Τι έλεγε ο Αλκιβιάδης για τους γιους του Περικλή από τον πρώτο του γάμο

Ο διάλογος “Αλκιβιάδης” του Πλάτωνα, ο οποίος περιγράφει μια συνομιλία μεταξύ του Σωκράτη και του Αλκιβιάδη. Στη συγκεκριμένη συζήτηση, ο Σωκράτης ρωτά τον Αλκιβιάδη γιατί, παρόλο που ο Περικλής είχε προσλάβει μερικούς από τους καλύτερους δασκάλους για τους γιους του, εκείνοι δεν είχαν γίνει “σοφοί”.

Ο Αλκιβιάδης απαντά ότι, παρόλο που οι γιοι του Περικλή είχαν σπουδάσει με τους καλύτερους δασκάλους, δεν είχαν τις αναγκαίες ικανότητες για να αναδειχθούν σε σοφούς, χαρακτηρίζοντας τους ως “βλάκες”. Η απάντηση αυτή υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ της εξωτερικής μόρφωσης και της προσωπικής ικανότητας ή της φυσικής κλίσης προς τη σοφία. Επίσης, είναι μια έμμεση κριτική στη σημασία της φυσικής ικανότητας και της προσωπικότητας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της γνώσης, ανεξαρτήτως των δασκάλων ή των εξωτερικών επιρροών.

Αυτό το απόσπασμα συνδέεται με την ιδέα του Σωκράτη ότι η σοφία και η αρετή δεν εξαρτώνται μόνο από την εξωτερική εκπαίδευση και τη μόρφωση, αλλά κυρίως από τη φυσική κλίση και τις εσωτερικές ποιότητες του ατόμου. Ο Περικλής, αν και εξαιρετικός ηγέτης, δεν μπορούσε να επιτύχει το ίδιο για τους γιους του, αν αυτοί δεν είχαν τις κατάλληλες εσωτερικές ικανότητες.

Αυτό το παράδειγμα προσφέρει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τη φύση της εκπαίδευσης και της προσωπικής ανάπτυξης στην αρχαία Ελλάδα, και μπορεί να εφαρμοστεί και σε σύγχρονα κοινωνικά πλαίσια σχετικά με το πώς οι γονείς και οι δάσκαλοι διαμορφώνουν τις επόμενες γενιές.