Γκρέταρσον: «Εκεί πρέπει να… χτυπήσει η ΑΕΚ»

Για τις στιγμές που πέρασε στην ΑΕΚ, τον Μανόλο Χιμένεθ, το καλοκαίρι του 2012 και το μέλλον του μίλησε ο Άρναρ Γκρέταρσον αποκλειστικά στο Sportime.

Μεταξύ άλλων, ο πρώην αθλητικός διευθυντής της Ένωσης αναφέρθηκε και στο 6-0 από τον Ολυμπιακό, την κατάκτηση του Κυπέλλου του 2011, το μεγάλο “αν” του Έιντουρ Γκούντιονσεν, ενώ ανέλυσε το μοντέλο που οφείλεται για την επιτυχία της Εθνικής Ισλανδίας. Παράλληλα, κατέθεσε τη δική του άποψη για τις επιλογές των “κιτρινόμαυρων” στη μεταγραφική τους πολιτική.

Αναλυτικά η συνέντευξη του 47χρονου Ισλανδού:

-Ο κόσμος της ΑΕΚ σε θυμάται τόσο ως παίκτη, όσο και από το πόστο του τεχνικού διευθυντή. Πως ήταν η κάθε εμπειρία;

“Στην ΑΕΚ αγάπησα και τον κόσμο και την ομάδα. Όταν επέστρεψα από άλλο πόστο, τα πράγματα είχαν αλλάξει, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης.

Οι οπαδοί δεν θέλουν να ακούσουν ότι η ομάδα τους έχει οικονομικές δυσκολίες. Θέλουν συνεχώς να ανταγωνίζονται με τους καλύτερους και δεν δέχονται δικαιολογίες για το αντίθετο. Για να κάνεις σωστά τη δουλειά σου στο ποδόσφαιρο, απαιτούνται χρήματα.

Το 2010 αναγκαστήκαμε να κόψουμε τον προϋπολογισμό και την ίδια στιγμή να αντιμετωπίσουμε τη βαριά φορολογία, η οποία έπαιξε αρνητικό ρόλο στις μεταγραφές. Σε κάθε περίπτωση όμως, πέρασα φανταστικά. Γνώρισα συναρπαστικά άτομα, με αρκετά από τα οποία είμαι ακόμα σε επαφή. Μου έδωσαν την ευκαιρία να ασχοληθώ ξανά με το ποδόσφαιρο.

Για τη θέση του τεχνικού διευθυντή, δεν έκανα αίτηση για τη δουλειά, εκείνοι με βρήκαν. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο θα το ξανάκανα. Είναι διαφορετικό. Πάντα όμως μαθαίνεις μέσα από αυτές τις διαδικασίες. Από και τις δυο πλευρές πάντως είμαι ευχαριστημένος. Κια για την οικογένειά μου, που αγαπούν την Ελλάδα, τα δυο μου παιδιά γεννήθηκαν εδώ και κανείς δεν ξέρει στο μέλλον”.

-Στοχεύεις να πάρεις το Pro License της UEFA  με το οποίο θα μπορείς να προπονήσεις ομάδες τοπ επιπέδου. Ποιες οι φιλοδοξίες σου και τι μοντέλο θα ήθελες να ακολουθήσεις ως προπονητής;

“Είναι αλήθεια, στόχος μου είναι να πάρω το δίπλωμα. Αν δεις τους νέους προπονητές στην Αγγλία (Κλοπ, Γκουαρντιόλα) είναι και προπονητές και managers. Είναι όλη την ώρα στο γήπεδο. Αλλά οι παλαιού τύπου (Αλαρντάις) είναι περισσότερο managers, έχοντας άλλους ανθρώπους για να προπονούν τις ομάδες τους.

