Ενές Καντέρ. Δίχως πατρίδα. Ντενίζ Νάκι. Δίχως πατρίδα. Ουνσάλ Αρίκ. Δίχως πατρίδα. Χακάν Σουκούρ. Δίχως πατρίδα.
Εξόριστοι. Σχεδόν καταζητούμενοι. Κάποτε μεγάλοι αστέρες. Τώρα πια έκπτωτοι. Εγκλωβισμένοι σε κάποια χώρα που αναγκαστικά έγινε η πατρίδα τους.
Κοινός παρονομαστής στις παραπάνω περιπτώσεις ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Και η αντιπαράθεσή τους με το απολυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας.
Τα πράγματα είναι απλά (και κατανοητά): όποιος κριτικάρει όσα συμβαίνουν, δεν είναι πια αποδεκτός.
Η ιστορία του Χακάν Σουκούρ, είναι απλώς συγκλονιστική.
Μέλος της Εθνικής Τουρκίας που… τρύπωσε πανάξια στις θέσεις του βάθρου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.
Νικητής του Κυπέλλου UEFA, απέναντι στην Άρσεναλ, το 2000.
Το «λιοντάρι του Βοσπόρου» που δεν σταματούσε να βρυχάται.
Πλέον δεν του έχει μείνει τίποτα.
Μόνο όσα του αναλογούν από την εργασία του. Ως οδηγός ενός Uber και πωλητής βιβλίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν μπορεί να επιστρέψει στην Τουρκία. Στην πατρίδα του.
«Μου πήρε τα πάντα. Το δικαίωμά μου στην ελευθερία, το δικαίωμα να εξηγήσω τις πράξεις μου, το δικαίωμα να εργαστώ», ήταν τα λόγια του στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Die Welt.
Διόλου υπερβολικός. Αυτό που βίωσε στον έσχατο βαθμό, το έχουν υποστεί και άλλοι.
Ο Ενές Καντέρ είναι ένας απ’ αυτούς.
Εγκλωβισμένος και αυτός στις ΗΠΑ. Δίχως την ικανότητα να βγει από τη χώρα. Φοβάται για τη ζωή του. Την τελευταία φορά που είχε φύγει από τα σύνορα της χώρας, δίχως να γνωρίζει τι μπορεί να γίνει, είχε εγκλωβιστεί στη Ρουμανία.
Δίχως διαβατήριο, αφού οι Τούρκοι το είχαν ακυρώσει.
Και υπό τον φόβο της απαγωγής και της επιστροφής στην Τουρκία. Μάλλον σε μία κρύα φυλακή.
Εκεί που πέρασε μερικές ημέρες ο πατέρας του, όταν μετά το πραξικόπημα το 2016, ο Ερντογάν θέλησε να… ξεριζώσει καθετί έχει σχέση με τον Φετχουλάχ Γκιουλέν.
Αυτός είναι η αιτία και για ρήξη με την Σουκούρ.
Για όσους δεν το θυμούνται, ο θρυλικός ποδοσφαιριστής της Τουρκίας, με θητεία και στην Ίντερ, όχι μόνο είχε πολιτευτεί, αλλά ήταν και μέλος της Βουλής.
Με ποιο κόμμα; Μα φυσικά με αυτό του Ερντογάν!
Η σχέση του με τον Γκιουλέν ήταν αναμφισβήτητη. Ο Σουκούρ παραιτήθηκε από το κόμμα, αλλά όχι από τη θέση του.
Κατακρίνοντας τον Ερντογάν. Τότε δεν γνώριζε που θα οδηγήσει.
Τον Φεβρουάριο του 2016 κατηγορήθηκε πως πρόσλαβε τον Ερντογάν με μία ανάρτησή του στο twitter.
Και έξι μήνες αργότερα εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του! Επειδή ήταν μέλος του κινήματος Γκιουλέν! Αυτόματα ταυτοποιήθηκε ως τρομοκράτης!
