SPECIALS

Ραδαμέλ Φαλκάο, η λύτρωση ενός μεγάλου σκόρερ

Το διαλυμένο γόνατο και η ψυχολογία, τα χαμένα Μουντιάλ και το γκολ που ονειρευόταν από παιδί με την Πολωνία. Το ταξίδι του «τίγρη» επιτέλους δικαιώθηκε και ετοιμάζεται για το ματς που χρωστάει στην Κολομβία και στους… Άγγλους

Συντάκτης: Άγγελος Ρουχωτάς Χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά

Ο Ραδαμέλ Φαλκάο είναι από τους ποδοσφαιριστές που βάζεις βίντεο στο YouTube με τα γκολ του και απολαμβάνεις με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί κάποιος την μπάλα στα δίχτυα.

Μικραίνει αυτό το θρύλο τους, τη θέση τους στη νοητή κατάταξη του καθενός ως τους κορυφαίους; Κατηγορηματικά όχι, όμως πάντα θα υπάρχει αυτός ο αστερίσκος στην καριέρα τους. Κάτι που πλέον ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της γενιάς του, από τους πιο καθορόαιμους σκόρερ της εποχής, μπορεί να διαγράψει από τη λίστα των πραγμάτων που του μένει να κάνει στην καριέρα του.

Η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, αυτό που ο «ελ τίγκρε» το κάνει πιο φυσικά από οποιονδήποτε  άλλο. Κι όμως αυτό του Μουντιάλ τη διοργάνωση της Ρωσίας το περίμενε σαν μικρό παιδί. Ο πάτερ… φαμίλιας πλέον, 32 γαρ , στην εθνική Κολομβίας, όμως με το άγχος ενός πρωτάρη. Γιατί ήταν το πρώτο του.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά κάθε παιδιού που ξεκινά το ποδόσφαιρο, με απώτερο σκοπό να φτάσει κάποια στιγμή τα είδωλά του, να γίνει ποδοσφαιριστής. Ερίκ Καντονά, Τζορτζ Γουεά, Ράιαν Γκιγκς, Τζορτζ Μπεστ, Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Όλοι τους θυμούνται ως μερικούς από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ, αλλά ούτε ένα από αυτούς δεν έχει πάρει μέρος ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μια στιγμή, ένα γκολ, άπειρα συναισθήματα

Ο Φαλκάο έζησε όλη την πορεία των «καφετέρος», από την περίοδο που δεν κατάφερναν να προκριθούν στα Μουντιάλ του 2006 και του 2010. Στο πρώτο ήταν ακόμα πολύ άγουρος για να βοηθήσει χάνοντας τελικά τη θέση των μπαράζ για ένα βαθμό. Τα προκριματικά της Νότιας Αμερικής είναι ένας ατελείωτος μαραθώνιος που περνά από υψίπεδα (Λα Πας) και καυτές έδρες. Οι Κολομβιανοί πλήρωσαν για δεύτερη σερί φορά τις αδυναμίες τους με τον ίδιο σκληρό τρόπο, αφού δεν ταξίδεψαν στη Νότιο Αφρική ξανά για ένα βαθμό.

Εντούτοις το 2014 ήταν μια διαφορετική υπόθεση. Ο Φαλκάο είχε αναδειχθεί ήδη στο μεγάλο αστέρι μιας γενιάς που όπως δήλωνε τότε ο συμπαίκτης του, Τζάκσον Μαρτίνες «Αυτή η ομάδα, αυτή η γενιά θα γράψει ιστορία. Σχεδόν όλοι παίζουμε στην Ευρώπη και υπάρχει μεγαλύτερο ταλέντο απ’ ότι ακόμα και το 1994». Εχοντας πάρει μεταγραφή στην Πόρτο αρχικά από τη Ρίβερ το 2009 και στην Ατλέτικο Μαδρίτης ακολούθως το 2012, το «Νο9» της Κολομβίας ήταν ο παίκτης που περίμενε όλος ο κόσμος να δει στην σπουδαιότερη σκηνή όλων.

Αυτή η ομάδα μπορεί να μην είχε Κάρλος Βαλντεράμα όπως στις ΗΠΑ το 1994, είχε όμως το φανταστικό δίδυμο των Φαλκάο και Τεοφίλο Γκουτιέρες στην επίθεση, το next big thing Χάμες Ροντρίγκες πίσω τους και τον γερόλυκο Μάριο Γέπες στην άμυνα. Ο «τίγρης» είχε σκοράρει 9 γκολ σε 13 ματς στα προκριματικά. Αυτή τη φορά η ιστορία δεν επαναλαμβανόταν ως φάρσα, η Κολομβία πήρε την πρόκριση ως δεύτερη στην τελική φάση.