Νομίζω ότι η νέα γενιά προπονητών θέλει περισσότερες αρμοδιότητες και τα «κλειδιά» της ομάδας. Να είναι στο γήπεδο και να εξασφαλίζει ότι κάθε πράγμα γίνεται όπως το έχεις σκεφτεί.. Και το χαρτί γι’αυτό, προκειμένου να προπονήσεις μια τοπ ομάδα, είναι το Pro License. Στην Ισλανδία  υπάρχει μονο το Α και το Β License, τα οποία και έχω πάρει.

Για το άλλο αναγκάστηκα να πάω το εξωτερικό, στην Σκωτία. Είναι μια πρόκληση, η οποία σου ανοίγει πόρτες, γιατί με αυτό το πτυχίο έχεις το πλήρες «πακέτο» για να δεχθείς οποιαδήποτε δουλειά στο ποδόσφαιρο. Είχα ευκαιρίες να δουλέψω ξανά ως αθλητικός ή τεχνικός διευθυντής, αλλά εμένα μου λείπει το ποδόσφαιρο.

Αν θες να είσαι όσο πιο κοντά στους πάικτες πρέπει να είσαι προπονητής και να «μυρίζεις» το γρασίδι και τα αποδυτήρια.

Και το γερμανικό μοντέλο είναι καλό, όπου ο τεχνικός διευθυντής είναι η σκιά του προπονητή, όπου τον ακολουθεί χωρίς να παρεμβαίνει και παρέχει πολύτιμες συμβουλές και το κατάλληλο feedback”.

–Ας πούμε ότι έχεις το Pro License και δέχεσαι μία πρόταση από ελληνική ομάδα για να την προπονήσεις, θα το σκεφτόσουν σοβαρά;

“Εχω ήδη τρία χρόνια εμπειρία στην προπονητική, στην πατρίδα μου, την Ισλανδία. Στην ουσία το να προπονήσεις μια ομάδα σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν διαφέρει τόσο πολύ στα κύρια χαρακτηριστικά. Το χρήμα και πίεση για αποτέλεσμα αλλάζουν μόνο.

Κατά τ’άλλα είναι το ίδιο παντού. 25 παίκτες να προσπαθούν να κάνουν τους φιλάθλους χαρούμενους, να προσπαθείς να επιλέξεις την καταλληλότερη σύνθεση και να παίζεις καλό ποδόσφαιρο. Φυσικά και δεν προπονείς ένα τοπ κλαμπ από την πρώτη στιγμή, εν προκειμένω τους BIG 4 Ελλάδας. Πρέπει να ξεκινήσεις από αλλού και να αποδείξεις  τις ικανότητές σου ώστε να μάθουν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύεις και τη φιλοσοφία σου.

Για μένα είναι σημαντικό να βρεις το σωστό timing και τους κατάλληλους ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν για το πρότζεκτ που αναλαμβάνεις. Ολα παίζουν ρόλο. Κάποιες φορές πρέπει να βρεις ανθρώπους με κατανόηση και ικανότητες.

Αυτό που μου έχει δείξει η εμπειρία μου δυστυχώς, είναι ότι πολλοί που εμπλέκονται στο άθλημα σε καίριες θέσεις σε μια ομάδα ή/και οι διοικούντες, δεν ξέρουν και πολλά από ποδόσφαιρο και παίρνουν αποφάσεις βασισμένες στο αποτέλεσμα”.

-Η εμπειρία ως τεχνικός διευθυντής στην Μπριζ

“Εμεινα εκεί σχεδόν δύο χρόνια, όλο το 2013 και μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2014. Μια ομάδα που θυμίζει την ΑΕΚ στο θέμα των φιλάθλων και της δίψας για τίτλους. Η Μπριζ είχε και καλή οικονομική κατάσταση και έναν ιδιοκτήτη με τρελή αγάπη για την ομάδα. Και εκεί υπήρχε πίεση. Επρεπε να συντονίσεις τα πάντα, με πολυπληθές γκρουπ συνεργατών, αυστηρό πρόγραμμα και  κάθε λεπτομέρεια να καταγράφεται στον υπολογιστή.

