Εὖ ἀγωνίζεσθαι, αθλητικό ιδεώδες, ολυμπιακή ιδέα, παγκόσμια ειρήνη, έννοιες τόσο όμορφες και πανανθρώπινες, οι οποίες όμως στην εφαρμογή τους έχουν αρχίσει να εκλείπουν. «Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα», τραγούδαγε το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος σε έναν από τους πιο διαχρονικούς στίχους της ελληνικής μουσικής. Κάπως έτσι, η συζήτηση με την μόλις 18 ετών, Αίγλη Σαρλάνη μπορεί να γεμίσει αισιοδοξία μία κοινωνία που, αν μη τι άλλο, δοκιμάζεται.
Αν και ενηλικιώθηκε πρόσφατα ήδη έχει καταφέρει σπουδαία πράγματα στη ζωή της, καθώς είναι αριστούχος απόφοιτη της επαγγελματικής σχολής χορού «Άννα Πετροβα-Μάρω Μαρμαρινού», ενώ κατέχει τα διπλώματα RAD και ISTD. Αυτά ήταν τα… διαβατήρια για να τις ανοίξουν την πόρτα σε μία ένδοξες και ιερές ομάδες. Ως ιέρεια συμμετείχε στην τελετή αφής και παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας στους αγώνες της Πιονγιάνγκ, ενώ αύριο (24/7) θα συμμετείχε στην τελετή που θα λάβει χώρα στο Καλλιμάρμαρο, καθώς αυτή τη φορά η Ολυμπιακή Φλόγα θα ξεκινήσει το ταξίδι της για το Μπουένος Άιρες και τους Ολυμπιακούς αγώνες Νέων.
Το Sportime.gr λίγες ώρες πριν την τελετή, συνάντησε την γλυκύτατη Αίγλη στο… μπασκετικό Olympia Basketball Camp που λαμβάνει χώρα στην Αρχαία Ολυμπία και μίλησε μαζί της για μία εμπειρία που πολλοί έχουμε θαυμάσει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, αλλά ελάχιστοι μπόρεσαν να τη ζήσουν ως μέρος του τελετουργικού. Το φλογερό πάθος όταν μιλάει για τις αξίες του Ολυμπισμού, ο σεβασμός σε κάθε λέξη που χρησιμοποιεί στην προσπάθεια της να περιγράψει το τελετουργικό και ο απόλυτα συνειδητός τρόπος με τον οποίο συμμετέχει σε αυτή την ιερή στιγμή, δείχνουν ότι μέσα από ένα κομμάτι της νεολαίας, τα πανανθρώπινα μηνύματα της Ολυμπιακής ιδέας θα συνεχίσουν να μεταλαμπαδεύονται μέσα στο χρόνο!
«Δυστυχώς είναι ένα γεγονός όχι ιδιαίτερα διαδεδομένο, όμως είναι αρκετά σπουδαίο. Η τελετή γίνεται αύριο (24/7) στο Καλλιμάρμαρο και θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε καινούρια πρωθιέρεια, καθώς η κυρία Λέχου ολοκλήρωσε την τετραετία της και στη θέση της πρωθιέρειας θα βρίσκεται η Ξάνθη Γεωργίου, η οποία είναι μία αναγνωρισμένη ηθοποιός. Οι πρόβες είχαν ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό κι είμαστε όλοι οι συντελεστές έτοιμοι για την μεγάλη ημέρα. Η ευτυχία μου είναι απερίγραπτη και ανυπομονώ να ζήσω ξανά αυτή την μαγική τελετουργία».
Θυμάσαι τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνό σου και έμαθες ότι επιλεκτικές για να γίνεις ιέρεια;
«Αρχικά με προσέγγισε η χορογράφος κυρία Άρτεμις Ιγνατίου, όπου μαζί κάναμε μία οντισιόν, καθώς είχα μόλις ολοκληρώσει τη φοίτηση μου στην επαγγελματική σχολή χορού. Μετά την οντισιόν, καθώς γυρνούσα στο σπίτι μου γνωρίζοντας ότι επιλέχθηκα δεν σταματούσα να γελάω σε όλη τη διαδρομή. Από μικρή έβλεπα την τελετή της αφής και της παράδοσης της Φλόγας κι επειδή ασχολούμαι με το χορό πολλά χρόνια, ονειρευόμουν κι ήλπιζα να μπορέσω να γίνω μέλος όλη αυτής της τελετής. Όταν το έμαθα χαμογελούσε μέχρι κι η ψυχή μου κι ένιωθα απερίγραπτη περηφάνια. Φυσικά, πρέπει να πούμε ότι όλα είναι εθελοντικά, καθώς η κυρία Άρτεμις Ιγνατίου, η πρωθιέρεια, όλες οι ιέρειες κι οι κούροι είμαστε εκεί χωρίς να έχουμε κάποιο οικονομικό κέρδος».
