από τη θέση στην οποία βρισκόμουν και δεν είχα καλή οπτική γωνία».

Η φωτογραφία

Ο Ντε Γιονγκ παραλίγο να κόψει την μπάλα στον Τσάμπι Αλόνσο, αλλά παρ’ όλα αυτά ο Γουέμπ του έδειξε μόλις την κίτρινη κάρτα…