Οταν πήγα εκεί, η Μπριζ είχε πολλά χρόνια να πάρει τίτλο και τους είπα ότι με τη δουλειά που γίνεται, είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουν στους τίτλους. Τα πάντα ήταν ξεκάθαρα, αφού υπήρχε σωστή λειτουργία. Και πράγματι, μετά από την τότε επένδυση, από το 2014 όταν έφυγα, κέρδισαν δύο πρωταθλήματα, δύο Σούπερ Καπ και το Κύπελλο, τη χρονιά που έφυγα. Επιπλέον πήγαν καλά στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.

Καμιά φορά δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και η όλη διαδικασία που σε πάει εκεί. Υπάρχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες βλέπεις την πρόοδο. Δεν θα είσαι πάντα άτυχος και εφόσον δουλεύεις σωστά, θα δικαιωθείς”.

-Τι λείπει στο ελληνικό σκάουτινγκ και στην γενικότερη αντίληψη της ανακάλυψης παικτών για περαιτέρω αξιοποίηση, ώστε τα κλαμπ να πάνε στο επόμενο επίπεδο και να μεγαλώσουν στην Ευρώπη;

“Οταν ήμουν στην ΑΕΚ, από τα πρώτα πράγματα που είχα πει ήταν ότι αρχικά πρέπει να αναλύσεις τόσο την ομάδα, όσο και τις ακαδημίες και στη συνέχεια,  αφού βρεις τις αδυναμίες σου, να αναρωτηθείς σε τι επίπεδο βρίσκεσαι εσύ και τί χρειάζεσαι για να προχωρήσεις. «Ποιο είναι το μπάτζετ μας;». Θα πάρεις παίκτες με συμβόλαιο εκατομμυρίων, πολλών χιλιάδων ή λίγων χιλιάδων ευρώ; Τι μισθούς μπορείς να πληρώσεις; Αφότου το κοιτάξεις αυτό και ξέρεις το στάτους σου, στη συνέχεια αρχίζεις να ψάχνεις με βάση αυτό στην αγορά.

Προφανώς, η ελληνική αγορά είναι γεμάτη με νεαρούς παίκτες που μπορούν να βελτιωθούν, αλλά πρέπει να πας και στο εξωτερικό. Πάντοτε όμως ρυθμίζοντας το μπάτζετ.

Πχ. Στη Σκανδιναβία, Σουηδία ή Δανία αν ψάχνεις και είσαι στους καλύτερους 4 της Ελλάδας, λογικά θα κυνηγήσεις τους τοπ παίκτες των καλύτερων ομάδων και θα αφήσεις στην ακρη κάποιον ενός μεσαίου κλαμπ. Αν πας όμως για τον τοπ, θα σου κοστίσει 3 εκατ.

 Είναι λοιπόν αυτή η αγορά που ταιριάζει στην ομάδα μου; Οπότε το αποκλείεις. Επομένως πρέπει να γνωρίζεις που και τί ψάχνεις. Δεύτερη κατηγορία Γαλλίας ή Ισπανίας, δεύτερη Πορτογαλίας; Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες σε αυτά τα πρωταθλήματα.

Ο,τι και να κάνεις όμως απαιτείται προεργασία και πέρα από συστάσεις, θα πρέπει να δεις τον παίκτη να αγωνίζεται από κοντά. Πέρα από αυτό είναι σημαντικό και ο χαρακτήρας που θα έχει ο ποδοσφαιριστής (εκκρηκτικός, ηγετικός, κοινωνικός, εξωστρεφής ή εσωστρεφής)”.

