Η θέση του τερματοφύλακα είναι η πιο δύσκολη στο ποδόσφαιρο. Σίγουρα η πιο ιδιαίτερη. Κάθε τόσο κάποιος θα γίνει περίγελος για ένα λάθος, για μια κακή πάσα που οδήγησε σε ένα γκολ, μια ασταθή απόκρουση. Ο Κάριους στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Καμπαγέρο πρόσφατα, ο Μουσλέρα που… ζήλεψε τον γκολκίπερ Λίβερπουλ ακόμα και ο Ντε Χέα κατακρίθηκε για τις εμφανίσεις του στο Μουντιάλ. Η αποθέωση της υπερβολής.
Υπάρχει όμως μια διαδικασία που για τους άλλους είναι άδικη, όμως για τους τερματοφύλακες είναι η συνισταμένη που εξισορροπεί τη ζυγαριά. Η ευκαιρία τους να κερδίσουν το παιχνίδι για την ομάδα τους, εκμεταλλευόμενοι την… λιποψυχία του παίκτη που εκτελεί έντεκα βήματα μακριά τους. Το ματς της Κροατίας με τη Δανία, ήταν η ρεβάνς των γκολκίπερ. Δύο μάλιστα που δεν συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των κορυφαίων του κόσμου. Ο Ντάνιελ Σούμπασιτς που κέρδισε τον Κάσπερ Σμάιχελ, σε μια από τις πιο «δυνατές» διαδικασίες πέναλτι. Εντούτοις για τον Κροάτη τερματοφύλακα η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είχε έρθει ακόμα.
Την ίδια μέρα, στα πέναλτι επίσης, ο Ιγκόρ Ακινφέεφ έδινε τις δικές του απαντήσεις. Γινόταν από αποδιοπομπαίος τράγος, ήρωας, οι δικές του αποκρούσεις απέκλειαν την Ισπανία. Ήταν μοιραίο οι δυο τους να κρίνουν και τον προημιτελικό μεταξύ Ρωσία και Κροατίας. Δεν ήταν όμως επί ίσοις όροις.
Ο Σούμπασιτς προς το τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα, έπεσε το έδαφος μετά από μια ανύποπτη φάση. Ένας μυϊκός τραυματισμός τον είχε προδώσει. Ο άπειρος από παιχνίδια τέτοιου επιπέδου Λόβρε Κάλινιτς ετοιμαζόταν και η «χρβάτσκα» θα προσπαθούσε να αντέξει μέχρι την παράταση όπου επιτρεπόταν η τέταρτη αλλαγή γιατί ο Ντάλιτς είχε ήδη ολοκληρώσει τις τρεις. Εντούτοις το… μαγικό ψυκτικό των γιατρών της Κροατίας τον θεράπευσε. Συνέχισε κανονικά για άλλα 40 περίπου λεπτά αγώνα, έκανε δύο αποκρούσεις, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα στην κεφαλιά του Φερνάντες. Κάθισε κάτω από τα δοκάρια στα πέναλτι. Φυσικά δεν ήταν 100%. Δεν είχε σημασία. Η συνέχεια γνωστή, από το βράδυ του Σαββάτου. Με τέσσερις αποκρούσεις πέναλτι σε νοκ άουτ φάσεις Μουντιάλ ο Σούμπασιτς ισοφάρισε τους Μάουρο Γκοϊκοετσέα και Χάραλντ Σουμάχερ, μπήκε στην ιστορία των Μουντιάλ.
To αποτυχημένο πέναλντι “α λα Πανένκα” του Σμολόφ
Ίσως το μοναδικό το οποίο έχει πετύχει στην καριέρα του και θα μνημονεύεται ως ιστορικό. Ο Σούμπασιτς έχει κάνει αρκετές γκάφες. Δεν είναι ιδανικός γκολκίπερ λίμπερο.Στα πέναλτι όμως χρειάζονται όμως μόνο καλά ρεφλέξ και ψυχική δύναμη. Αυτή είναι που… μικραίνει το τέρμα για τον εκτελεστή. Μετά τις αποκρούσεις με την Δανία ένωσε τα χέρια του προς τον ουρανό δείχνοντας από πού την αντλούσε.