«Ασφαλώς η οικογένεια μου έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό. Από πολύ μικρή με όλη μου την οικογένεια παρακολουθούσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ιδιαίτερα την τελετή της αφής και της παράδοσης της Φλόγας που γίνεται στο Καλλιμάρμαρο και στην Αρχαία Ολύμπια. Εμένα με συγκινούσε περισσότερο αυτό το κομμάτι διότι είχε μέσα και το χορό με τις ιέρειες. Όπως μας λέει και η χορογράφος, η κυρία Άρτεμις, χόρευαν και έμοιαζαν όλες σαν να βγαίνουν από το αέτωμα. Αυτό μας λέει κι εκείνη, να χορεύουμε σαν να αναβιώνουμε μία άλλη εποχή και να φέρνουμε ένα άλλο ιδεώδες. Γενικά, πάντα με συγκινούσε όταν ο αθλητισμός μπορούσε να έχει ως στόχο όχι την εμπορευματοποίηση αλλά την προβολή της ειρήνης και όλων των όμορφων ιδανικών που πρεσβεύει».
Είσαι μόλις 18 χρονών άρα αποτελείς κομμάτι της σημερινής νεολαίας. Πώς αντιλαμβάνεσαι το ολυμπιακό ιδεώδες;
«Μέσα από την ομάδα έχω μάθει ότι καλό είναι να μη δουλεύουμε μόνο ατομικά. Φυσικά χρειάζεται η ατομική προσπάθεια, ειδικά στα αθλήματα. Δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή τεράστιου ανταγωνισμού, όπου κι εγώ παρότι είμαι πιο μικρή το βιώνω. Ο ανταγωνισμός βρίσκεται παντού, στο χώρο εργασίας, στο σχολείο αλλά και στο χορό, όπου μιλώντας με την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός.
Στον αθλητισμό το ευ αγωνίζεσθαι πιστεύω πια δεν μεταλαμπαδεύεται οργανωμένα στα νέα παιδιά και είναι πραγματικά κρίμα γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία του αθλητισμού.
Στην ομάδα μας, στις ιέρειες, η αλήθεια είναι ότι έχω βρει αυτούς τους συνεκτικούς δεσμούς, τη συναδελφικότητα και την συνεργασία. Είναι η πρώτη ομάδα που έχω μπει και δεν έχω συναντήσει έριδες και κακίες. Έχουμε όλοι έναν ανώτερο σκοπό που είναι κοινός και δεν έχει να κάνει με την αυτοπροβολή αλλά είναι μία συλλογική προσπάθεια για να προβληθεί αυτό που πρεσβεύει η τελετή της αφής και παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας. Είναι κάτι τόσο ξεχωριστό που πιστεύω ότι εξυψώνει όλους τους συμμετέχοντες αλλά και τη δουλειά που έχουν κάνει γιατί πριν από κάθε τελετή προηγούνται ολόκληροι μήνες με πρόβες ειδικά για το τμήμα των χορευτών αλλά και για όλη την ομάδα.
Δυστυχώς, όταν λέω στους φίλους μου ότι ασχολούμαι με αυτό εντυπωσιάζονται αλλά πολλοί δεν το γνωρίζουν! Ξέρουν τους Ολυμπιακούς αγώνες αλλά όχι όσα προηγούνται και τη διαδρομή που κάνει η Φλόγα».
«Η πρώτη μου τελετή ήταν το φθινόπωρο του 2017 στην τελετή της αφής που έγινε στην Ολυμπία για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες της Πιονγιάνγκ. Πήγαμε στην Αρχαία Ολυμπία, μέναμε στην Ολυμπιακή Ακαδημία και κάναμε πρόβες πολλούς μήνες πριν. Στην Ολυμπία έγινε η αφή της Φλόγας και όταν ταξίδεψε στην Αθήνα κάναμε την τελετή παράδοσης στο Καλλιμάρμαρο.
Τα συναισθήματα μου δεν περιγράφονται με λόγια. Απίστευτη χαρά και τιμή! Όταν φόρεσα τη χλαμύδα, τα σανδάλια, ετοιμαστήκαμε όλες μαζί και μετακινηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο η υπερηφάνεια μου δεν περιγράφεται. Η ευτυχία που ένιωθα ήταν τεράστια και νομίζω ότι δεν έχω νιώσει πιο ευτυχισμένη στη ζωή μου.