-Εξι μήνες πριν, το όνομά σου «έπαιξε» πολύ για την θέση του τεχνικού διευθυντή στον ΑΠΟΕΛ. Πόσο κοντά ήσουν στο να δεχθείς;

“Πήγα να τους δω, μιλήσαμε και η απόφαση να πω «όχι» ήταν πολύ δύσκολη. Πάρα πολύ ενδιαφέρον κλαμπ ο ΑΠΟΕΛ και τους το είπα. Μου άρεσε ο κόσμος, το γήπεδο, οι εγκαταστάσεις και οι βλέψεις της ομάδας. Τους είπα ότι «είμαι σε δύσκολη θέση λόγω της οικογένειάς μου που είναι στην Ισλανδία και θα ήθελα να μιλήσω μαζί της». Τελικά αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε. Ήμουν διστακτικός και μέτρησε ο παράγονταςς της οικογένειας. Το να πηγαινοέρχομαι στα 47 μου Κύπρο- Ισλανδία θα επηρέαζε όλους μας, πιστεύω.

Επίσης, εκείνη την περίοδο είχα και άλλα θέματα στο μυαλό μου και το timing δεν ήταν το κατάλληλο. Ηταν δελεαστική η προσφορά και μάλλον τώρα, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, ενδεχομένως και να δεχόμουν.  Πάντως είμαι χαρούμενος για τον ΑΠΟΕΛ, για το πως χειρίζονται οι άνθρωποί του τα πράγματα”.

-Περίπτωση Εϊντουρ Γκούντιονσεν. Τί πήγε στραβά και δεν κατόρθωσε να παραμείνει στην ΑΕΚ και να ξεχωρίσει, πέρα από τον τραυματισμό του (συντριπτικό κάταγμα κνήμης-περόνης)

“Ο Εϊντουρ ερχόταν από μεγάλη αγωνιστική αποχή και χρειαζόταν χρόνο για να βρεθεί σε φόρμα. Σταδιακά το πετύχαινε αυτό, αλλά μετά ήρθε ο σοκαριστικός τραυματισμός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και τα διέλυσε όλα”. 

«Σε 10 χρόνια ο κόσμος θα μετράει την επιτυχία με κύπελλα και όχι με μια βαριά ήττα ή μια τεράστια νίκη»

“Πραγματικά τρομακτικό αυτό που έγινε, να σπάσεις το πόδι σου σε δυο μεριές. Το κατάλαβα από την κραυγή του ότι το πρόβλημα ήταν μεγάλο. Δυστυχώς δεν κατάφερε να επανέλθει και να προσφέρει αυτό που αναμενόταν στην ΑΕΚ”

-Καλοκαίρι 2012. Λήξη συνεργασίας με ΑΕΚ και ο καθένας παίρνει δρόμους χωριστούς. Λίγους μήνες μετά, η ομάδα υποβιβάζεται στην Γ΄ Εθνική. Πίστευες ότι θα είχε τέτοια κατάληξη;

“Τους τελευταίους μήνες που ήμουν στην ΑΕΚ, μπορούσε κανείς να δει ότι η κατάσταση όδευε προς τα εκεί. Σίγουρα δεν είχα προσωπικά όλες τις απαντήσεις στα προβλήματα και σίγουρα δεν είχα όλη την εικόνα για το πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα. Μάλλον θα έπρεπε να κόψουμε ακόμα περισσότερο από τον ήδη μειωμένο προϋπολογισμό, κάτι που φυσικά και δεν ήταν εύκολο”.

-Συνέθλιψε συναισθηματικά και τους φίλους της ΑΕΚ…

“Ο κόσμος παθιάζεται στην Ελλάδα με την ομάδα του και έχει μια δική του οπτική γωνία για τα πράγματα και έντονες αντιδράσεις τόσο στην επιτυχία, όσο και στην αποτυχία. Το ίδιο συνέβη τόσο με τον ημιτελικό κυπέλλου του 2011 με τον ΠΑΟΚ, όπου περάσαμε, αλλά και με το 6-0 απέναντι στον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα”.

