Ο Κόμπι Μπράιαντ ζει και έχει γενέθλια, γίνεται 42… (vids)

Είδα ένα όνειρο. Πώς ο Κόμπι Μπράιαντ πέθανε. Μα πώς είναι δυνατόν; Σήμερα είναι τα γενέθλιά του!

O Κόμπι Μπράιαντ γίνεται 42 ετών. Και το βράδυ θα έβλεπε τους Λος Άντζελες Λέικερς, στην τρίτη αναμέτρησή τους απέναντι στους Μπλέιζερς, στο πιο περίεργο πρωτάθλημα όλων των εποχών.

Και ήταν σίγουρο πως ο Κόμπι Μπράιαντ θα… τρωγόνταν με τα ρούχα του για να έχει μία ευκαιρία να παίξει ξανά… Εκεί, στη «φούσκα». Για να δείξει ότι μπορεί.

Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αληθινό. Ο Κόμπι Μπράιαντ δεν θα γίνει ποτέ 42 ετών. «Έφυγε» από τη ζωή πριν σχεδόν 8 μήνες.

Έμεινε για πάντα στα 41. Έμεινε για πάντα θρύλος.

30.000 live παιχνίδια κάθε μήνα, αμέτρητα στοιχήματα

+21 Παίξε υπεύθυνα

Η κληρονομιά που άφησε ξωπίσω του, στο απότομο φευγιό του, είναι τεράστια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κόμπι γύρνα να εκτελέσεις τις βολές…

Ο Κόμπι ζει μέσα από τις ιστορίες των άλλων. Ιστορίες με δάκρυα. Με πόνο. Με έμπνευση. Με επιμονή. Μα και αγάπη.

Η εβδομάδα που έρχεται είναι δική του. Εξαιρετικά αφιερωμένη σε αυτόν. Η εβδομάδα του Κόμπι Μπράιαντ. Ο ελάχιστος φόρος τιμής.

Κορυφαία στιγμή της θα είναι η 24η Αυγούστου, η «Mamba Day». Δημιούργημα των δύο αριθμών που λάτρεψε και φόρεσε στους Λέικερς: «24» η ημέρα, «8» ο μήνας Αύγουστος.

Είναι η ημέρα που οι ιστορίες που σας αναφέραμε παραπάνω, με πρωταγωνιστή τον Κόμπι ξεπηδούν η μία μετά την άλλη. Με τον φρενήρη ρυθμό που ο ίδιος λάτρευε να σκοράρει.

Οι περισσότερες δεν απεικονίζουν τον απόμακρο και μερικές φορές σκληρό άνθρωπο που παρουσιάζει ο Ρόναλντ Λεϊζενμπι στο περίφημο βιβλίο του «Showboat»!

Λάτρευε να παίζει παιχνίδια. Όχι μόνο στο παρκέ. Παντού.

Ιστορία Νο1: To… μονό με τον Μάικλ Τζόρνταν

Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ο άνθρωπος που… κυνηγούσε. Ο δικός του «Μόμπι Ντικ».

Το έκανε με μανία. Μα και με αγάπη. Και απεριόριστο σεβασμό στον Τζόρνταν.

Ο Μπι Τζέι Αρμοστρονγκ παρέθεσε μία εξαιρετική ιστορία για τον Κόμπι και τον Μάικλ.

Μία νύχτα σε ένα εστιατόριο και ένα… φανταστικό παιχνίδι. Όλα αυτά το 2011.

Η κουβέντα έφερε τους δύο σταρ σε ένα εικονικό μονό! Με τον Τζόρνταν να αναλύει τη θέση που θα είχε στο παρκέ και τον Κόμπι να εξηγεί, βήμα – βήμα, την άμυνα του.

Και τούμπαλιν!

Το… μονό κράτησε όλο το βράδυ. Και ο Άρμστρονγκ ήταν απλώς ένας παρατηρητής. Δε σταύρωσε λέξη.

Το έκαναν ο Κόμπι και ο Μάικλ. Που κατέληξαν;

Στο ότι ο Τζόρνταν είχε μεγαλύτερα χέρια απ’ τον Κόμπι και αυτό του έδινε το πλεονέκτημα. Παιχνίδι στον κύριο Μάικλ Τζόρνταν.

Στον Κόμπι δεν άρεσαν μόνο τα παιχνίδια. Αλλά και να προσφέρει βοήθεια. Στις παιδικές ψυχές.

Ιστορία Νο2: Ο άνθρωπος Κόμπι

Ικανοποίησε πάνω από 200 αιτήματα στο Make–a–Wish. Σπάνια έλεγε όχι.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ένα πιτσιρίκι ζήτησε τη βοήθειά του για να ξεπεράσει τον χαμό του μικρού αδερφού του;

Το τηλέφωνο στην οικία Έντουαρντς χτύπησε. Η φωνή στην άλλη πλευρά της γραμμής ζήτησε τον Τζόρνταν Έντουαρντς.

