Ήταν κάτι στην ατμόσφαιρα, αδιόρατο μα συνάμα τόσο έντονο. Ένας ηλεκτρισμός που πήγαζε από τη δύναμη της προσδοκίας. Σεπτέμβριος του 2013 και η Άρσεναλ μόλις είχε υποδεχτεί τον Μεσούτ Οζίλ. H γκαλάκτικο μεταγραφή από τη Ρεάλ Μαδρίτης, το όνειρο προσωποποιημένο. Στο αγγλικό κλαμπ ένιωθαν ότι δεν υπήρχε όριο στο πού μπορεί να φτάσουν με τον Γερμανό διεθνή μέσο να ηγείται των προσπαθειών τους. Ότι μεμιάς είχε βρεθεί η λύση για κάθε πρόβλημα, ο τρόπος για να φτάσουν ξανά στην κορυφή.
Πόσο κοντράστ με το ότι 7,5 χρόνια αργότερα, ο Οζίλ εγκατέλειψε το «Emirates» μέσα σε κλίμα αν όχι αδιαφορίας, σίγουρα «φλατ». Με την προσδοκία προσφοράς από πλευράς του στους «Κανονιέρηδες» να έχει από καιρό στερέψει. Είχε γίνει πλέον ένα βάρος. Το πιο ακριβό συμβόλαιο στην ιστορία του συλλόγου (20 εκατ. ευρώ το χρόνο!) που βάλτωνε εκτός γηπέδου, με αρνητική επιρροή, αφού η συζήτηση έφτανε συχνά στην περίπτωσή του, δίχως εξέλιξη ή διαφοροποίηση.
Πηγαίνοντας στη Φενερμπαχτσέ, στη γη των προγόνων του, ο τουρκικής καταγωγής 32χρονος μέσος εκπροσωπεί τη λύτρωση. Πολλαπλώς. Γλιτώνει τον εαυτό του από το τίποτα του μηδενικού χρόνου συμμετοχής, κάνει μια νέα αρχή με το στάτους του σταρ που είχε άλλοτε (όπως εκείνο το μακρινό πια Σεπτέμβρη). Παράλληλα, σώζει την Άρσεναλ από μια αχρείαστη και άβολη σύγκριση, ενώ επιβεβαιώνει την αίσθηση μεγαλείου που διαχρονικά θέλει να εκφράζει η Φενέρ – τον κυνηγούσε άλλωστε καιρό.
H μεγάλη απορία
Στην Πόλη, ο Οζίλ αποκτάει τη δυνατότητα να βρει ξανά το κέφι του σε συνθήκες πολύ πιο προσιτές από την Premier League. Γιατί, μη χάνουμε το μέτρο μήτε να το ξεχνάμε, επί σειρά ετών υπήρξε φάρος σε χρόνια σκότους για την Άρσεναλ. Ο μοναδικός παίκτης της που ήταν πραγματικά ξεχωριστός. Σταμάτησε κάποια στιγμή να προσπαθεί; Έκατσε στο χρυσοφόρο συμβόλαιο του; Πιθανότατα ναι, όμως πρέπει να του δοθεί το ελαφρυντικό ότι βρέθηκε σε ένα κλαμπ που στα τελευταία χρόνια του Αρσέν Βενγκέρ όσο και μετά, παλεύει να βρει ταυτότητα, στόχευση και προσανατολισμό. Ως χαρακτήρας, δεν ήταν φτιαγμένος για να αποτελέσει ηγέτη σε αυτό το δύσβατο μονοπάτι.
Τουλάχιστον επί ημερών του Αλσατού, είχε έναν προπονητή που τον καταλάβαινε, τον σεβόταν, του έδινε ελευθερίες και έχτιζε πάνω του. Κάτι που αργότερα, με Ουνάι Εμερι και Μικέλ Αρτέτα, δεν υπήρξε κατά διάνοια ως συνθήκη. Αργά, αλλά σταθερά, έγινε περιττός, ξένο σώμα. Φεύγοντας, η Άρσεναλ γλιτώνει μεν από αυτό(ν), αλλά θα μείνει πάντα η απορία: Και αν οι Λονδρέζοι είχαν δώσει στον Οζίλ το 100% των συνθηκών ώστε να λάμψει; Κι αν τους πετύχαινε στην ακμή τους; Η υπόσχεση του 2013 θα είχε γίνει άραγε πράξη; Δεν θα μάθουμε ποτέ, μόνο φανταζόμαστε.
Όνειρο και παγίδα
Για κάποιους το τελευταίο μεγάλο «10άρι», για άλλους ένας «τεμπέλης» που αδίκησε τον εαυτό του. Μεσούτ Οζίλ. Μια προσωπικότητα που πολώνει. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, ποτέ δεν αποδέχτηκαν το ότι σταμάτησε από την εθνική ομάδα το 2018, μετά το φιάσκο στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Πολλοί επίσης τον ψέγουν για τη φιλία του με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο Τούρκος πρόεδρος μάλιστα, τον έχει παντρέψει. Ο ίδιος απαντάει ότι ορίζει τη διαδρομή του κατά τα «θέλω» του. Το να παίξει στη Φενερμπαχτσέ συνιστά όνειρο ζωής, δήλωσε οπαδός της από τότε που μεγάλωνε στο Γκελζενκίρχεν. Ήθελε πάρα πολύ να παίξει στην Τουρκία. Έκανε σκόντο, έριξε γέφυρες. Το deal, πάντως, δεν θα γινόταν πραγματικότητα δίχως την οικονομική συνδρομή του τόσο γνωστού και στα μέρη μας παραγωγού του Survivor, Ατζούν Ιλιτζαλί. Οι οπαδοί των «καναρινιών» έχουν στήσει πάρτι στα social media. Όμως, και εδώ είναι η παγίδα, ο τροχός μπορεί να γυρίσει πολύ γρήγορα αν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με τις προσδοκίες. Η υπομονή δεν είναι στις αρετές των Τούρκων…
Magbox. Κάντε δικά σας με ένα κλικ όλα τα αγαπημένα σας περιοδικά.
