Η Ελλάδα έχει παντού το στοιχείο εκείνο που δείχνει την ύπαρξη του θησαυρού που λέγεται λευκό υδρογόνο;

Το λευκό υδρογόνο, γνωστό και ως φυσικό ή γεωλογικό υδρογόνο, είναι υδρογόνο που απαντάται φυσικά στον φλοιό της Γης και θεωρείται μια πολλά υποσχόμενη καθαρή πηγή ενέργειας. Αν και η ανακάλυψή του είναι σχετικά πρόσφατη, έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα σε διάφορες περιοχές του κόσμου.​

Στη βορειοανατολική περιοχή της Λωρραίνης, στη Γαλλία, ανακαλύφθηκε ένα από τα μεγαλύτερα γνωστά κοιτάσματα λευκού υδρογόνου. Σε βάθος 1.250 μέτρων, η συγκέντρωση του υδρογόνου φτάνει το 20%, ενώ εκτιμάται ότι σε βάθος 3.000 μέτρων μπορεί να ξεπεράσει το 90%. Το κοίτασμα αυτό θα μπορούσε να περιέχει έως και 46 εκατομμύρια τόνους λευκού υδρογόνου, ποσότητα που αντιστοιχεί σε περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας ετήσιας παραγωγής γκρίζου υδρογόνου. ​

Στο χωριό Μπουρακεμπούγκου, στο Μάλι, ένα τυχαίο περιστατικό το 1987 οδήγησε στην ανακάλυψη κοιτάσματος υδρογόνου με καθαρότητα 98%. Το κοίτασμα αυτό χρησιμοποιείται από το 2011 για την τροφοδοσία του χωριού με ενέργεια. ​Σε Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Αυστραλία, Ομάν έχουν επίσης αναφερθεί κοιτάσματα λευκού υδρογόνου, αν και η παραγωγή τους παραμένει σε μικρή κλίμακα και είναι ακριβή. ​

Εκτός από τη Γαλλία, στην Ευρώπη, κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί σε χώρες όπως η Αλβανία, η Ισπανία, η Ισλανδία, η Φινλανδία, η Πολωνία, η Σερβία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ουκρανία και το Κόσοβο. Στη Γερμανία, είναι γνωστά μεμονωμένα κοιτάσματα υδρογόνου, κυρίως σε σχηματισμούς άλατος.

​Στην Αλβανία, ένα σημαντικό κοίτασμα φυσικού υδρογόνου ανακαλύφθηκε στο ορυχείο χρωμίου Bulqizë, το οποίο βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή της χώρας.
Αυτό το ορυχείο είναι μία από τις μεγαλύτερες πηγές χρωμίου, απαραίτητου για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Η ανακάλυψη έγινε σε μεγάλο βάθος, όπου εντοπίστηκε σχεδόν καθαρό υδρογόνο. Αυτή η εύρεση αυξάνει τις ελπίδες για εμπορική αξιοποίηση του φυσικού υδρογόνου με χαμηλό κόστος. ​

Η γεωλογική δομή της περιοχής, γνωστή ως οφιόλιθος, σχηματίστηκε όταν τμήματα του ωκεάνιου φλοιού και του μανδύα της Γης ανυψώθηκαν στην επιφάνεια λόγω τεκτονικών διεργασιών. Αυτές οι δομές θεωρούνται ευνοϊκές για τον σχηματισμό και τη συγκέντρωση φυσικού υδρογόνου. ​

Οι οφιόλιθοι στην Ελλάδα, βρίσκονται σε διάφορες περιοχές, κυρίως σε οροσειρές και τεκτονικά ενεργές ζώνες όπως είναι το όρος Βέρμιο και τα Πιέρια Όρη στην Κεντρική Μακεδονία, το όρος Όθρυς στη Θεσσαλία, το όρος Παρνασσός στη Στερεά Ελλάδα, το όρος Ταΰγετος στην Πελοπόννησος, το όρος Βούρινος στη Δυτική Μακεδονία, τα όρη της Κρήτης (σ.σ. ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα του νησιού), στα νησιά του Αιγαίου (π.χ. Σάμος, Ρόδος, Κυκλάδες)

Οι ελληνικοί οφιόλιθοι έχουν μελετηθεί εκτενώς για τη γεωλογική τους αξία, αλλά δεν έχουν ακόμα διερευνηθεί συστηματικά για την ύπαρξη λευκού υδρογόνου, όπως έγινε στην Αλβανία.

Το όνομα οφιόλιθος προέρχεται από τα ελληνικά και σημαίνει πέτρα φίδι, εξαίτιας του συνήθως πράσινου χρώματος που έχουν τα πετρώματα που τους αποτελούν (σπιλίτες, σερπεντινίτες).