Σύμφωνα με έγγραφο της CIA που είχε κυκλοφορήσει πριν λίγα χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φέρεται να ήταν συνεργάτης των ναζί στη Θεσσαλονίκη κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Έχει όμως βάση ένα τέτοιο έγγραφο το οποίο πιθανότατα βασίζεται σε ισχυρισμούς του «σφαγέα της Θεσσαλονίκης» Μαξ Μέρτεν;
Ο λόγος για την περίφημη «Υπόθεση Μέρτεν» αφορούσε τον Μαξ Μέρτεν, αξιωματικό των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων, ο οποίος κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου, αρκετά εκ των οποίων στην χώρα μας.. Η υπόθεση συγκλόνισε την πολιτική ζωή της Ελλάδας από το 1957 μέχρι το 1960. Έλαβε διαστάσεις τον Νοέμβριο του 1958 όταν η κυβέρνηση ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδιο, με το οποίο τροποποιούνταν ο προηγούμενος σχετικός νόμος και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου που είχαν ήδη καταδικαστεί και κρατούνταν σε ελληνικές φυλακές.
Ο Μαξ Μέρτεν (1911-1971) ήρθε στην Ελλάδα ήλθε τον τέλος του Αυγούστου του 1942, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Άρθουρ Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, όπου συμμετείχε στη δίωξη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και γειτονικών περιοχών, διατάσσοντας και οργανώνοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, καθώς και την ευθύνη της λεηλασίας των περιουσιών τους, μέχρι και τυμβωρυχίας του εβραϊκού νεκροταφείου, που υπολογίσθηκε ότι ξεπερνούσαν σε αξία το τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων. Εξ αφορμής αυτών αποκλήθηκε «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» και «Χασάπης της Θεσσαλονίκης».
Τελικά μετά από αρκετά γεγονότα και την παρέμβαση και ξένων δυνάμεων Μαξ Μέρτεν παραδόθηκε στις ελληνικές Αρχές προκειμένου να δικαστεί, με τη δίκη να να ξεκινά στις 11 Φεβρουαρίου του 1959.
Στις 5 Μαρτίου του 1959 ο πρόεδρος ανακοινώνει την ετυμηγορία της ενοχής του Μαξ Μέρτεν βάσει της οποίας του επιβλήθηκε 25 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση, για παράνομες φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Ισραηλιτών, φόνους και θάνατο από ασιτία, τρομοκράτηση σε βάρος 56.000 Ισραηλιτών, καταστροφή του Εβραϊκού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης, εκτοπίσεις 40.000 Εβραίων.
Εν τέλει όμως ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε από την Ελλάδα καθώς ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του ψήφισε το νομοσχέδιο που αναφέρουμε στην αρχή του κείμενου.
Αμέσως μετά την άφιξή του στη Δυτική Γερμανία συνελήφθη με ένταλμα των γερμανικών δικαστικών αρχών και δικάστηκε στο Βερολίνο. Ούτε και τότε όμως έμελλε να εκτίσει κάποια ποινή καθώς ο ανακριτής αποφάσισε να παραμείνει ελεύθερος, με τον όρο να παρουσιάζεται στην αστυνομία δύο φορές την εβδομάδα.
Να σημειώσουμε π[ως όταν ο Μέρτενς έφτασε στη Γερμανία και αισθάνθηκε ασφαλής, πέρασε στην αντεπίθεση και κατήγγειλε τον Καραμανλή μέσω Σπήγκελ ότι αυτός και οι συνεργάτες του ήταν “έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών ν κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει σχετικά με την Αντίσταση, πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων”. Δεν παρουσίασε όμως ποτέ σοβαρά στοιχεία που να αποδεικνύουν όσα ισχυριζόταν.
Η ελληνική κυβέρνηση τότε απάντησε σε υψηλούς τόνους ότι ο Καραμανλής ουδέποτε βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη την περίοδο της κατοχής . Στην συνέχεια κατατέθηκαν μηνύσεις επί συκοφαντία….
Στις 10 Νοεμβρίου του 1961 καταδικάστηκε ερήμην σε τετραετή φυλάκιση και χρηματική καταβολή 70.000 δραχμών ως ένοχος συκοφαντικής δυσφήμισης. Πέθανε στη Γερμανία στις 21 Σεπτεμβρίου 1971.