Ενα ματς περίεργο, για το οποίο οι φίλαθλοι μας έλεγαν ότι «καλύτερα να χάνατε τον ημιτελικό και να κερδίζατε τον Ολυμπιακό». Το θέμα όμως είναι οι τίτλοι και όχι ένα μεμονωμένο αποτέλεσμα. Σε 10 χρόνια ο κόσμος θα μετράει την επιτυχία με κύπελλα και όχι με μια βαριά ήττα ή μια τεράστια νίκη.

-Θα σκεφτόσουν μια πιθανή συνεργασία ξανά με τους «κιτρινόμαυρους» στο μέλλον;

Θα το ήθελα πάρα πολύ μελλοντικά. Όσοι έχουν βρεθεί σε αυτόν τον οργανισμό θέλουν να συνεργαστούν ξανά μαζί του. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Είτε ως προπονητής, είτε ως αθλητικός διευθυντής. Είναι ένα κλαμπ με ιστορία, που μπορεί να κερδίσει τίτλους. Είμαι ένα άτομο που θέλει να κερδίζει και αυτή η ομάδα είναι γεμάτη από τέτοιες προκλήσεις.

-Η σύγκριση της ΑΕΚ φέτος με πέρυσι

“Η ΑΕΚ κέρδισε πέρυσι το πρωτάθλημα. Η πορεία της φέτος είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο και όμως, με παρόμοιους αριθμούς είναι 3^η,. Αυτό συμβαίνει κυρίως για την κατακόρυφη βελτίωση, αλλά και επένδυση από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ ακόμα δεν βρίσκεται στην ίδια θέση με τους δύο σε θέματα μεταγραφικής πολιτικής, αλλά μπορεί να φτάσει πολύ σύντομα και να τους ξεπεράσει. Καμιά φορά, δεν χρησιμοποιείται το ίδιο μέτρο σύγκρισης και αυτό οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα”.

-Πόσο πιστεύεις ότι η «Αγιά Σοφιά» θα βοηθήσει την ΑΕΚ σε αγωνιστικό επίπεδο;

“Το λέω όντας 100% βέβαιος. Το νέο γήπεδο θα εκτοξεύσει το brand name της ΑΕΚ. Χάρηκα όταν το άκουσα. Το είδα και από τότε που μεταφερθήκαμε από τους Θρακομακεδόνες στα Σπάτα. Δημιουργούνται οι συνθήκες για να προσελκύσουν παίκτες”.

«Η  «Αγιά Σοφιά» θα είναι μια κόλαση για κάθε ομάδα»

“Με επενδύσεις σαν κι αυτή, θα αρχίσει να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το όνομα του συλλόγου. Αυτό που πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα είναι αυτό που έκανε πριν κάποια χρόνια ο Ολυμπιακός. Να αγοράσει τους καλύτερους Ελληνες παίκτες και να τους πουλήσει στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ.

Επίσης, η «Αγιά Σοφιά» θα είναι στη Ν. Φιλαδέλφεια, όπου το παλιό «Νίκος Γκούμας» προκαλούσε τρόμο σε κάθε αντίπαλο. Κανείς δεν ήθελε να έρθει για να παίξει από φόβο. Το ΟΑΚΑ παρότι χωράει 70.000 κόσμο δεν έχει την ίδια  ατμόσφαιρα. Με τους μισούς θεατές στη Ν. Φιλαδέλφεια θα είναι μια κόλαση για κάθε ομάδα”.

-Περίμενες ότι ο Μανόλο Χιμένεθ θα κατακτούσε το πρωτάθλημα μετά το Κύπελλο που πανηγυρίσατε μαζί το 2011;

“Απίστευτο αυτό που έκανε πέρυσι! Καταρχάς, δεν πίστευα ότι θα ερχόταν πάλι στην ΑΕΚ. Είναι η απόδειξη ότι μπορείς να κερδίσεις με διαφορετικό τρόπο τίτλους. Ο Μανόλο ήταν αρκετά ιδιαίτερος στον τρόπο που χειριζόταν αποδυτήρια και κάθε δυσκολία.

