Πέρασε ο πρώτος γύρος της Super League 1 και θα είναι ψέμα να πει κανείς πως περίμενε αυτή τη βαθμολογία. Κυρίως γιατί ουδείς θα μπορούσε να προβλέψει ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα θα κλείσει τη 13η αγωνιστική ως τρίτος. Πολύ ψηλά και ο ΟΦΗ με ματς λιγότερο, ενώ αρκετοί θεωρούσαν πως θα παρουσιαστεί καλύτερος ο Ατρόμητος και ίσως 1-2 ομάδες ακόμη.
Λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο μισό της Super League 1, το Sportime.gr κάνει το πρώτο ταμείο. Με την απαραίτητη υπενθύμιση πως υπάρχει ένα ματς που δεν έγινε ποτέ (Απόλλων Σμύρνης – ΟΦΗ) και αρκετός χρόνος ακόμη ώστε να ανατραπούν τα πάντα. Έστω και εάν το πρωτάθλημά μας δεν φημίζεται για τις συγκινήσεις που προσφέρει. Ειδικά στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας. Πάμε να δούμε ποιοι έχουν βγάλει μάτια και ποιοι δεν τα έχουν καταφέρει έως τώρα.
Super League 1: Στου δρόμου τα μισά
Ολυμπιακός: Για μία ακόμη χρονιά οδηγεί την κούρσα. Δίνει την εντύπωση πως παίζει σβηστός και παρόλα αυτά έχει μόλις δύο απώλειες. Έχει το know how να καθαρίζει τα ματς. Η διαφορά του με τους υπόλοιπους είναι σημαντική όχι τόσο αγωνιστικά όσο στη νοοτροπία. Ο Αγκιμπού Καμαρά έχει τραβήξει πάνω του τα περισσότερα βλέμματα και δικαίως. Από κοντά και ο εντυπωσιακά βελτιωμένος Ρέαμπτσουκ. Σε flop of the season εξελίσσεται ο Ονιεκούρου, ενώ ο Μαντί Καμαρά δεν θυμίζει τον περσινό.
ΑΕΚ: Έχει το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων ετών. Ταυτόχρονα, όμως, είναι τόσο καινούργια ομάδα, που θέλει χρόνο. Ήρθε και η αλλαγή προπονητή με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί χημεία. Έτσι η επαφή με την κορυφή άρχισε να χάνεται. Η ποιότητα μπροστά αδιαμφισβήτητη με παίκτες όπως οι Άμπραμπατ και Τσούμπερ. Σε αυτούς που δεν έχουν δώσει τα αναμενόμενα μπορεί να πει κανείς τον Σιμάνσκι, ενώ και ο Ρότα περισσότερο έχει εκθέσει τον κόουτς όποτε χρησιμοποιήθηκε, παρά έχει βοηθήσει.
ΠΑΣ Γιάννινα: Έχει βαλθεί να τρελάνει κόσμο! Τα κάνει όλα να φαίνονται απλά. Σοβαρότητα στα μετόπισθεν και μπροστά τα γκολ έρχονται έστω και με μισή φάση. Στη δική του περίπτωση το ερώτημα είναι ποιος δεν εντυπωσιάζει. Ο Σάλιακας ετοιμάζεται για μεταγραφή, οι Λοντίγκιν και Πίρσμαν ακολουθούν, ενώ ο Περέα δημιουργεί προβλήματα σε κάθε άμυνα. Δύσκολο να βρεθεί κάποιος που να υστερεί. Ο Σνάιντερ ίσως με συμμετοχή σε ένα μόλις γκολ σε 13 ματς ίσως συμπεριλαμβάνεται στη συγκεκριμένη κατηγορία.
ΠΑΟΚ: Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως υπερεκτιμήθηκαν οι ικανότητες αυτού του ρόστερ από τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Η εικόνα το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι σοκαριστική. Οι πεταμένοι βαθμοί πολλοί και οι παίκτες που μπορούν να βγάλουν φρεσκάδα ελάχιστοι. Ο ΠΑΟΚ χάνει σταθερά έδαφος και αναρωτιέσαι πότε θα συνέλθει. Πρώτος υπεύθυνος ο προπονητής του. Οι απογοητεύσεις πολλές. Κρατήστε Βαρέλα και Άκπομ για αρχή. Ο Κούρτιτς εντυπωσιάζει και ο τρομερός Αντρίγια Ζίβκοβιτς.
