Τα μετάλλια της Νικόλ Κυριακοπούλου στις μεγάλες διοργανώσεις, είναι αρκετά, αλλά δεν υπήρχε κάποιο από τον κλειστό στίβο. Αυτό ήρθε την περασμένη Κυριακή (3/3) στη Γλασκώβη και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μάλιστα ήρθε με πολύ κόπο και άγχος.
Η «χάλκινη» παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2015, πέρασε στον τελικό μετά από… περιπέτειες και παρά το γεγονός ότι δεν έκανε και τον καλύτερό της αγώνα, κατάφερε να μπει στα μετάλλια. Και αυτό λέει πολλά για το πείσμα της και την δουλειά που ρίχνει.
Βέβαια, για να φτάσει ως εκεί, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα, από τον προκριματικό κιόλας…
«Μετά από τρία χρόνια κάναμε διπλό αγώνα σε μεγάλη διοργάνωση στον κλειστό. Αυτό μας έκανε όλες να είμαστε κουρασμένες και να μην βγάλουμε καλές επιδόσεις στον τελικό», είπε αρχικά η Νικόλ και συνέχισε:
«Στον προκριματικό είχα ένα σφίξιμο στον προσαγωγό. Δεν ήταν σοβαρό, αλλά με ενοχλούσε. Η Ελισάβετ (φυσικοθεραπεύτρια της ομοσπονδίας) με ανέλαβε μετά τον αγώνα και όλα πήγαν καλά. Το ίδιο και την άλλη μέρα το πρωί όπου είχα ένα σφίξιμο στον γλουτό. Με βοήθησε πάρα πολύ. Έκανε τρομερή δουλειά. Την ώρα του αγώνα στον τελικό ένοιωθα πολύ καλά».
«Όλα στραβά στον προκριματικό»
– Ο προκριματικός δεν πήγε καθόλου καλά. Κατάφερες όμως να μπεις στην οκτάδα του τελικού. Τι περνούσε από το μυαλό σου, μετά τα άκυρα στην αρχή και με τι ψυχολογία πήγες στον τελικό;
«Στον προκριματικό όλα πήγαν στραβά. Ο προπονητής μου (Ανδρέας Τσώνης) είχε τρελαθεί! Τουλάχιστον προκρίθηκα και προσπάθησε λίγο να το διακωμωδήσω. Ήξερα ότι στον τελικό θα τα πήγαινα καλύτερα. Είχα ψυχολογία και πριν τον τελικό κάναμε μια συζήτηση με τον προπονητή μου. Είπαμε ορισμένα πράγματα και στον αγώνα εκτέλεσα όσα μου είπε. Στον προκριματικό μετά τα δύο άκυρα στα 4,50μ., μου είχαν κοπεί τα πόδια. Δεν με βοηθούσε καθόλου ότι κάναμε τόσο πρωί τον αγώνα. Ξύπνησα από τις 5:15 και στις 7 το πρωί ήμουν γήπεδο. Και ο προκριματικός ήταν στις 10 με ένα στρώμα και 19 αθλήτριες! Όλο αυτό ήταν βάναυσο. Μετά είδε ότι και το όριο ήταν πολύ ψηλά».
– Επομένως υπήρχε άγχος;
«Ναι. Εκεί που έλεγα πως δεν αγχώνομαι ποτέ, για πρώτη φορά είχα άγχος! Ήμουν χαμένη στον προκριματικό. Και έχω πει πως ο προκριματικός σε μια διοργάνωση, είναι ο πιο δύσκολος αγώνας. Εκεί αν τα καταφέρεις, φεύγει το άγχος και πας με άλλη ψυχολογία στον τελικό. Έτσι έγινε και με μένα».
– Τι σου έλεγαν οι άνθρωποί σου μετά τον προκριματικό; Ποια ήταν η ψυχολογία; Γιατί μετά το άγχος ήρθε ανακούφιση υποθέτω…
«Προσπάθησα να το δω λίγο αστεία το όλο θέμα του προκριματικού. Από τη στιγμή που έγινε η δουλειά, είδα και τον κόσμο να μου στέλνει μηνύματα ενθαρρυντικά. Μια φίλη μου έγραψε ότι… κόντεψε να γεννήσει από το άγχος της στον προκριματικό (γέλια)! Τέλος καλό, όλα καλά. Θα ξεκουραστώ μία εβδομάδα και μετά το κεφάλι κάτω. Έχουμε να κάνουμε πολύ δουλειά με τον προπονητή μου, αλλά χαίρομαι γι’ αυτό».
– Η σεζόν φέτος τελειώνει μέσα Οκτώβρη λόγω του ότι το Παγκόσμιο θα γίνει στη Ντόχα. Πως θα διαχειριστείς την διάρκεια της σεζόν, στο αγωνιστικό σκέλος; Και μπορούμε να μιλήσουμε για στόχους;
«Φέτος η σεζόν είναι πολύ μεγάλη. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν είμαι στον τελικό των Diamond League στις Βρυξέλλες, μετά θα κάνω μόνο προπόνηση για ένα μήνα ως το παγκόσμιο. Θέλει πολύ προσοχή φέτος, γιατί η σεζόν τραβάει ως τα μέσα Οκτώβρη. Θα κάνω αγώνες στα Diamond League, με εξαίρεση ίσως το Μπέρμιγχαμ, όπου κάθε χρόνο οι συνθήκες είναι κακές με τον αέρα και δεν βγαίνουν επιδόσεις. Από εκεί και πέρα, σίγουρα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και στο Ευρωπαϊκό κύπελλο με την Εθνική ομάδα, εφ’ όσον βέβαια μου ζητηθεί να εκπροσωπήσω την ομάδα. Οι βλέψεις είναι μεγάλες και για το καλοκαίρι».