Αγαπητέ Ντράζεν Πέτροβιτς,
το μπάσκετ θα σε κάνει γνωστό στα πέρατα της γης. Και θα σε διατηρήσει ζωντανό για πάντα. Θα το αγαπήσεις παράφορα. Και αυτό θα σε… ερωτευτεί.
Δεν θα σου πω ψέματα. Το νήμα της ζωής σου θα κοπεί απότομα. Θα είσαι μόλις 28 ετών.
Στην καλύτερη στιγμή της καριέρας σου. Γι’ αυτό θα πρέπει να φροντίσεις να δοκιμάσεις και να τολμήσεις τα πάντα από μικρή ηλικία.
Να έχεις θράσος, αν και είμαι σίγουρος πως αυτό θα σου περισσεύει. Ειδικά όταν μπαίνεις στο παρκέ.
Εκεί θα είσαι ίσος προς ίσο με όλους. Κάποτε θα ανταμώσεις έναν… γίγαντα. Θα τον λένε Άρβιντας Σάμπονις. Θα είναι πελώριος. Αλλά θα τον νικήσεις.
Μία άλλη φορά θα τα… βάλεις με έναν τύπο που θα τον αποκαλούν Όσκαρ Σμιντ. Θα τον νικήσεις και αυτόν. Με τον δικό του τρόπο.
Θα γίνει σε ένα γήπεδο στην Ελλάδα. Εκεί όπου δύο χρόνια νωρίτερα, θα νιώσεις μία μεγάλη πίκρα. Την πρώτη μεγάλη αμφισβήτηση της καριέρας σου.
Από ένα τσούρμο Έλληνες και έναν αθλητή που θα τον λένε Νίκο Γκάλη.
Θα χάσεις. Και θα υποχρεωθείς να βλέπεις άλλους να παίρνουν τη θέση σου.
Η πρώτη μπασκέτα του, το πρώτο αυτοκίνητό του Ντράζεν Πέτροβιτς στην πόλη του Σιμπένικ (Photo credit: Košarka ex Yugoslavia).
Μην ανησυχείς. Δύο χρόνια αργότερα, εσύ θα είσαι στο βάθρο. Πρωταθλητής Ευρώπης, στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ της καριέρας σου.
Λίγο πιο μετά, η Ευρώπη δεν θα χωρά. Θα γίνεις βασιλιάς του Κόσμου. Σε μία μακρινή χώρα, την Αργεντινή.
Το άγνωστο θα σε γοητεύσει. Θα το ακολουθήσεις. Πέρα από τον Ατλαντικό. Σε ένα πρωτάθλημα που το ονομάζουν NBA. Λένε πως είναι το καλύτερο στο κόσμο. Θα σου είναι ταιριαστό.
Στο Πόρτλαντ θα συμβεί η δεύτερη απογοήτευση της καριέρας σου. Πάλεψε. Προετοιμάσου. Κάνε υπομονή. Σε περιμένουν καλύτερες ημέρες. Λαμπρές ημέρες.
Θα δείξεις σε όλους ποιος είναι ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Και όταν το κάνεις, θα… εξαφανιστείς. Έτσι απλά.
Πριν την τελευταία… παράσταση, θα πρέπει να ανέβεις στο κορυφαίο «σανίδι». Τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Εκεί θα ανταμώσεις με τους αστέρες του NBA. Τους αθλητές με τους οποίους θέλεις να αποκαλείσαι ισάξιος.
Η Κροατία σου θα χάσει στον τελικό. Αλλά θα είναι σαν να έχει νικήσει. Είναι το καλοκαίρι του 1992. Το τελευταίο σου καλοκαίρι.
Διαβάστε ακόμα: Η μέρα που ο Γκάλης, ο Κούκοτς, ο Ράτζα, έπαιξαν στην ίδια ομάδα
Όταν οι δικοί σου θα επιχειρήσουν να σε πείσουν πως πρέπει να παίζεις μία κιθάρα, αντί για το αγαπημένο σου μπάσκετμπολ, μην τα παρατήσεις. Να επιμείνεις στο μπάσκετμπολ.
Να το πεις και στον Αλεξάντερ. Αυτόν θα τον πιέσουν να παίξει το κλαρινέτο. Μην τον αφήσεις. Αυτός θα σε… παρασύρει στον πορτοκαλί κόσμο.
Και εκεί θα… κολλήσετε και οι δύο. Για πάντα.
Θα σε αποκαλέσουν Μότσαρτ.
Και «γιο του διαβόλου».
Θα τα ασπαστείς και τα δύο.
Το πρώτο για την αρμονία των κινήσεών σου. Την εκτέλεση. Τη συνέπεια.
Το δεύτερο θα προκύψει επειδή είσαι… εσύ! Αδίστακτος. Προκλητικός. Μα και χαμογελαστός. Εκείνο το χαμόγελό σου…
Θα μπεις στον κόσμο των μεγάλων απότομα. Ένα πιτσιρίκι με μία περίεργη αφάνα. Και ένα θράσος, που ξεπερνούσε εκείνο του πιο θρασύ παίκτη στο Γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα.
Δεν χρειάζεται να τον αναζητήσεις. Θα αναλάβεις αυτόν τον ρόλο. Και θα τον λατρέψεις.
Δεν είναι λίγο για ένα πιτσιρίκι, 16 – 17 ετών, να μοιράζει 30άρες και 40άρες σε βετεράνους και φτασμένους παίκτες.
Σήμερα που σου γράφω θα ήσουν 55 ετών. Γεμάτος από μπάσκετμπολ. Χορτασμένος από τίτλους. Ντράζεν Πέτροβιτς, ο θρύλος! Και θα φρόντιζες μόνο να κερδίζεις τον αδερφό σου. Όπως σε εκείνα τα μονά που σκαρώνατε πριν από τις προπονήσεις του Αλεξάντερ.
Θα έρθει μία ημέρα που θα παίζεις σε μία πόλη που ονομάζεται Βρότσλαβ. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που θα σε δούμε να παίζεις μπάσκετμπολ με τη φανέλα της Κροατίας. Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει στην πατρίδα σου, θα την… ξεφτίσει. Σε μία όμορφη ανάμνηση και σε δεκάδες νέα παρακλάδια.
Θα διαλύσει οικογένειες. Φιλίες. Τη ζωή σας.
Μετά το Βρότσλαβ, θα έχεις ένα δίλημμα: Να πάρεις το αεροπλάνο ή να χρησιμοποιήσεις ένα αυτοκίνητο.
