Η εμπειρία του να είναι κανείς δημόσιος υπάλληλος στην Ελλάδα έχει αλλάξει σημαντικά από το 1960 μέχρι σήμερα, λόγω της οικονομικής, κοινωνικής, και τεχνολογικής εξέλιξης της χώρας.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι το 1960 χαίρονταν σεβασμού και κοινωνικού κύρους, καθώς η θέση τους θεωρούνταν σταθερή και προνομιούχα.
Σε μια Ελλάδα που ανάρρωνε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, η εργασία στο Δημόσιο ήταν σύμβολο ασφάλειας.
Τα καθήκοντα ήταν συχνά χειροκίνητα, με γραφομηχανές, αρχεία σε χαρτί και έγγραφα που μεταφέρονταν με το χέρι.
Η οργάνωση ήταν συχνά γραφειοκρατική και χρονοβόρα. Υπήρχε περιορισμένη εποπτεία ή έλεγχος για την αποδοτικότητα των υπαλλήλων.
Οι μισθοί δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλοί, αλλά η ασφάλεια της θέσης και τα οφέλη (π.χ. σύνταξη, επιδόματα) την έκαναν ελκυστική. Οι απολύσεις ήταν σπάνιες και η θέση θεωρούνταν δια βίου.
Η επιλογή βασιζόταν περισσότερο σε γνωριμίες και πολιτική επιρροή παρά σε αξιοκρατικά κριτήρια. Οι προσλήψεις γίνονταν συχνά με ευνοιοκρατία.
Η φήμη των δημοσίων υπαλλήλων σήμερα έχει αλλάξει, καθώς συχνά επικρίνονται για γραφειοκρατία ή χαμηλή παραγωγικότητα.
Ωστόσο, η θέση παραμένει ελκυστική για την ασφάλεια και τη σταθερότητα, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
Η τεχνολογία έχει μεταμορφώσει τη λειτουργία του Δημοσίου καθώς υπολογιστές, ηλεκτρονικά αρχεία και αυτοματοποιημένες διαδικασίες έχουν μειώσει τη γραφειοκρατία.
Οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί, με έμφαση στην αποδοτικότητα και την εξυπηρέτηση του πολίτη ενώ υπάρχουν προγράμματα επιμόρφωσης και προσπάθειες εκσυγχρονισμού, αν και πολλές φορές καθυστερούν.
Οι μισθοί στο Δημόσιο σήμερα είναι χαμηλότεροι σε σχέση με το παρελθόν (μετά την οικονομική κρίση), αλλά η σταθερότητα και η σύνταξη παραμένουν σημαντικά οφέλη. Τα επιδόματα έχουν μειωθεί ενώ το σύστημα αξιολόγησης είναι αυστηρότερο.
Οι προσλήψεις πλέον στο Δημόσιο γίνονται μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, με έμφαση στην αξιοκρατία και τη διαφάνεια.
Υπάρχουν αυστηρότερες διαδικασίες αξιολόγησης και λιγότερος χώρος για ευνοιοκρατία.
Το 1960 το Δημόσιο ήταν πιο χαλαρό και βασισμένο σε παραδοσιακές δομές, ενώ σήμερα είναι πιο τεχνολογικά προσαρμοσμένο αλλά με περισσότερες απαιτήσεις.
Οι μισθοί και τα προνόμια παραμένουν σταθερά βασικά κίνητρα, αν και το κύρος του δημοσίου υπαλλήλου έχει μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Η πολιτική επιρροή στις προσλήψεις έχει περιοριστεί, αλλά δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως.
Το Δημόσιο συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αλλά η εξέλιξή του αντικατοπτρίζει την ευρύτερη μετάβαση της Ελλάδας από μια αγροτική, αναπτυσσόμενη χώρα σε μια σύγχρονη κοινωνία.