Παναθηναϊκός: Πέρασε ένα διάστημα που ψαχνόταν, δεν είχε καλή εικόνα και έκανε αρκετές γκέλες. Άλλαξε το σύστημα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και βρίσκει μία ταυτότητα. Το θέμα είναι να υπάρξει διάρκεια, ιδίως στα μεγάλα ματς. Ο Καρλίτος είναι εκείνος που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις, ενώ και ο Μπρινιόλι εξελίσσεται σε μία από τις καλές μεταγραφές. Σάρλια ο ορισμός του flop, ενώ και οι Κώτσιρας και Βιτάλ προς το παρόν δεν… Για τον πρώτο, πάντως, υπάρχει η σιγουριά στο κλαμπ πως θα το γυρίσει.
ΟΦΗ: Είναι η καλύτερη έκδοση που έχουμε δει στην εποχή του Μιχάλη Μπούση. Ίσως εντυπωσίαζε περισσότερο την πρώτη σεζόν του Γιώργου Σίμου, αλλά φέτος δείχνει πιο ισορροπημένος, σοβαρός και πλήρης. Υπάρχουν παλιοί που τραβούν το κουπί και πρώτος όλων είναι ο Βούρος. Τρομερή η βελτίωσή του. Από τους νέους ξεχωρίζει ο Γκαγέγος. Έτσι θα το πάμε και στις απογοητεύσεις, ένας περσινός και ένας «φρέσκος». Καστάνιος και Φαν Ντάινεν οι δύο που δεν πείθουν.
Άρης: Αρχικά βάσει των βαθμών που έχει συγκεντρώσει στο γήπεδο, είναι τρίτος. Συνεπώς και φέτος καλά πάει παρά τις εντός έδρας γκέλες με αποκορύφωμα το σοκαριστικό 0-5. Υπάρχουν μεγαλύτερη ποιότητα, περισσότερες λύσεις και γενικότερα η ομάδα είναι καλύτερη από πέρυσι. Στα συν και η εικόνα της στα ντέρμπι. Ο Μπερτόγλιο είναι η σταθερή αξία που όλα κινούνται στον ρυθμό του και η ευχάριστη έκπληξη ο Γκανέα. Από φευγάτος, βασικός και με την πρόταση ανανέωσης στα σκαριά. Από τις απογοητεύσεις ο Χαΐροβιτς είναι η μεγαλύτερη, ενώ και ο Σάκιτς δεν πάει πίσω. Μήτρογλου και Μπεναλουάν δεν αναφέρονται γιατί θεωρούνται άνευ συναγωνισμού.
Βόλος: Ξεκίνησε εντυπωσιακά, το έχασε στην πορεία, αλλά ένα οφείλει να του αναγνωρίσει ο καθένας. Τα ματς του είναι ελκυστικά για τον θεατή. Δεν σε αφήνει να βαρεθείς. Η μπάλα κάτω και από εκεί και πέρα όσα βάλουμε και όσα φάμε. Το πού θα βγάλει αυτό, θα το δείξει η πορεία. Ο Φαν Βέερτ είναι στους διακριθέντες και από κοντά ο Μπαρτόλο έστω και εάν είχε σκαμπανεβάσματα. Κούζντρα δεν υφίσταται και οι Γκιουλέν και Ρίνερ δεν είναι για πολλά.
Ιωνικός: Επέστρεψε στη Super League 1 αλλά όχι για να κάνει τον κομπάρσο. Η μαχητικότητά του είναι που του δίνει μία απόσταση από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Με 2-3 επιπλέον λύσεις, θα βρει να βάλει κάποιους από κάτω. Εάν βρισκόμασταν στην Αγγλία, ο Άοσμαν θα χαρακτηριζόταν bargain. Τρομερή εκ του αποτελέσματος έχει βγει και η επιλογή του Χουτεσιώτη κάτω από τα δοκάρια. Απογοητεύσεις είναι μόνο όσοι δεν παίζουν. Και εάν για κάποιους ξένους υπάρχει η δικαιολογία της προσαρμογής, οι Μπουένο και Κωνσταντινίδης δεν μπορούν να το επικαλεστούν.
