Βέλγιο – Γαλλία 3-3: Το ματς που «γέννησε» τη FIFA

1 Μαΐου 1904, «Σταντ ντι Βιβιέ ντ’Ουά» – Ικλ

Υπό το βλέμμα 1.500 θεατών, ο Άγγλος διαιτητής Τζον Κιν δίνει το έναυσμα για την έναρξη της αναμέτρησης Βέλγιο-Γαλλία.

Με αφορμή την επικείμενη μονομαχία μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το Sportime.gr γυρίζει τον χρόνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Μέχρι την Πρωτομαγιά του 1904 μόνο τα βρετανικά έθνη διασταύρωναν τα ξίφη τους, συνεπώς για πρώτη φορά δύο ανεξάρτητα ευρωπαϊκά κράτη έλυναν τις διαφορές τους στον αγωνιστικό χώρο.

Αν συμπεριληφθούν οι αγώνες μεταξύ ανεξαρτήτων χωρών ανά τον κόσμο, τότε τα πρωτεία είχαν η εθνική Αργεντινής και η εθνική Ουρουγουάης με δύο μονομαχίες (1902, 1903).

 

Ο εμπνευστής του αγώνα

Ο πρώτος επίσημος αγώνας της εθνικής Βελγίου και της εθνικής Γαλλίας πραγματοποιήθηκε, κυρίως, χάρη στις προσπάθειες του επιχειρηματία Εβάνς Κοπέ, ο οποίος αποσκοπούσε στην ενίσχυση της φιλίας μεταξύ των δύο κρατών.

Μέλη της οικογενείας του εν λόγω Βέλγου αποτέλεσαν ιδρυτικά στελέχη της εταιρείας Lafarge που ειδικευόταν στην παραγωγή τσιμέντου και μπετόν.

Ο Κοπέ, το όνομά του οποίου δόθηκε στον ιστορικό αυτό φιλικό αγώνα (Trophée Évence Coppée), είχε επιχειρηματικές δραστηριότητες και στις δύο χώρες.

Το ρόστερ του Βελγίου, επιλεγμένο από μία τεχνική επιτροπή, ήταν πιο ομοιογενές επειδή έξι στελέχη του αγωνίζονταν στην Ουνιόν Σεν-Ζιλουάς.

 

Ο παίκτης που κάπνιζε 30 τσιγάρα την ημέρα

Στη Γαλλία υπεύθυνη για τη διαχείριση του ποδοσφαίρου ήταν η USFSA, δηλαδή μία ένωση αθλητών, ενώ οι παίκτες επιλέγονταν από την κεντρική επιτροπή της ομοσπονδίας και τα ονόματά τους ανακοινώνονταν μέσω του Τύπου.

Δεν έγινε προετοιμασία για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης ούτε για την αποστήθιση της τακτικής προσέγγισης, το μόνο που έγινε ήταν οι ποδοσφαιριστές να ορίσουν σημείο συνάντησης και να αναχωρήσουν!

Τις προηγούμενες ημέρες οι «μπλε» αντιμετώπισαν τρία προβλήματα: ο Πιέρ Αλεμάν, ο οποίος τότε υπηρετούσε στον γαλλικό στρατό, έπεσε από ένα άλογο και τραυματίστηκε, ενώ οι Σαρλ Γουιλκέ και Ζορζ Μπαϊρού πιθανότατα δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν άδεια από τους εργοδότες τους.

Ο Ρομπέρ Γκερέν, πρόεδρος της γαλλικής επιτροπής, ανέλαβε τον σχεδιασμό των αριθμών στις φανέλες και οι Σαρλ-Ζορζ Μπιλό έγιναν τα πρώτα αδέρφια της εν λόγω εθνικής ομάδας.

Όλοι οι παίκτες των «μπλε» είχαν ως βάση το Παρίσι, πλην του Αντριάν Φιλέ, δηλαδή της «ρεζέρβας» του Γουιλκέ, που σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής έφτανε στο σημείο να καπνίζει 30 ή περισσότερα τσιγάρα ημερησίως!

