Το ποδόσφαιρο είναι δεν είναι ένα παιχνίδι λαθών μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Τα πιο σημαντικά γίνονται «αθόρυβα», μακριά από το χορτάρι και αφορούν μεταγραφές.
Το μεταγραφικό παζάρι παίρνει «φωτιά» δύο φορές τον χρόνο και οι επιλογές που κάνει κάθε ομάδα καθορίζουν από ένα ματς μέχρι έναν τίτλο ή πολλές φορές ακόμα και μια ολόκληρη ποδοσφαιρική εποχή.
Βάσει αυτής της διαδικασίας λοιπόν, τα κλαμπ παίρνουν ορισμένες αποφάσεις, οι οποίες άλλοτε αποδεικνύονται «χρυσάφι» και άλλοτε μια χαμένη ευκαιρία για κάτι μεγάλο. Το sportime.gr λοιπόν, σας παρουσιάζει 5+1 περιπτώσεις από τη δεύτερη κατηγορία.
Ποδοσφαιριστές που στο ξεκίνημα της καριέρας τους δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για τις ομάδες τους και βρήκαν το «λιμάνι» τους σε άλλο σύλλογο μέσω μιας ανέλπιστης μεταγραφής. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν ότι αυτές οι μεταγραφές άλλαξαν την ποδοσφαιρική ιστορία τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Μεταγραφές Τσέλσι: Η απίθανη τριπλέτα που δεν αγωνίστηκε ποτέ
Με τα «αν» δεν φτιάχνεται η ιστορία. Ωστόσο, αυτό δεν απαγορεύει στη φαντασία κάθε ποδοσφαιρόφιλου να οργιάσει και μόνο στην σκέψη μιας φοβερής τριανδρίας, η οποία, δυστυχώς για πολλούς, δεν συνέπεσε ποτέ στο χορτάρι.
Ο λόγος για τους Κέβιν ντε Μπρόινε, Ρομέλου Λουκάκου και Μοχάμεντ Σαλάχ. Και οι τρεις αγωνίστηκαν στην Τσέλσι. Όλοι τους δεν κατάφεραν να πείσουν το απαιτητικό κοινό του «Στάμφορντ Μπριτζ». Τόσο οι δύο Βέλγοι, όσο και ο Αιγύπτιος απηύδησαν από τους δανεισμούς αριστερά και δεξιά και στην ουσία δεν τους «επιτράπηκε» ποτέ να δείξουν την αξία τους στους «μπλε».
Το περίεργο βέβαια είναι πως όλοι τους, όσο βρίσκονταν σε καθεστώς δανεισμού «έσπαζαν» τα κοντέρ με τις επιδόσεις τους. Κι όμως, ακόμα και τότε, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, αλλά και ο εκάστοτε προπονητής της Τσέλσι έμενε ασυγκίνητος. Αυτή η ποδοσφαιρική… ύβρις τιμωρήθηκε από τη μοίρα, όταν οι δύο συμπατριώτες έφυγαν το 2014 και ο Αφρικανός δύο περιόδους αργότερα.
Ο Ντε Μπρόινε παραμένει ο βιονικός assist-man της Μάντσεστερ Σίτι, ο Σαλάχ «σπέρνει» την τελευταία τριετία στη Λίβερπουλ εντός κι εκτός συνόρων και ο Λουκάκου δείχνει ότι η Ίντερ μπορεί να βασιστεί πάνω του στο σκοράρισμα έχοντας κάνει απίθανο ξεκίνημα στο Μιλάνο.
Φανταστείτε λοιπόν αυτή η τριπλέτα να έπαιζε στην Τσέλσι αυτή τη στιγμή; Τρόμος είναι το συναίσθημα που θα προκαλούσαν στις αντίπαλες εστίες. Παρόλα αυτά, αυτές οι αποφάσεις για αυτές τις μεταγραφές θα βαραίνουν για πάντα τους ιθύνοντες των Λονδρέζων.
Αντρέα Πίρλο- Από την Ίντερ στη Μίλαν
To 1998, η Ίντερ αποφάσισε να φέρει στο «Μεάτσα» έναν φιλόδοξο νεαρό χαφ με εξαιρετική μεταβίβαση και εκτέλεση. Ο Αντρέα Πίρλο κατέφθασε από την Μπρέσια, με τη φανέλα της οποίας έβγαλε μάτια και αμέσως ξεκίνησε να εντυπωσιάζει και τους φίλους των «νερατζούρι».