Από την πηγή έμπνευσής του σε όλη του την καριέρα, τον «φύλακα άγγελό» του όπως τον χαρακτηρίζει, τον Χρβόγιε Τσούστιτς. Κι ας στάθηκε ο λόγος που πριν δέκα χρόνια σκέφτηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Να φύγει μακριά από αυτό που του θύμιζε την πιο τραγική στιγμή της ζωής του. Τότε σ’ έναν αγώνα του κροατικού πρωταθλήματος διεκδικώντας μια δική του μπαλιά, ο συμπαίκτης του στη Ζαντάρ χτύπησε το κεφάλι του στον πλαϊνό τοίχο του γηπέδου. Υπέστη κάταγμα κρανίου, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου υποβλήθηκε σε επέμβαση, όμως τέσσερις μέρες μετά ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Ο Τσούστιτς δεν ήταν απλώς συμπαίκτης του, ήταν ο κολλητός του. Έκαναν τα πάντα μαζί. Αυτό δεν σταμάτησε ποτέ. Σε κάθε παιχνίδι. Από τη Ζαντάρ, στη Χάιντουκ και στην Μονακό, στο Τσάμπιονς Λιγκ ή στο Σαμπιονά, φορά πάντα μέσα από τη φανέλα του μια μπλούζα με τον φίλο του και τη λέξη «Forever».
Η αφιέρωση στον φίλο του εκεί ψηλά…
Αυτός ο… ιερός σκοπός στην καριέρα του, του έδωσε δύναμη να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Ακόμα και όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον «Μπερλουσκόνι» του Ζάνταρ, όπου ονομάζουν τον Ρένο Σίνοβτσιτς, ιδιοκτήτη της ομάδας και… τοπικό άρχοντα της περιοχής, με σκοτεινές διασυνδέσεις, τότε που σκέφτηκε πάλι να τα παρατήσει, γιατί του έβαζε εμπόδια στην καριέρα του επειδή δεν πήγαινε με τα «νερά» του.
Την ίδια περίοδο ήταν που σε προσωπικό επίπεδο περνούσε την πιο περίεργη φάση της ζωής του. Ο μεγάλος του έρωτας, Αντονίγια ήταν από την Κροατία ενώ οι δικοί του γονείς Σερβοκροάτες. Ο πατέρας της δεν ήθελε να ακούει για σχέση της κόρης του με Σέρβο. Τότε ο Σούμπασιτς είχε πει πράγματα που μετάνιωσε. Ή αναγκάστηκε να ανασκευάσει επειδή προκάλεσαν.
Το «είμαι Σέρβος, η Αντονίγια από την Κροατία, αλλά εξαιτίας της αγάπη της ήρθε μαζί μου» έγινε «ο πατέρας μου είναι ορθόδοξος, εγώ είμαι Κροάτης καθολικός» όταν πια χρίστηκε διεθνής με την Κροατία. Το πολιτικώς ορθόν, βλέπετε, διατάζει.
Με την Αντονίγια έφυγε το Σπλιτ για να παίξει στην αγαπημένη του Χάιντουκ και η Μονακό δεν άργησε να του χτυπήσει την πόρτα το 2012. Πρώτη επιλογή ήταν βέβαια ο Στίπε Πλετίκοσα, το «Νο1» και στην εθνική ομάδα μέχρι το περασμένο Μουντιάλ. Εντούτοις ο Πλετίκοσα δεν ενδιαφερόταν να παίξει στην δεύτερη κατηγορία και αντ’ αυτού πρότεινε θερμά τον συμπατριώτη του. Οι Μονεγάσκοι τον άκουσαν και δικαιώθηκαν.
Μέχρι και με φάουλ σκόραρε στην πορεία ανόδου, πριν έρθουν τα κεφάλαια του Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ και απογειώσουν την ομάδα. Η προσφορά του Σούμπασιτς όλο αυτό το διάστημα έχει δημιουργήσει έναν μεγάλο του fan. Τον πρίγκιπα Πρίγκιπα Αλβέρτο τον ίδιο, ο οποίος μάλιστα γνωρίζει τα βασικά κροατικά και τα λένε στη μητρική του γλώσσα όταν επισκέπτεται να αποδυτήρια της ομάδας.
Παρά τα μεγαλεία όμως και την παγκόσμια αναγνώριση, που άργησε αλλά ήρθε στα 33 του, ο Σούμπασιτς δεν ξεχνά γιατί παίζει. Η FIFA του έκανε επίπληξη για το μπλουζάκι που αποκάλυψε κάτω από την φανέλα του, με τον Τσούστιτς με το ματς των «16». Γι’ αυτό ο Ντάνιελ δεν μπόρεσε να αφιερώσει στον φίλο του ακόμα μεγάλη του επιτυχία. Δεν έχει σημασία. Ακόμα και παίζοντας με ένα πόδι, με την δύναμη της θέλησης και μόνο, απέκρουσε το πέναλτι του Σμολόφ. Από τις (μειωμένες) αντιδράσεις του στα υπόλοιπα φάνηκε πως έπαιζε με πρόβλημα. Κι όμως αυτός, ένας μέτριος τερματοφύλακας κατάφερε να επικρατήσει σε δεύτερη σερί διαδικασία των πέναλτι. Αυτές είναι οι επικές εμφανίσεις, που μένουν στην ιστορία. Ο Σούμπασιτς έγινε ήρωας γιατί δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Γιατί έπαιζε και για τον φύλακα άγγελό του.