Ένα βαρυσήμαντο άρθρο του Ζαχαρία Παπαντωνίου μέσω του οποίου ζητούσε να καταργηθεί ο Μαραθώνιος φιλοξένησε η εφημερίδα «ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ» το 1938.
Και να ξέρετε ότι ο Μαραθώνιος δεν είχε απασχολήσει όποιον κι όποιον. Το άρθρο είχε μια πολύ «βαριά» υπογραφή. Όχι κάποιοι αθλητικού συντάκτη. Αλλά του λογοτέχνη κι ακαδημαϊκού, Ζαχαρία Παπαντωνίου ο οποίος άγγιζε το θέμα απ’όλες τις πλευρές.
Ο τρόπος που γράφει είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος. Αναμενόμενο άλλωστε. Πάντως μέσα από το εξαιρετικό κείμενο ανακαλύπτουμε κι άλλα πράγματα.
Όπως για παράδειγμα πως πήραν το όνομά τους οι περιοχές Σταμάτα και Ψυχικό. Με βάση τα όσα αναφέρει ο μεγάλος λογοτέχνης, οφείλουν τις ονομασίες τους στον Μαραθώνιο! Και μπορείτε μέσα στο κείμενο που δημοσιεύουμε να διαβάσετε το πώς και το γιατί.
Περιγράφει την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Σπύρος Λούης… Ο οποίος μετά τη νίκη του το 1896, επέστρεψε στο επάγγελμα του νερουλά. Και παρά τις δωρεές που του γίνονταν από ομογενείς, επειδή είχε κάνει υπερήφανους τους Έλληνες, η κοινή γνώμη τον είχε «καταδικάσει» να μη δεχτεί ούτε δραχμή! Γιατί; Μα αν έπαιρνε έστω και μια δραχμή τότε θα χαλούσε το αθλητικό ιδεώδες. Που δε μπορούσε να συνδεθεί με υλικά αγαθά.
Μάλιστα μόλις το 1938 ψηφίστηκε από την τότε Κοινότητα του Αμαρουσίου μια μικρή οικονομική ενίσχυση, μηναία, στον Σπύρο Λούη. Χρειάστηκε δηλαδή να περάσουν 42 χρόνια από την ημέρα του θριάμβου του. Και να ζει όλο αυτό το διάστημα μέσα στη φτώχεια και να λιμοκτονεί.
Όμως το πλέον ανατριχιαστικό, περιγράφεται από τον Ζαχαρία Παπαντωνίου για τους μεσο-Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906, στην Αθήνα. Τότε που είδε με τα μάτια του, όπως και δεκάδες χιλιάδες φιλάθλων, τον πρώτο αθλητή που μπήκε στο Στάδιο, τελικά να πέφτει νεκρός από την εξάντληση.
Ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης περιγράφει λεπτομερώς και με ανατριχιαστική ακρίβεια εκείνη την ιστορία. Αφού πρώτα ανέφερε απόψεις Γάλλων επιστημόνων περί της ακαταλληλότητας του Μαραθωνίου δρόμου.
Διαβάστε τη συνέχεια στο nikosgrafei.blogspot.com