Λίγους μήνες το… έσκασε. Όχι προς ένα μέρος που δεν θα τον βρουν. Αλλά για την Καλιφόρνια. Μία μορφή εξορίας είναι και αυτή.
Ασχολήθηκε με τα εστιατόρια. Για λίγο. Παραιτήθηκε επειδή έβλεπε… περίεργες φάτσες να τριγυρίζουν στο μαγαζί. Ο φόβος είχε φυτευτεί βαθιά μέσα του.
Όπως έγινε και στον Καντέρ.
Αλλά και σε άλλους.
Όπως τον πυγμάχο Ουνσάλ Αρίκ. Εκείνον που διαλαλεί πως «στηρίζω τον Ατατούρκ, όχι τον Ταγίπ».
Το έκανε σε μία αναμέτρησή του. Μπήκε στο ρινγκ φορώντας μία φανέλα που ανέφερε «Η χώρα ανήκει στον Ατατούρκ, όχι στον Ταγίπ».
Και η δική του περίπτωση εμπλέκεται με το πραξικόπημα. Άσκησε δριμύτατη κριτική στον πρόεδρο της Τουρκίας και σε όσα έκανε στον χρόνο που ακολούθησε του πραξικοπήματος.
Ποιο είναι το τίμημα; Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2016 δεν μπορεί να περπατήσει μόνος στους δρόμους του Κρέουζμπεργκ, πόλης του Βερολίνου.
Οι απειλές θανάτου που δέχεται καθημερινά είναι αμέτρητες.
Όπως και οι άλλοι, έτσι και ο Αρίκ δεν μπορεί να ταξιδέψει ξανά στην Τουρκία. Αν το κάνει και συλληφθεί, θα φυλακιστεί.
Η ποινή που αντιμετωπίζει μπορεί να φτάσει στα 15 έτη, επειδή εξέδωσε ένα ραπ τραγούδι προσβλητικό στον Ερντογάν!
Την ίδια στιγμή, η οικογένεια που έχει μείνει ξωπίσω δέχεται αφόρητη πίεση… Σας θυμίζει κάτι;
Στη λίστα του Ερντογάν βρίσκεται και ο ποδοσφαιριστής Ντενίζ Νάκι.
Ο Τουρκογερμανός, με κουρδική καταγωγή, ξεκίνησε την καριέρα του στη Πάντεμπορν. Ηταν διεθνής με τα κλιμάκια των «πάντσερ».
Ο δρόμος τον οδήγησε στη δεύτερη πατρίδα του. Μαζί με ένα… ραβασάκι: φυλάκιση 18 μηνών!
Με την αιτιολογία, ως μισός Κούρδος, πως ενισχύει την τρομοκρατία, υποστηρίζοντας το κουρδικό κόμμα.
Σε μία συνέντευξή του στο Euronews (2018), ο Νάκι επιχείρησε να δικαιολογήσει την κριτική του στον Μεσούτ Εζίλ, επειδή ο τελευταίος αποχώρησε από την Εθνική Γερμανίας.
«Ο ρατσισμός υπάρχει στη Γερμανία; Φυσικά και υπάρχει, αλλά δεν είναι μόνο πρόβλημα της Γερμανίας. Ο Εζίλ πρέπει να αντιδράσει και σε όσα συμβαίνουν στην Τουρκία», είχε πει τότε.
Την ίδια χρονιά και πριν τη συνέντευξη, ο Νάκι είχε πέσει θύμα επίθεσης. Άγνωστοι είχαν πυροβολήσει το αυτοκίνητό του, ενώ αυτό κινούνταν στην εθνική οδό!
Ο ίδιος ακόμη υποστηρίζει πως το κίνητρο είναι πολιτικό…
Ο Χακάν Σουκούρ είναι ο τελευταίος σε αυτή τη μαρτυρική αλυσίδα. Από ήρωας, πολιτικός. Από πολιτικός, εγκληματίας. Και από εγκληματίας, οδηγός ταξί!
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram