Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό είναι ότι φοβήθηκε την ήττα από τον Παναθηναϊκό και τελικά έχασε

Μπορεί να είμαστε πολύ νωρίς στη σεζόν, ωστόσο κακά τα ψέματα για τον Ολυμπιακό ή ήττα αυτή από τον Παναθηναϊκό ήταν πολύ κακή. Από πολλές απόψεις.

Ήρθε από τον αιώνιο αντίπαλο, μέσα στην έδρα του και όχι για τη Euroleague όπου μπορείς να την καλύψεις σε κάποια άλλη έδρα, αλλά στην Basket League. Εκεί όπου τα παιχνίδια που μπορεί να χάσει ένας από τους δύο αιωνίους είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Επιπλέον όταν είσαι κυρίαρχος επί του μεγάλου αντιπάλου σου, όπως είναι ο Ολυμπιακός  τα τελευταία χρόνια, μια τέτοια ήττα και μάλιστα στο ΣΕΦ όπως και να το κάνουμε είναι ένα μικρό σοκ. Είναι μια «ρωγμή» στην ως τώρα σχεδόν άθραυστη πανοπλία σου.

Επίσης ήρθε από έναν Παναθηναϊκό που ως τώρα δεν είχε πείσει οτι μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο είδους παιχνίδι και σε μια τέτοια έδρα. Τελικά η ομάδα του Αταμάν τα κατάφερε και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που δεν άφησε περιθώρια στον Ολυμπιακό.

Αυτό ήταν και το μεγάλο «πλήγμα» για τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του. Οτι δεν μπόρεσαν σχεδόν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να κάνουν το παιχνίδι τους. Είχαμε συνηθίσει με όποιον αντίπαλο και να παίζει στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός, ήταν τον «πιάνει από τον λαιμό» από το 1ο λεπτό, είτε κάποια στιγμή να κάνει 2-3 ξεσπάσματα και εύκολα, δύσκολα να κερδίζει.

Αυτή τη φορά ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του ουσιαστικά δεν αντέδρασαν ποτέ. Ουσιαστικά παρασύρθηκαν στον χαμηλό ρυθμό των πράσινων και εν τέλει εγκλωβίστηκαν στην αστοχία τους. Λες και οι ερυθρόλευκοι αισθανόμενοι το ενδεχόμενο της ήττας, λύγισαν… Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το απίστευτα τραγικό 4/16 βολές;

Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός πλήρωσε και πάλι τα εξής δύο πράγματα που τον πληγώνουν ως τώρα στη σεζόν: Το γεγονός ότι μετά τη φυγή των Σλούκα και Βεζένκοφ έχει χάσει μεγάλο κομμάτι τις επιθετικής του δύναμης. Και δεν εννοούμε μόνο σκοράρισμα. Αλλά όλα μαζί. Δημιουργία, αποστάσεις, passing game,  ψυχραιμία και σωστές αποφάσεις.

Όταν βγαίνουν μπροστά κάποιοι παίκτες τότε θα καταφέρνει να καλύπτει τα κενά αυτά. Μόνο που οι Γουόκαπ, Λαρεντζάκης, Κάνααν, Πίτρες, Μιλουτίνοφ, Γκος, ΜακΚίσικ (όταν γυρίσει) και οι υπόλοιποι δεν είναι αυτό λέμε «σταθερές» στο σκοράρισμα.

Το δεύτερο πράγμα που πλήρωσε ο Ολυμπιακό είναι η σκληρή άμυνα: Ο Παναθηναϊκός έβγαλε σκληράδα που δεν είχε δείξει ως τώρα και οι ερυθρόλευκοι «μάσησαν».  Όποια ομάδα παίζει δυνατά τους Πειραιώτες, έχουν πρόβλημα, λόγω (και) της έλλειψης επιθετικού ταλέντου. Το είδαμε και στα παιχνίδια με Μπαρτσελόνα και Μιλάνο στη Euroleague, αλλά και στο πρωτάθλημα με τον Άρη. Ναι μεν σε εκείνο το ματς η νίκη ήρθε για τον Ολυμπιακό, ωστόσο ακόμη και μια ομάδα όπως ο «Θεός του πολέμου» που έχει ένα μπάτζετ μόλις 600-700 χιλιάδων, του έβαλε δύσκολα. Ακριβώς γιατί παίζει πολύ δυνατή άμυνα.

Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός έχει έναν καλό προπονητή, καλούς παίκτες και ένα «ρολαρισμένο» σύνολο. Το αν θα πάρει κάποιον/ους παίκτες για να ενισχύσει τα κενά που έχει (πχ έναν σκόρερ ή ένα «4άρι» θα ήταν καλοδεχούμενοι) μένει να φανεί, όμως ακόμη κι αν αυτό δεν συμβεί, έχει αρκετή ποιότητα για να διεκδικήσει τους στόχους του μέχρι τέλους.

Αρκεί να διαχειριστεί τις δύσκολες ήττες όπως ήταν αυτοί από τον Παναθηναϊκό, ψύχραιμα και απορροφώντας τους «κλυδωνισμούς» και την κριτική που θα αναμενόμενα θα υπάρξει από τον κόσμο τους…