Θυμάμαι ότι τη στιγμή που η πρωθιέρεια μας, η κυρία Λέχου, άναψε τη Φλόγα ήθελα να γυρίσω, να κοιτάξω τις συγχορεύτριες μου και να χαμογελάσουμε όλες μαζί αλλά δεν γινόταν. Μετέπειτα είδα στις φωτογραφίες ότι όλες είχαμε συγκινηθεί και είχαμε ένα χαμόγελο ευτυχίας.
Πριν ξεκινήσει η τελετή, είχαμε βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο όλοι μαζί γύρω από τη χορογράφο μας, που ήθελε να μας μιλήσει, να μας βάλει στο κλίμα και να μας θυμίσει για ποιο λόγο είμαστε εκεί. Φορώντας τα ρούχα και ξέροντας ότι μας βλέπει όλος ο κόσμος που ήταν παρών αλλά και μέσα από την τηλεόραση, ένιωθα ένα απίστευτο δέος. Κάθε κύτταρο του κορμιού ήταν δοσμένο εκεί, σε αυτή την μαγική στιγμή. Φυσικά και οι γονείς μου ήταν τρομερά συγκινημένοι».
«Ασχολούμαι πολλά χρόνια με το χορό και όπως ανέφερα πριν, έπειτα από τρία χρόνια μαθημάτων φέτος πήρα με άριστα το δίπλωμα μου. Μέσα σε αυτά χρόνια, είχα την ευκαιρία να κάνω μαθήματα όπως η παιδαγωγική ψυχολογία, η ανατομία και πολλά ακόμα που δεν ήταν μόνο πρακτικά.
Όλη τη χρονιά είχαμε μία συνεργασία με τον coach Κωνσταντίνο Μελέτη, με τον οποίο σκεφτήκαμε και εκπονήσαμε ένα πρόγραμμα όπου η τεχνική του χορού συναντά το μπάσκετ. Δουλέψαμε μαζί συνεργατικά προσπαθώντας εκείνος να γνωρίσει κάποια πράγματα του δικού μου κλάδου κι εγώ να γνωρίσω κάποια πράγματα παραπάνω στο κομμάτι του μπάσκετ. Εξαιτίας του αδερφού μου που παίζει μπάσκετ είχα κάποιες γνώσεις, όμως τώρα είχα την ευκαιρία να διαβάσω κάποια βιβλία και να παρακολουθήσω περισσότερες προπονήσεις. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα, το οποίο ονομάζεται “The dance technique in the developmental process of basketball players”».
Θα μπορούσες να μας πεις κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτό το πρόγραμμα;
«Ουσιαστικά δουλεύουμε και μελετάμε τη σχέση που έχει ο αθλητισμός με τη χρήση της φυσικής επιστήμης του σώματος και της τεχνικής του χορού. Παρακολουθώντας τις προπονήσεις βλέπω τις ανατομικές δυσκολίες που έχουν τα παιδιά και τη στάση του σώματός τους και προσπαθώ στο δικό μου group, όταν τα παίρνω στα χέρια μου να τους μάθω κάποιες βασικές θέσεις που θα πρέπει να έχουν όταν παίζουν μπάσκετ, ενώ παράλληλα προσπαθώ να τους διορθώσω λίγο τη στάση του σώματος και να τους εξηγήσω πως θα προφυλάξουν πιθανά ανατομικά προβλήματα που μπορεί να έχουν».
«Τα παιδιά είναι πάνω στην ανάπτυξη και δεν μπορούν να διαχειριστούν καλά τα άκρα τους, οπότε ένας τομέας που δουλεύουμε είναι ο έλεγχος τους.
Ένα ξεχωριστό κομμάτι είναι οι διατάσεις κι η αποθεραπεία, όπου δυστυχώς δεν είναι διαδεδομένες στις ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για να μην έχουν τραυματισμούς αλλά και για να μπορούν να έχουν κάποιο χρόνο ξεκούρασης.
Ένας άλλος σημαντικός πυλώνας είναι αυτός της ισορροπίας. Σε αυτή την ηλικία που αναπτύσσουν το ύψος τους δυσκολεύονται να διατηρήσουν ισορροπία και γι αυτό έχουμε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο ασκησιολόγιο όπου κάθε φορά προσαρμόζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις ηλικίες.
Τέλος, ένα σημαντικό κομμάτι που προσπαθώ να τους περάσω είναι η σωστή διαχείριση της αναπνοής γιατί δεν μαθαίνουν πώς να τη χρησιμοποιούν κι αυτός είναι ένας λόγος που δεν αναπτύσσουν την αντοχή τους».