 

Προθέρμανση ο… διαιτητής, ψεύτικα ονόματα οι παίκτες!

Με εξαίρεση των Φιλέ, τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής συναντήθηκαν στις 18:00 της 30ής Απριλίου στον σταθμό «La Gare du Nord», το τρένο ξεκίνησε στις 23:00 και έφτασε στις Βρυξέλλες μετά από περίπου 11 ώρες.

Ο θεριακλής της παρέας μετέβη μόνος του στην πρωτεύουσα της γειτονικής χώρας για την αναμέτρηση που, μεταξύ άλλων, παρακολούθησε ο Πρίγκιπας Αλβέρτος (σ.σ. από το 1909… προάχθηκε σε Βασιλιάς Αλβέρτος Ι).

Η βελγική ομοσπονδία προνόησε για την καλύτερη δυνατή διαιτησία, αφού έδωσε οδηγία στον Κιν να διευθύνει ένα ματς Ρασίνγκ-Λεοπόλ λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του διεθνούς φιλικού!

Η παραπάνω παράγραφος προξενεί εντύπωση, όμως ακόμη πιο περίεργο είναι ότι μερικοί άσοι, όπως ο αρχηγός των «μπλε» Φερνάν Κανέλ και ο Λουί Μενιέ, αναφέρονταν με διαφορετικά ή παραποιημένα ονόματα στα δημοσιεύματα («Φερνάν» και «Ντιντί» οι συγκεκριμένοι, αντί για Κανέλ και Μενιέ).

Τότε η Πρωτομαγιά δεν είχε καθιερωθεί ακόμη ως ημέρα ορόσημο για την εργατική τάξη, γι’ αυτό οι παίκτες έπρεπε να ζητήσουν ρεπό, με τη διαφορά ότι οι δύο προαναφερθέντες έφυγαν χωρίς άδεια από τους εργοδότες τους και δεν ήθελαν να… καρφωθούν!

 

Με άσπρα και… κέρμα οι Γάλλοι

Η Γαλλία ταξίδεψε στο Βέλγιο με 12 παίκτες, συνεπώς ο ένας θα έπρεπε να παραμείνει εκτός αγωνιστικού χώρου, σε ένα ματς που ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν προπονητές.

Ζακ Νταβί και Ετιέν Φοντέν διεκδίκησαν μία θέση στο αρχικό σχήμα, ο πρώτος στάθηκε τυχερός (πιθανότατα μετά από στρίψιμο νομίσματος) και φόρεσε τη λευκή φανέλα.

Όχι, δεν έγινε κάποιο λάθος. Η εμφάνιση της Γαλλίας στο πρώτο της διεθνές παιχνίδι περιελάμβανε λευκή φανέλα (με τους δύο κύκλους της USFSA στο μέρος της καρδιάς), μπλε σορτσάκι και κόκκινες κάλτσες, ενώ του Βελγίου κόκκινη φανέλα και μαύρο σορτσάκι/κάλτσες.

Στις 16:55 (κατ’ άλλους στις 16:45) ο Άγγλος διαιτητής έδωσε το έναυσμα για να αρχίσει η αναμέτρηση που μεταφορικά ονομάστηκε «Coupe Franco-Belge».

 

Χορταστικό ματς

Επτά λεπτά μετά τη σέντρα, ο Ζορζ Κεριτέ έδωσε το προβάδισμα στο Βέλγιο, αλλά στο 12’ ο Λουί Μενιέ ισοφάρισε και στο 13’ ο Μαριού Ρογέ ανέτρεψε τα δεδομένα υπέρ της Γαλλίας.

Ο Κεριτέ χρειάστηκε πέντε και όχι επτά λεπτά για να βρει δίχτυα στο β’ ημίχρονο, ενώ στο 65’ ο Πιέρ-Ζοζέφ Ντεστερμπέκ έβαλε ξανά τους γηπεδούχους σε θέση οδηγού.

