Το συγκινητικό γράμμα παίκτη του Δούκα προς τον γιατρό πατέρα του

Ο πατέρας του είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Σε μια πρώτη γραμμή όμως, μακριά από το σπίτι και την οικογένειά του.

Ο πατέρας του παίκτη των Ακαδημιών του Δούκα, Φίλιππου Ακύλα Καλούδη «πολεμάει» με… νύχτα και με δόντια τον κορονοϊό στο Λονδίνο.

Είναι γιατρός και εργάζεται σε νοσοκομείο στην αγγλική πρωτεύουσα.

Ο γιος του Φίλιππος Ακύλας Καλούδης θέλησε να του στείλει την αγάπη του με μιε ξεχωριστή και συγκινητική επιστολή.

Να του δείξει την συμπαράστασή του μα να πει και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον πατέρα του και σε όλους του γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που μάχονται με τον φονικό ιό.

Αναλυτικά το γράμμα του Φίλιππου Ακύλα Καλούδη προς τον πατέρα του

«Αγαπημένε μου μπαμπά, Ακούω καθημερινά στην τηλεόραση την εξέλιξη της πανδημίας στην Αγγλία με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες ασθενείς και ανησυχώ…

Δύσκολα μπορώ να φανταστώ πως είναι η κατάσταση σε μια ξένη χώρα, μακριά από το σπίτι σου να πηγαίνεις καθημερινά στη δουλειά σου, σε ένα Νοσοκομείο γεμάτο κρούσματα Κορωνοϊού… την αγωνία που θα πρέπει να αισθάνεσαι κάνοντας καθημερινά τη δουλειά σου με πολλή προσοχή για να μην κολλήσεις.

Όλοι εσείς, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία δίνετε κάθε μέρα μια μάχη με τον αόρατο εχθρό. Μέρα, νύχτα, δίπλα στους ασθενείς σας κάνετε ότι μπορείτε για να τους βοηθήσετε, μαχητές δίπλα τους.

Στην αρχή των μέτρων, μια Κυριακή βράδυ, είχαμε βγει στο μπαλκόνι και χειροκροτούσαμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Στο δρόμο μας, ακούγονταν χειροκροτήματα και φωνές, χειροκροτούσαμε και εμείς για σένα.

Ελπίζω αυτά να σας αναπτερώνουν το ηθικό, για να συνεχίζετε να δίνετε ακούραστα τη μάχη σας. Γνωρίζω ότι στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να βρίσκεσαι τώρα εδώ, μαζί με την οικογένεια σου στις δύσκολες αυτές στιγμές, αλλά βλέποντας την προσπάθεια που καταβάλλετε εσείς οι γιατροί, είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψουμε σύντομα στην καθημερινότητά μας και θα είμαστε ξανά μαζί!

Οπότε, συνέχισε να μας κάνεις περήφανους με την καθημερινή σου μάχη. Να ξέρεις ότι όλοι μας αναγνωρίζουμε το έργο σου και σε θαυμάζουμε. Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολος αυτός ο πόλεμος, αλλά ότι δεν θα αφήσεις κανένα εχθρό να σε κερδίσει.

Είσαι ένας πραγματικός μαχητής! Παρόλο που η απόσταση δυσκολεύει τη φυσική μας επικοινωνία, σε βλέπουμε κάθε βράδυ όταν επιστρέφεις από το Νοσοκομείο και λέμε τα νέα της ημέρας μας, σαν να είμαστε μαζί! Νιώθω σαν να έχουμε μία αλυσίδα, η οποία μας συνδέει και δεν μπορεί να σπάσει.

Όποιο εμπόδιο και αν βρεθεί στο δρόμο της, θα το προσπεράσει και σύντομα θα είμαστε πάλι μαζί! Το γεγονός ότι έμεινες εκεί και συνεχίζεις να κάνεις τη δουλειά σου, να πηγαίνεις κάθε μέρα στο νοσοκομείο, παρά το γεγονός ότι υπάρχει κίνδυνος να αρρωστήσεις μου προσφέρει ένα σημαντικό μάθημα για το καθήκον και την προσφορά στον άνθρωπο.

Μου μαθαίνει όμως και κάτι ακόμα: πως δεν φοράνε όλοι οι υπερήρωες μπέρτα και στολές, αλλά φοράνε και άσπρες ιατρικές ποδιές! Θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, ένα μεγάλο ευχαριστώ και να σου ζητήσω να προσέχεις πολύ!

Με αγάπη, Φίλιππος».