Τα Πετράλωνα είναι μια παλιά αθηναϊκή συνοικία που τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει αρκετά σε ό,τι αφορά στη διασκέδαση των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Νομίζετε ότι τα Πετράλωνα πάντα ήταν έτσι; Αντιλαμβάνεστε πως όχι. Στο πρόσφατο παρελθόν (δεκαετίες ’80 και ’90) η συνοικία ήταν τελείως διαφορετική. Και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε κέντρο διασκέδασης. Υπήρχαν κάποιες παραδοσιακές ταβέρνες, που παρέπεμπαν σε εικόνες παλιάς Αθήνας αλλά μέχρι εκεί.
Φανταστείτε πως μπορεί να ήταν η κατάσταση πριν από περίπου 90 χρόνια. Κι αυτό είναι ένα θέμα που θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μέσα από τις αναγνώσεις και τις αναζητήσεις μας στον Τύπο της εποχής του μεσοπολέμου. Διότι θα βρούμε πολύ σημαντικά στοιχεία για τις περιοχές μας.
Πάμε λοιπόν στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ. Τον Απρίλιο του 1929. Η ιστορική εφημερίδα έχει αρχίσει μια έρευνα σε βάθος για τα προβλήματα των γειτονιών στην Αθήνα. Η επίσκεψη στα Άνω Πετράλωνα (92 χρόνια πριν, φανταστείτε) είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Οι ελλείψεις μεγάλες και πολλές. Παρότι η περιοχή είναι μεγάλη αν αναλογιστούμε την έκτασή της αλλά και το ότι τότε κατοικούσαν τριάντα χιλιάδες άνθρωποι.
Οι οποίοι δεν είχαν ούτε… ένα τηλέφωνο στην περιοχή. Κι όπως διαβάζουμε αν συνέβαινε κάποιο κακό (πχ πυρκαγιά) μεταδιδόταν από το αστυνομικό τμήμα.
Φωτισμός ανύπαρκτος όπως και αποχέτευση. Η επιδημία του Δάγκειου Πυρετού χτύπησε άσχημα την περιοχή λόγω των λιμναζόντων υδάτων.
Κι αν πηγαίναμε παραπάνω προς τον λόφο του Φιλοπάππου εκεί όπου τώρα βρίσκονται τα πανέμορφα πέτρινα σπίτια τα πράγματα γίνονταν ακόμα χειρότερα. Εκεί που γυρίστηκε η υπέροχη ταινία «Συνοικία το Όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη, βρίσκονταν στριμωγμένοι σε παράγκες 6 χιλιάδες πρόσφυγες. Η μικρασιατική καταστροφή, η τραγωδία του ελληνισμού τους είχε ξεριζώσει και τους είχε φέρει να ζουν σε άθλιες συνθήκες σε παράγκες από γκαζοντενεκέδες.
Αν και υπήρχε και κάτι καλό. Και μαζί ένα… σκανδαλάκι για τον σταθμό του ΗΣΑΠ.
Αυτά κι άλλα πολλά μπορείτε να τα διαβάσετε στη συνέχεια στο nikosgrafei.blogspot.com