Όμως, o δανεισμός στη Ρετζίνα την επόμενη σεζόν και η μη ένδειξη εμπιστοσύνης του Μαρτσέλο Λίπι στο πρόσωπό του, ανάγκασε τον Ιταλό να ψάξει διέξοδο. Και αυτή οδήγησε κατευθείαν στην αιώνια αντίπαλο της Ίντερ. Κάτω από τις «φτερούγες» του Κάρλο Αντσελότι, ο Αντρέα Πίρλο εξελίχθηκε ως ένα κομβικό στέλεχος της «χρυσής» Μίλαν των 00s και οι εμφανίσεις του στους «ροσονέρο» έκαναν τον Μάσιμο Μοράτι να μετανιώσει πικρά για την απερίσκεπτη απόφασή του.
Ακόμα περισσότερο φυσικά, όταν ο ισχυρός άνδρας των «νερατζούρι» είδε τον Πίρλο να συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος και στη Γιουβέντους.
Εστέμπαν Καμπιάσο- Από τη Ρεάλ στην Ίντερ
Στον Αργεντινό μέσο, η Ίντερ χρωστάει πολλά, καθώς όχι μόνο της συμμάζεψε τη μεσαία γραμμή, αλλά τη βοήθησε για να γίνει ξανά πρωταθλήτρια Ιταλίας και Ευρώπης. Το μεγαλύτερο «ευχαριστώ» όμως, οι «νερατζούρι» το χρωστούν στη Ρεάλ Μαδρίτης που τον άφησε να φύγει. Όσον αφορά τον «Κούτσου», οι «μερένγκες» έκαναν το εξής θεϊκό: Παρότι ήταν εκείνοι οι πρώτοι που τον ανακάλυψαν και τον έφεραν στην Ισπανία (αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης Β τη διετία 1996-1998), κατόρθωσαν να τα… θαλασσώσουν μαζί του. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού και επιβεβαιώθηκε στην περίπτωση των «μπλάνκος». Αρχικά δεν του προσέφεραν το 1998 επαγγελματικό συμβόλαιο, χάνοντάς τον για τέσσερα χρόνια, στα οποία φόρεσε τη φανέλα των Ιντεπεντιέντε και Ρίβερ Πλείτ.
Όταν δε, το μετάνιωσαν, έφεραν ξανά τον Εστέμπαν Καμπιάσο στη Μαδρίτη το 2002, αλλά δύο σεζόν αργότερα τον άφησαν ξανά να φύγει για το Μιλάνο. Ακόμα πιο οξύμωρο το γεγονός πως εκείνη την εποχή η «βασίλισσα» βρισκόταν σε αναζήτηση «εξαριού» και «οχταριού», μετά τη μεταγραφή του Μακελελέ στην Τσέλσι και τελικώς δεν εκμεταλλεύτηκε τις ικανότητες του Καμπιάσο.
Μεταγραφές: Ματς Χούμελς- Από τη Μπάγερν στην Ντόρτμουντ
Ένας από τους κορυφαίους σέντερ μπακ της περασμένης δεκαετίας. Ο Ματς Χούμελς, παρότι αποτέλεσε προϊόν των ακαδημιών της Μπάγερν, σε δύο χρόνια στην ανδρική ομάδα σημείωσε μόλις μία συμμετοχή. Τότε, η Ντόρτμουντ ήταν εκείνη που τον πίστεψε και η μοίρα της το ανταπέδωσε. Ο Χούμελς πέρασε επτά πανέμορφα χρόνια (2009-2016) στο «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ», όπου και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην καριέρα του, κατέκτησε δύο τρόπαια Bundesliga και έπαιξε στον τελικό του Champions League, στο Wembley, το 2013.
Δείτε ένα αφιέρωμα για την πορεία του μεγάλου Γερμανού σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο:
Σε σύγκριση με τις προηγούμενες περιπτώσεις, η φυγή του από το Μόναχο ήταν ένα «έγκλημα», το οποίο οι Βαυαροί προσπάθησαν να διορθώσουν το 2016, όταν και ο παίκτης επέστρεψε στο «Allianz Arena». Βέβαια, στις τρεις σεζόν που ακολούθησαν, ο Ματς δεν θύμιζε το αστέρι που έλαμψε στη Βεστφαλία, όπου και επέστρεψε το 2019.