Η ρήξη χιαστών που παραλίγο να αποβεί μοιραία για την καριέρα του. Άργησε (πολύ) να ξαναβρεί τον εαυτό του

Ωστόσο μερικές φορές τίποτα δεν είναι προορισμένο να πάει σύμφωνα με το γνωστό ρητό περί της… συνομωσίας του σύμπαντος. Σε ένα καταραμένο, παντελώς αδιάφορο παιχνίδι για το Κύπελλο Γαλλίας κόντρα στην ημιερασιτεχνική Μον ντ’Ορ Αζέρ Φουτ, ο Φαλκάο δέχεται ένα δυνατό μαρκάρισμα και το αριστερό του γόνατο καταστρέφεται. Ήταν Ιανουάριος του 2014. Είχε κάτι λιγότερο από έξι μήνες να κάνει επέμβαση, αποθεραπεία και να θεωρηθεί αγωνιστικά έτοιμος ώστε να μην δει πάλι το όνειρό του να του ξεφεύγει μέσα από τα χέρια του. Ήταν όμως αδύνατο. Ο Πέκερμαν τον επέλεξε στην αρχική 30άδα, όμως αναγκάστηκε να τον κόψει από την τελική αποστολή για τη Βραζιλία. Μια απόφαση που έχει χαρακτηρίσει την πιο λυπηρή που έχει πάρει όσο είναι στην τεχνική ηγεσία της ομάδας.

Παρόλα αυτά το ταλέντο της Κολομβίας ήταν όντως έτσι όπως το περιέγραφαν. Ακόμα και χωρίς το σημείο αναφοράς της στην επίθεση, έφτασε πιο μακριά από ποτέ σε Μουντιάλ, τα προημιτελικά χάρη στο άγουρο παιδί με το βαρύ «10» του Βαλντεράμα, τον Χάμες. Ακόμα κι έτσι όμως κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τους Κολομβιανούς το δικαίωμα να διερωτώνται τι θα γινόταν αν είχαν και τον Φαλκάο…

Αυτός ο τραυματισμός άφησε βαρύτερο το στίγμα πάνω του απ’ ότι περίμεναν όλοι. Οχι μόνο δεν πρόλαβε το Μουντιάλ, αλλά σπατάλησε τα δύο επόμενα χρόνια της καριέρας του προσπαθώντας να τον ξεπεράσει πνευματικά και σωματικά. Η επιλογή του να δοκιμάσει στην Αγγλία δεν δικαιώθηκε και η επιστροφή του στην Μονακό αποδείχτηκε ευεργετική. Μαζί με τον Εμπαμπέ δημιούργησαν ένα θανατηφόρο επιθετικό δίδυμο που κατέκτησε το Σαμπιονά και μεταξύ άλλων πέταξε εκτός Champions League τη Μάντσεστερ Σίτι, με ένα εμφατικό γκολ «σκάψιμο» του Φαλκάο. Μπορεί να έχει πετύχει αμέτρητες γκολάρες στην καριέρα του, όμως αυτό ήταν ένα τελείωμα με την υπογραφή του, με νόημα.

https://www.youtube.com/watch?v=6s257hTi6MU

Ανάλογο «γκολ Φαλκάο» ήταν και το πρώτο του σε Μουντιάλ. Όπως του άξιζε. «Πολλές φορές έχει φανταστεί τον εαυτό μου να σκοράρω σε Μουντιάλ. Δεν μπορώ να τις μετρήσω, αλλά είναι πολλές», έλεγε λίγες μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Το πρώτο ματς με την Ιαπωνία ήταν «στραβό» από την αρχή για την Κολομβία, όμως ακόμα κι έτσι είχε την τιμή να είναι αρχηγός στην πρώτη του συμμετοχή ποτέ στην γιορτή που πάντα ονειρευόταν. Μια κάθετη πάσα του Κιντέρο στο δεύτερο ματς τον έβγαλε απέναντι στον Στσέζνι. Δεν ήταν πλέον ο τύπος με το μακρύ ελεύθερο μαλλί και το σπάνιο ξεπέταγμα που του έδινε πλεονέκτημα απέναντι σε οποιοδήποτε αμυντικό. Ήταν ένας 32αρης που τα καλύτερά του έχουν παρέλθει. Αυτό όμως που έπρεπε να κάνει, το έχει επαναλάβει άπειρες φορές στην καριέρα του. Θα το έκανε με κλειστά μάτια.

Απίθανο εσωτερικό φάλτσο, γκολ! Το δικό του γκολ που έκανε χαρούμενους ποδοσφαιρόφιλους σε όλο τον κόσμο, γιατί ένα μπροστά στα 255 της καριέρας του δεν θα έκανε διαφορά, αλλά για εκείνον όλο τον κόπο, όλο το ταξίδι να αξίζει. Το πρώτο του σε Μουντιάλ.

Ήταν το γκολ που περίμενα από όταν ήμουν παιδί. Τόσα πολλά χρόνια

Την Τρίτη κόντρα στην Αγγλία οι Κολομβιανοί αντιμετωπίζουν πάλι τον κίνδυνο για ένα μεγάλο «τι θα γινόταν αν…» στην ιστορία τους σε Παγκόσμια Κύπελλα. Αυτή τη φορά είναι ο Χάμες, ο οποίος ταλαιπωρείται από έναν μυϊκό τραυματισμό και ακόμα κι αν αγωνιστεί δεν θα είναι απολύτως έτοιμος. Είναι η ώρα του «τίγρη». Να μπει ξανά στο «μάτι» αυτών που τον αμφισβήτησαν στην πιο σκοτεινή περίοδο της καριέρας του. Άλλωστε είναι στις ρίζες του. Ο προπάππους του καταγόταν από την Αγγλία και κόντρα στα «λιοντάρια» ίσως παίξει το τελευταίο του παιχνίδι σε Μουντιάλ. Παιχνίδι της μοίρας.

Exit mobile version