Αστέρας Τρίπολης: Στα φιλικά πετούσε, στα επίσημα τα βρήκε σκούρα. Δεν έχει δικαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν, αλλά οι διαφορές είναι μικρές. Εάν βρει ρυθμό, όλα γίνονται. Δεν σε πείθει, πάντως, πως θα το κάνει. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι η κατακόρυφη πτώση του Μπαράλες. Άπαντες περίμεναν πολλά περισσότερα. Από κοντά και ο Μπενίτο που είναι να απορεί κανείς πώς αποκτήθηκε. Επειδή, όμως, οι Αρκάδες γνωρίζουν καλά την ισπανική αγορά, έβγαλαν και ένα λαβράκι, τον Σόνι. Ξεχωρίζει και ο Σίτο.
Παναιτωλικός: Κάτι του λείπει για άλλη μία χρονιά. Γι’ αυτό και μπαίνει σε περιπέτειες. Τη μία πάει να σε πείσει πως ρόλαρε και στο αμέσως επόμενο ματς καταλαβαίνεις πως έχει να ανέβει ακόμη βουνό. Έπαιξαν ρόλο οι τραυματισμοί, αλλά δεν είναι μόνο εκείνοι. Βέργος και Ντουάρτε έχουν βγει μπροστά και κερδίζουν πόντους. Ως μεταγραφική γκάφα θα μπορούσε να πει κανείς τον Ροντρίγκες, απογοήτευση και ο Βργκοτς.
Λαμία: Στην αρχή έπαιζε μπάλα και τα αποτελέσματα δεν έρχονταν. Στη συνέχεια σταμάτησε και να παράγει. «Θέμα» οι τραυματισμοί, όπως και το ντεφορμάρισμα κάποιων. Ίσως και η βαθμολογική της συγκομιδή να την αδικεί, αλλά χρειάζεται και κάτι έξτρα, που θα έρθει τον Γενάρη. Ο Νούνιες είναι ό,τι καλύτερο έχει να μας δείξει και μετά ο σταθερός Γκαραβέλης. Στις απογοητεύσεις ο Ρόμανιτς και ο Σκόνδρας που έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα.
Ατρόμητος: Ναυάγιο! Με αυτή τη λέξη συνοψίζεται η σεζόν στο Περιστέρι έως τώρα. Ο πήχης ανέβηκε τόσο ψηλά χωρίς λόγο, πολλές μεταγραφές έγιναν πρωτίστως για επικοινωνιακούς λόγους και στο χορτάρι παρουσιάζεται μία ομάδα ασύνδετη. Δεν είναι απλό να γυρίσει ο διακόπτης παρά τις αλλαγές που θα γίνουν. Είναι δύσκολο να βρεθούν διασωθέντες, αλλά οι Μουνίθ και Κουλούρης συμπεριλαμβάνονται στη λίστα. Από απογοητεύσεις, ποιους να πρωτοδιαλέξεις; Λόγω του ντόρου που έγινε στις μεταγραφές τους, οι Χατζηισαΐας και Παπαδόπουλος έχουν τον πρώτο λόγο.
Απόλλων Σμύρνης: Κλείνει και φέτος τον πρώτο γύρο με χρωστούμενο ματς. Είτε ουραγός είτε προτελευταίος (σ.σ. εάν γινόταν το ματς και νικούσε), πάντως, δεν αλλάζουν πολλά για εκείνον. Χωρίς ξεκάθαρο πλάνο, με πολλή γκρίνια και μεγάλη διάθεση για νέο ξεκίνημα μέσα στο 2022 με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Κότσαρης είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στη Ριζούπολη και μετά ο Ιωαννίδης. Βέρχουλστ η μεγαλύτερη απογοήτευση τηρουμένων των αναλογιών (και του συμβολαίου του) και ακολουθεί ο Ματέι. Όχι ότι πάνε πίσω και άλλοι.