Εκανε καλά πράγματα στην πρώτη θητεία του το 2011 κερδίζοντας το Κύπελλο, αλλά αν ήταν δουλειά μου να κρίνω την επαγγελματική του προσέγγιση ενδεχομένως να είχα διαφορετική άποψη και κρίση από αυτή που έχει ο κόσμος, που τον λατρεύει. Το σημαντικό είναι ότι έμαθε πολλά και πήρε αποτελέσματα. Επομένως είναι απόλυτα επιτυχημένος”.

-Δύο άτομα που έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη σου. Ένα από την εποχή που έπαιζες και έναν από τη διετία 2010-2012.

“Πολύ δύσκολη ερώτηση. Υπήρχαν τόσοι πολλοί. Ο Ντέμης, ο Σαβέφσκι, ο Μαλαδένης, ο Κασάπης, ο Κωστής και άλλοι. Σαν παίκτης όμως, έκανα παρέα με τον Μπατίστα. Εξαίρετος επαγγελματίας, με τον οποίο ταιριάζαμε σε πολλά. Γι’αυτό ήμασταν και κοντά”.

-Εθνική Ισλανδίας, ποιο το συστατικό στοιχείο που οδήγησε στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη χώρα και στις επιτυχίες την τελευταία πενταετία.

“Είναι μια σημαντική ερώτηση που μας την κάνουν συχνά. Η δουλειά άρχισε πριν το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ήταν η γενιά από το 88-91 που έκανε τη διαφορά και ήταν μαζί από τις μικρές εθνικές, με αποκορύφωμα το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ21 στη Δανία όπου προκρίθηκαν και 5-6 παίκτες ξεχώρισαν από εκείνη την ομάδα (Σίγκουρντσον, Μπιάρνασον, Γκούντμουνσον, κ.ά).

Αυτοί ήταν και τα στελέχη για τη συνέχεια. Ενα στοιχείο λοιπόν η καλή γενιά ποδοσφαιριστών. Το άλλο είναι ο προπονητής, ο Χέιμιρ Χάλγκριμσον, ο οποίος ήξερε ακριβώς τι και πως να το ζητήσει από τους παίκτες, οι οποίοι ήταν εξαίρετοι επαγγελματίες που δεν έπιναν, ούτε έβγαιναν και πρόσεχαν τους εαυτούς τους.

Κάθε ομάδα έχει και τον σταρ της, εκείνον που είναι σε διαφορετικό επίπεδο. Η Ισλανδία είχε τον Γκίλφι Σίγκουρντσον, τον παίκτη της Εβερτον, ο οποίος είναι υποδειγματικός χαρακτήρας και ποδοσφαιριστής. Αν τον ρωτήσεις ποιο ειναι το μυστικό του θα σου πει «δεν ήμουν ποτέ κάτι το ιδιαίτερο, απλώς προπονούμουν περισσότερο από τον καθένα. Τα 15 λεπτά πριν και τα 15 μετά την προπόνηση είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά». Ηταν μια συντονισμένη δουλειά που έγινε στην πραγματική λεπτομέρεια.

Στην εποχή μου δεν υπήρχε αυτό, παρότι φτάσαμε δυο φορές από τα μπαράζ για το Euro. Είχαμε στην εποχή μου καλούς παίκτες, αλλά δεν ήμασταν μια δεμένη ομάδα. Οπως είχε η Ελλάδα το 2004 και έμεινε για 10 χρόνια στο τοπ επίπεδο. Και το έκανε σε μικρότερο βαθμό η Ισλανδία για να προκριθεί πρώτη στο Μουντιάλ της Ρωσίας κόντρα σε ομάδες όπως Κροατία, Τουρκία, Ουκρανία και Φινλανδία, όπου προκριθήκαμε ως νικητές του γκρουπ”.

Τσιντώτας: «Έχουμε γυρίσει το αρνητικό κλίμα»