Ήταν ο Κόμπι! Μίλησε με τον μικρό Τζόρνταν για την απώλεια του αδερφού του. Το μπάσκετμπολ….

Ο πιτσιρικάς έλαβε το ελάχιστο μία υπογεγραμμένη φανέλα του Κόμπι και δύο ζευγάρια παπούτσια.

Ένα τηλέφωνο και μερικά λόγια ήταν αρκετά. Για τον μκρό Τζόρνταν να ζήσει την πιο χαρούμενη ημέρα της ζωής του, από την ημέρα που έχασε τον αδερφό του.

Δεν θα μπορούσε να γυρίσει την πλάτη του, όταν μία μητέρα, η οποία έχασε και τα δύο πόδια της (σε επεισόδιο με πυροβολισμούς) αναζητούσε ένα ειδικό όχημα για ανάπηρους;

Ο Κόμπι επέμεινε πως δεν ήθελε τις κάμερες αυτή τη φορά. Τον ακολουθούσαν σε κάθε βήμα του. Μα αυτή τη φορά θέλησε να τις σφαλίσει. Μακριά. Χωρίς τυμπακρουσίες.

Συνάντησε την Τσινίκα Πέρες, στη γενέτεριά του, την Φιλαντέλφια, και της παρέδωσε το όχημα. Και όχι μόνο.

Την κάλεσε να παρακολουθήσει από το γήπεδο την αναμέτρηση των Λέικες με τους Σίξερς. Και μετά το ματς μίλησε μαζί για περισσότερο από μία ώρα.

Εξήντα λεπτά που άλλαξαν μία για πάντα τη ζωή της.

Ο Κόμπι δεν άλλαζε μόνο τη ζωή αγνώστων. Το έκανε και για τους αθλητές.

Ιστορία Νο3: Ένα πρωινό στο Λονδίνο, το 2012

Η ιστορία του Ντουέιν Γουέιντ είναι χαρακτηριστική.

Βρισκόμαστε στο 2012. Και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Ο Κόμπι, ο ΛεΜπρόν, ο Καρμέλο και ο Γουέιντ είναι ανάμεσα στους αθλητές που έχουν επιλεγεί για την περίφημη «redeem team».

Η ομάδα έχει φτάσει στο Λονδίνο. Μετά από μία κοπιαστική προπόνηση, δίνεται το επόμενο ραντεβού: πρωινό στο ξενοδοχείο, με λίγες ώρες ύπνου, λόγω του jet lag. Και όποιος ξυπνήσει πρώτος, ενημερώνει την παρέα.

Όταν ο Γουέιντ έφτασε στο χώρο του πρωϊνού, αντικρισε τον Κόμπι μουσκεμένο και με πάγο στα γόνατά του.

Η απόκριση που έλαβε όταν τον ρώτησε τι συμβαίνει ήταν αφοπλιστική: «Ξύπνησα και έκανα μία προπόνηση. Ετοιμάζομαι για την επόμενη…».

O Γουέιντ παραδέχτηκε πως εκείνη η ατάκα ήχησε στα αυτιά του σαν… καμπάνα. Αν το κάνει ο Κόμπι, τότε πρέπει να το κάνω και εγώ. Για να μην μείνω πίσω.

Και το έκανε.

Ο Κόμπι δεν ασχολήθηκε μόνο με το μπάσκετ. Τον ενδιέφερε και η εικόνα του. Σε όλες τις εκφάνσεις της.

Ιστορία Νο4: Η λύτρωση του Κόμπι Μπράιαντ

Τρανό παράδειγμα ένα ρατσιστικό σχόλιό του προς ένα διαιτητή. Τον αποκάλεσε «αδερφή» (σ.σ.: με τη προσβλητική λέξη faggot), έχοντας ενοχληθεί από κάποια απόφασή του.

Αυτό ήταν! Ο Κόμπι τιμωρήθηκε με πρόστιμο 100.000 δολαρίων και βρέθηκε στο στόχαστρο της κοινότητας των γκέι και των λεσβιών.

Και ξέρετε κάτι; Δεν αδιαφόρησε.

Το αντίθετο. Ενδιαφέρθηκε. Μίλησε με μέλη της κοινότητας, θέλησε να μάθει πράγματα και καταστάσεις.

Και όταν αισθάνθηκε έτοιμος, μίλησε ανοικτά για την ομοφοβία και το NBA. Δίχως κατευθύνσεις και… μισόλογα.

Τα τελευταία τα είχε χρησιμοποιήσει όταν δεν ήξερε, σε μία, μάλλον πρόχειρη, ανακοίνωση που είχε βγάλει όταν συνέβη το περιστατικό.

Χρόνια πολλά Κόμπι…

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ SPORTIME ONLINE