Βραζιλία 1950: Το δράμα του Maracanazo

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε πια ολοκληρωθεί και η ανθρωπότητα προσπαθούσε να γιατρέψει τις πληγές της και να ανοικοδομηθεί.

Οι χώρες της Νοτίου Αμερικής δεν επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από το πιο «μαύρο» γεγονός του προηγούμενου αιώνα, με συνέπεια η Βραζιλία να καταθέσει τη μοναδική υποψηφιότητα στη FIFA.

Η παγκόσμια ομοσπονδία της άναψε το «πράσινο φως», δεδομένου ότι η διοργάνωση είχε διεξαχθεί επί ευρωπαϊκού εδάφους τις δύο προηγούμενες φορές.

Λίγο πριν από τη σέντρα αποφασίστηκε ένα τελείως διαφορετικό σύστημα, το οποίο περιελάμβανε μόνο φάσεις ομίλων.

Στον τελικό προκρίθηκαν οι νικητές των τεσσάρων γκρουπ της α’ φάσης (Βραζιλία, Ισπανία, Σουηδία, Ουρουγουάη).

Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που ο νικητής του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα αναδεικνυόταν μέσω ομίλου.

Σε εκείνη τη διοργάνωση το τρόπαιο άρχισε να αναφέρεται «Ζιλ Ριμέ», με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών στην προεδρία της FIFA.

Ο νικητής

Η Ουρουγουάη. Σίγουρα τη βοήθησαν οι συγκυρίες, αφού συμμετείχε σε όμιλο τριών ομάδων, όπου έγιναν δύο (!) λόγω της απόσυρσης της Γαλλίας για οικονομικούς λόγους. Αφού έριξε μία ξεγυρισμένη «οκτάρα» στην αδύναμη Βολιβία, έσωσε τον βαθμό κόντρα στην Ισπανία (2-2), νίκησε στο 85’ τη Σουηδία (3-2) και με ανατροπή τη Βραζιλία στον «τελικό». Όσκαρ Μίγκες, Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο, Ομπντούλιο Βαρέλα και, κυρίως, Αλσίδες Γκίτζα έκαναν τη διαφορά.

Ο «τελικός»

Περίπου 200.000 φίλαθλοι κατέκλυσαν τις κερκίδες του «Μαρακανά», προκειμένου να πανηγυρίσουν (με νίκη ή ισοπαλία) το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Τρία λεπτά μετά την έναρξη του β’ ημιχρόνου, ένα κοντινό πλασέ του Φριάσα έκαμψε την αντίσταση του Ρόκε Μάσπολι. Τότε ο Βαρέλα που αμφισβήτησε την εγκυρότητα του γκολ φώναξε στους συμπαίκτες του: «Τώρα είναι ώρα να νικήσουμε!» Η «σελέστε» πήρε τα ηνία του αγώνα, ισοφάρισε στο 66’ με τον Σκιαφίνο και στο 79’ ο Γκίτζα γράφτηκε στην Ιστορία, ωθώντας πολλούς Βραζιλιάνους ακόμη και στην αυτοκτονία!

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ: Μάσπολι, Αντράντε, Γκαμπέτα, Γκονσάλες, Μίγκες, Μοράν, Πέρες, Τεχέρα, Γκίτζα, Βαρέλα, Σκιαφίνο.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Μπαρμπόζα, Μπάουερ, Αουγκούστο, Φριάσα, Ζουβενάλ, Αλβίμ, Μπιγκόντε, Αντεμίρ, Ζιζίνιο, Ζαΐρ, Τσίκο.

Ο πρώτος σκόρερ

Ο Αντεμίρ. Αγωνιζόμενος στο πλευρό των Ζιζίνιο και Ζαΐρ, επισήμως έβαλε συνολικά 8 γκολ. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι σημείωσε 7 και άλλες 9. Η ουσία ήταν ότι δεν βρήκε δίχτυα στο ματς που έπρεπε, εκείνο κόντρα στην Ουρουγουάη. Βέβαια, ο Αντεμίρ είχε την τιμή να γίνει ο πρώτος που σκόραρε σε επίσημη αναμέτρηση στο «Μαρακανά», στο 30ό λεπτό της πρεμιέρας με το Μεξικό.

Η έκπληξη

Η Αγγλία συμμετείχε για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, στο πρώτο ματς είχε επικρατήσει 2-0 της Χιλής και ήδη σκεφτόταν τον «τελικό» με την Ισπανία. Ανάμεσα στις δύο αγωνιστικές, είχε μία… μικρή υποχρέωση: την αναμέτρηση απέναντι σε μία ομάδα που μετρούσε 7 ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια με γκολ… 2-45. Οι Αμερικανοί, όμως, νίκησαν 1-0 και κατέγραψαν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της διοργάνωσης. Την άλλη μέρα οι βρετανικές εφημερίδες ανέφεραν ως σκορ το… 10-1, θεωρώντας ότι είχε γίνει ορθογραφικό λάθος.

Το γεγονός

Τα στελέχη της ομοσπονδίας της Ουρουγουάης απένειμαν ένα αργυρό μετάλλιο στους παίκτες για την επιτυχία τους και λίγους μήνες αργότερα ένα χρυσό στους ίδιους! Ο Ομπντούλιο Βαρέλα είπε σχετικά: «Εάν μπορούσα να ξαναπαίξω αυτό το ματς θα ήθελα να χάσουμε, γιατί τη νίκη τη γεύτηκαν τελικά οι ηγέτες». Ο εμβληματικός αρχηγός της «σελέστε» αγόρασε με τον αδερφό του ένα αυτοκίνητο με τα χρήματα του πριμ της κατάκτησης του τροπαίου, το οποίο του το έκλεψαν μετά από μία εβδομάδα.

Η φωτογραφία

Οπαδός της Φλαμένγκο κατά τη διάρκεια του τελικού με την Ουρουγουάη στο κατάμεστο “Μαρακανά”

Γαλλία 1938: Από το Μουντιάλ στον Β’ Παγκόσμιο

Ιταλία 1934: Στους… πρόποδες του φασισμού

Ουρουγουάη 1930: Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι γεγονός!