Το Βέλγιο είχε αγκαλιάσει τη νίκη στο πρώτο επίσημο ματς της ιστορίας του, ωστόσο τρία λεπτά πριν από τη λήξη, ο Γκαστόν Σιπρέ είπε την τελευταία λέξη και διαμόρφωσε το τελικό 3-3.

Σύμφωνα με τον βελγικό Τύπο, ο αντίπαλος στάθηκε τυχερός, ο τερματοφύλακας Άλφρεντ Βέρντικ έφερε ευθύνη για τα γκολ που δέχθηκε και το κέντρο των «μπλε» χρειαζόταν βελτίωση.

Ο γαλλικός Τύπος, από την πλευρά του, υποστήριζε ότι οι «μπλε» ήταν καλύτεροι, αλλά δεν παρέλειψε να εκθειάσει τους μέσους των γηπεδούχων.

Οι συνθέσεις του αγώνα:

ΒΕΛΓΙΟ: Βέρντικ, Φρίλινγκ, Πόελμανς, Βαν ντεν Έιντε, Καμπιέ, Βαν Χούρντεν, Τόμπιας, Βεγκάν, Ντεστρεμπέκ, Βαν Ντερστάπεν, Κεριτέ.

ΓΑΛΛΙΑ: Γκισάρ, Κανέλ, Βερλέ, Ζ. Μπιλό, Νταβί, Σ. Μπιλό, Μενιέ, Ρογέ, Σιπρέ, Φιλέ, Γκαρνιέ.

*Αλλαγή για τους «μπλε» έγινε ο Φοντέν

 

Ο ρεπόρτερ ήταν επόπτης και χρονομέτρης!

Στη Γαλλία δεν είχε δοθεί η παραμικρή σημασία στο συγκεκριμένο ματς, ωστόσο υπήρξε απεσταλμένος της μοναδικής καθημερινής αθλητικής εφημερίδας «L’ Auto».

Ο Ερνές Γουεμπέ, μάλιστα, ήταν επόπτης και επίσημος χρονομέτρης, τη στιγμή που ο αρχηγός Κανέλ έστειλε στη «L’ Auto» τηλεγράφημα με τις συνθέσεις, το αποτέλεσμα και τα πεπραγμένα της φιλικής αναμέτρησης!

Επί σειρά ετών, το όνομα του Ζακ Νταβί δεν αναφερόταν σε κανένα επίσημο έγγραφο του αγώνα, ενώ εκείνος και ο Ζορζ Μπιλό δεν ξανακλήθηκαν ποτέ στην εθνική ομάδα.

Την ίδια τύχη είχε και ο μοναδικός παίκτης που έβαλε δύο γκολ στο παιχνίδι, ο Ζορζ Κεριτέ, ο οποίος σε συλλογικό επίπεδο τίμησε κατά κύριο λόγο τη φανέλα της Ρασίνγκ Κλουμπ των Βρυξελλών.

Ο Μαριού Ρογέ, σκόρερ του δεύτερου γαλλικού γκολ, σκοτώθηκε το 1915 κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σε ηλικία 35 ετών.

Ο εμπνευστής του αγώνα Εβάνς Κοπέ διοργάνωσε δύο δεξιώσεις για τις ομάδες, στο περιθώριο των οποίων ο Γάλλος πρόεδρος Ρομπέρ Γκερέν, ο Βέλγος πρόεδρος Εντουάρ ντε Λαβαλέιγ και ο Γερμανός ομόλογός τους συζήτησαν για το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Πράγματι, είκοσι ημέρες αργότερα στο Παρίσι, ιδρύθηκε η FIFA και δειλά-δειλά όλα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους.

Η προαναφερθείσα αναμέτρηση μεταξύ του Βελγίου και της Γαλλίας έγινε η πρώτη αναγνωρισμένη της νεοσύστατης παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Ο Αντριάν Φιλέ, ο θεριακλής δηλαδή του αφιερώματος, υπήρξε ο τελευταίος παίκτης του ματς που απεβίωσε, στις 15 Οκτωβρίου 1965 σε ηλικία 80 ετών.