Τον έχεις δει να «ματώνει»- κυριολεκτικά και μεταφορικά- τη φανέλα της Ατλέτικο Μαδρίτης και της Εθνικής Ουρουγουάης . Ο Ντιέγκο Γοδίν, είναι αναμφισβήτηα από εκείνους τους τύπους που βλέποντάς τον στο χορτάρι, σε κάνει να «καψουρεύεσαι» το ποδόσφαιρο.
Ο 33χρονος πια Ουρουγουανός αμυντικός, μπορεί να μη διαθέτει υψηλή τεχνική ή να συναρπάζει με φαντεζί ενέργειες.
Η ατσάλινη θέλησή του όμως, η ηγετική φυσιογνωμία, το πάθος στον αγωνιστικό χώρο και ο αστείρευτος τσαμπουκάς ως πηγή έμπνευσης για τους συμπαίκτες του και φόβου για τους αντιπάλους του, τον καθιέρωσαν ως έναν εκ των κορυφαίων σέντερ μπακ της τελευταίας 20ετίας στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Σκληροτράχηλος, απροσπέλαστος είτε στον αέρα, είτε με κάτω τη μπάλα, με παιχνίδι που ακροβατεί περίτεχνα πάνω στην λεπτή κλωστή ανάμεσα στο θεμιτό physical game και το μαρκάρισμα για… μήνυση, ο Λατινοαμερικάνος άφησε το δικό του στίγμα στην Ατλέτικο.
Όμως, όλα τα ωραία στη ζωή διαθέτουν ημερομηνία λήξης. Ύστερα από 9 χρόνια, ο Γοδίν ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα, αφήνοντας πίσω του τον σημαντικότερο σταθμό της καριέρας του.
Ένας γνήσιος «κολτσονέρο» που υπηρέτησε παραπάνω από ικανοποιητικά για σχεδόν μια δεκαετία το σύνολο του Σιμεόνε. Εκτιμήθηκε δε όσο λίγοι μη Ισπανοί που φόρεσαν τη φανέλα του συλλόγου. Ένας… κέρβερος με μεγάλη καρδιά, που δεν δίσταζε να θυσιαστεί για τους συμπαίκτες και τον προπονητή του, βάζοντας κάθε μέρος του σώματός του στη «φωτιά».
Όνειρο- εφιάλτης, μια… εβδομάδα δρόμος
Παρότι στόπερ, ο Γοδίν διαθέτει μια απαράμιλλη ικανότητα και στο σκοράρισμα. Και όσοι τον θυμούνται από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο «Βιθέντε Καλντερόν», μέχρι την τελευταία, στο «Μετροπολιτάνο» κόντρα στη Βαγιαδολίδ στις 27 του περασμένου Απρίλη, έχουν να θυμούνται δύο γκολ από εκείνον. Δύο στιγμές που συνέδεσαν το όνομά του με την πιο έντονη από πλευράς συναισθημάτων εβδομάδα στην ιστορία της Ατλέτικο.
Το τέρμα με το οποίο είχε ισοφαρίσει την Μπαρτσελόνα σε 1-1 μέσα στο Καμπ Νόου στην τελευταία αγωνιστική της LaLiga το 2014, σηματοδότησε την πιο γλυκιά ισοπαλία στη νεότερη εποχή των «ροχιμπλάνκος» και παράλληλα το πρώτο τους πρωτάθλημα από το 1996.
Ένα όνειρο, το οποίο δεν πρόλαβε να κρατήσει για πολύ και παρά το γεγονός πως απείχε λίγα δευτερόλεπτα από το να γίνει… διπλό, εξελίχθηκε σε εφιάλτης.
Μία εβδομάδα αργότερα, η ομάδα του Σιμεόνε αντιμετωπίζει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στη Λισαβόνα απέναντι τη μισητή συμπολίτισσα Ρεάλ. Ο Ουρουγουανός τρυπώνει στην περιοχή των «μπλάνκος», εκμεταλλεύεται το λάθος του Κασίγιας και ανοίγει το σκορ.
Το «Άγιο Δισκοπότηρο» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι πιο κοντά από ποτέ για να καταλήξει στα χέρια των παικτών της Ατλέτικο. Ωστόσο, ένα λεπτό πριν τη λήξη, ο Ράμος ισοφαρίζει και στην παράταση οι Μπέιλ, Μαρσέλο και Κριστιάνο, στερούν από τους «κολτσονέρος» το πρώτο τους Τσάμπιονς Λιγκ.
Ένα άσχημο συναίσθημα που επαναλήφθηκε δύο χρόνια αργότερα στο Μιλάνο, όπου ο Γοδίν ήταν και πάλι «παρών», με τον δεύτερο χαμένο τελικό.
Ο επόμενος σταθμός
Πάντως, αποχωρεί από το «Μετροπολιτάνο», όντας χορτασμένος από θέμα τίτλων. Ένα πρωτάθλημα Ισπανίας, ένα Copa del Rey, δύο Europa League, τρία Super Cup Ευρώπης και το περιβραχιόνιο των «ροχιμπλάνκος» ως την σημαντικότερη για εκείνον ατομική διάκριση στα ποδοσφαιρικά μπαγκάζια του, ο Γοδίν λέει «adios» στην πολυαγαπημένη του Μαδρίτη και βαδίζει προς άλλες ποδοσφαιρικές πολιτείες.
Η Ίντερ βρέθηκε σε πρώτο πλάνο για την απόκτησή του τον τελευταίο μήνα και ο Ουρουγουανός εδώ και λίγες ώρες αποτελεί κοινό μυστικό πως συμφώνησε για να γίνει και επίσημα «νερατζούρο» από τη νέα σεζόν. Ένα «ναι» που μόλις ανακοινωθεί και επίσημα θα… πλημμυρίσει την αμυντική γραμμή των Λομβαρδών με ατελείωτο τσαμπουκά και αίσθημα ασφάλειας. Δύο χαρακτηριστικά που αποτελούν τα μεσαία… ονόματά του εδώ και χρόνια.