Το Χριστόξυλο ήταν μια μοναδική παράδοση της ελληνικής υπαίθρου, που κρατούσε ζωντανή την έννοια της προστασίας και της φιλοξενίας κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Πρόκειται για ένα μεγάλο ξύλο, συνήθως από δέντρο όπως η δρυς ή η ελιά, το οποίο καίγονταν αδιάκοπα στο τζάκι για 12 μέρες, από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνεια.
Η φωτιά είχε διπλή σημασία. Από τη μία πλευρά, θεωρούνταν πως κρατούσε μακριά τους καλικάντζαρους, πλάσματα που, σύμφωνα με τις παραδόσεις, έβγαιναν εκείνες τις μέρες και έκαναν σκανδαλιές. Από την άλλη, το τζάκι ήταν το κέντρο της οικογένειας και η καύση του Χριστόξυλου συμβόλιζε τη ζεστασιά, τη θαλπωρή και την ενότητα.
Μάλιστα, οι στάχτες από το Χριστόξυλο δεν πετιούνταν ποτέ. Πιστευόταν ότι είχαν προστατευτικές ιδιότητες και συχνά σκορπίζονταν στα χωράφια για να φέρουν καλή σοδειά ή γύρω από το σπίτι για προστασία από κακοτυχίες.
Το φαγητό που όλοι θεωρούμε Ελληνικό αλλά δεν είναι
Πως θα συμβιβαστείς με την πρεσβυωπία
Τι ισχύει αν το εικοσάευρω σου ή το δεκάευρω σου είναι σκισμένα, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις;
Ξεχάστε τη διαλλειματική νηστεία, η Δίαιτα του Ατλαντικού είναι η νέα τάση