Έχετε παρατηρήσει ότι όσα θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια μοιάζουν πάντα πιο μεγάλα; Το σπίτι σας, οι δρόμοι, το σχολείο – όλα φαίνονταν τεράστια τότε, αλλά όταν τα επισκέπτεστε τώρα, νιώθετε ότι έχουν… συρρικνωθεί. Τι συμβαίνει, λοιπόν;
Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στη λειτουργία της αντίληψης και της μνήμης. Ως παιδιά, ο κόσμος γύρω μας ήταν καινούργιος και γεμάτος εντυπωσιακές λεπτομέρειες. Το μέγεθος και οι αναλογίες φάνταζαν διαφορετικά, επειδή ήμασταν πιο μικροί, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Οι αναμνήσεις μας διαμορφώνονται από αυτή τη σχετική αντίληψη, όπου όλα φαινόταν μεγαλύτερα και πιο “σημαντικά”.
Επιπλέον, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί σαν μια “μηχανή συναισθημάτων”, προσδίδοντας μεγαλύτερη σημασία σε ό,τι μας προκαλεί εντύπωση. Έτσι, ένας μεγάλος δρόμος, ένα τεράστιο δέντρο ή ένα εντυπωσιακό παιχνίδι της παιδικής μας ηλικίας αποκτά υπερβολικές διαστάσεις στη μνήμη μας.
Αν και αυτό μπορεί να μας μπερδεύει, είναι και μια όμορφη υπενθύμιση του πώς η παιδική ματιά βλέπει τον κόσμο πιο “μαγικό” και γεμάτο θαύματα – έναν κόσμο που, μέσα από τις αναμνήσεις μας, παραμένει μεγάλος.
Αφού η 10η εντολή δεν είναι το ου φονεύσεις, γιατί ήταν ο τίτλος της σειράς με τις δολοφονίες;
Όλοι μπερδεύονται: Οι αράχνες, οι σαρανταποδαρούσες και οι σκορπιοί δεν είναι έντομα