Ο Δημήτριος Ιωαννίδης ήταν ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους στρατιωτικούς και πολιτικούς της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Γεννημένος στην Αθήνα το 1923, η πορεία του συνέπεσε με κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, όπως η δικτατορία των συνταγματαρχών και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Ναζί και προήχθη σε διάφορες στρατηγικές θέσεις κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Η αναρρίχησή του στη στρατιωτική ιεραρχία κορυφώθηκε όταν, το 1967, συμμετείχε στο πραξικόπημα που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση και επέβαλε τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ήταν διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών (ΕΣΑ), όπου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην καταστολή των πολιτικών αντιπάλων.
Στις 25 Νοεμβρίου 1973, εκμεταλλευόμενος την πολιτική αναταραχή που ακολούθησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ανέλαβε την ουσιαστική ηγεσία της χώρας, υπό τον τίτλο του “αόρατου δικτάτορα”.
Το καθεστώς του, ωστόσο, χαρακτηρίστηκε από σφοδρή καταπίεση και αποτυχία να διατηρήσει την εθνική ασφάλεια, αποτέλεσμα της απόφασής του να υποστηρίξει μια στρατιωτική παρέμβαση στην Κύπρο με σκοπό την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το 1974. Αυτή η ενέργεια οδήγησε στην τουρκική εισβολή και διαίρεση της Κύπρου.
Μετά την αποτυχία του, ο Ιωαννίδης απομακρύνεται από την εξουσία τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς και τον Ιανουάριο του 1975 κρίθηκε από στρατιωτικό δικαστήριο. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία.
Πέθανε το 2010 από θερμοπληξία στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, αφήνοντας πίσω του μια ιστορία γεμάτη αντιφάσεις και προκλητικές πολιτικές αποφάσεις που επηρέασαν την Ελλάδα.
Διαβάστε επίσης: