Παναιτωλικός: To «αντίο» στον Τάκη Παπαποστόλου

Ο Παναιτωλικός πενθεί για τον θάνατο του Τάκη Παπαποστόλου, εμπνευστή και δημιουργού του ύμνου της ομάδας, την οποία υπηρέτησε και ως ποδοσφαιριστής!

Αγωνίστηκε με επιτυχία στη θέση του επιθετικού στην αγρινιώτικη ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ο Παναιτωλικός τον αποχαιρέτησε με ένα κείμενο που έγραψε ο ίδιος.

Αναλυτικά:

«Η Αγρινιώτικη γη υποδέχεται σήμερα στην αιώνια αγκαλιά της τον Τάκη Παπαποστόλου (η ταφή του γίνεται στις 4.00 το απόγευμα στο Κοιμητήριο Αγρινίου). Ο διακεκριμένος μουσουργός, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, ο εμπνευστής και δημιουργός του Ύμνου του Παναιτωλικού, σε σημείωμά του που φιλοξενήθηκε στο επίσημο περιοδικό της ΠΑΕ YELLOW PΟWER στις 27 Ιανουαρίου 2008, μοιράστηκε με το κοινό τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για τον Σύλλογο που αγάπησε, τον Ύμνο που συνέθεσε, ενώ προέβλεψε την επιτυχημένη αγωνιστική (και όχι μόνο) πορεία που ακολούθησε.

Το αναδημοσιεύουμε, ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του.

ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ: Μια θρεπτογέννα λέξη, που καθιστά το τρίπτυχο του χρόνου ένα διαρκές παρόν. Η διαχρονικότητα καθορίζεται από το χθες, στο σήμερα, το αύριο. Ο λεγόμενος μηδενισμός του χρόνου, προκειμένου για τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ορίζεται ως μια τέλεια και ατέρμονη ευθεία, που ενώνει το διάστημα εξέλιξης.

Εστράτευσα τον εαυτό μου σε μια δύσκολη αποστολή: να καταστήσω ύμνο ατελεύτητο το περιούσιο χιλιάδων αγρινιώτικων ψυχών. Το περιούσιο, λόγω της ιστορικής μοίρας του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ που δεν ανήκει σε έναν αλλά στο σύνολο της χαράς και των δακρύων, για τις αναστάσεις, τις πτώσεις και τις εγέρσεις του. Αυτόν τον παιάνα, άλλοτε αναγάλλιαμα, άλλοτε πρελούδιο και άλλοτε σάλπισμα νέας πορείας, είπα να καταθέσω με ποίηση, με μελωδία ψυχής. Στο ταμιευτήριο των οραματισμών και των καημών των Παναιτωλικιωτών λουσμένος με τη ρουμελιώτικη δωρικότητα πέρασα με διαύγεια το πρώτο μέρος με το επιφώνημα «Παναιτωλικέ!», ως σφραγισμένο λόγο, ως σύνθημα άγειρον και έγειρον!

Στο δεύτερο μέρος εστίασα λόγο και μέλος στο νόστο των ψυχών και στο δοξαστικό του μέλλοντος καιρού.

Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ήταν πάντα μια ιδιαιτερότητα, που μόνο ψυχικά βιώνεται. Με τις αγνές ψυχές των Φιλάθλων του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ έδεσα τον Ύμνο, που αποτελεί μια ερμηνεία της βιωμένης ιστορικότητας. Δεν είναι τραγούδι. Είναι παλμός ζωής των Αγρινιωτών. Σ’ αυτό το βιωματικό κύκλο αείποτε παρών ερμήνευσα θρύλους, μύθους, όνειρα και δραματικές περιόδους.

Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ζει και πορεύεται κατά τη μοίρα ατέρμονων αστερισμών. Σήμερα, μοίρα καλή, έχει Πρόεδρο έναν φωτισμένο Αγρινιώτη λαμπρής σταδιοδρομίας στο εξωτερικό, που καταθέτει τις δυνάμεις του στον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ με αισιόδοξο πάθος. Έχτισε και χτίζει υποδομές και σημαδεύει διαδρομές ικανές να απογειώσουν την Ομάδα στο αγωνιστικό πεδίο.

Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, τώρα, περνάει την περίοδο της δημιουργικής σιωπής που εγκυμονεί μεγάλη γέννα. Ο Φιλόσοφος λέει: «όποιος κάποτε πολλά θε έχει να πει, σε σιωπή βυθίζεται πολύ». Αυτή την προεόρτια περίοδο διέρχεται τώρα ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ!

Ας ευχηθούμε το καλύτερο, στο οποίο και πιστεύω, τόσο στον πολιτιστικό τομέα των υποδομών, όσο και στον καθαρά αγωνιστικό. Οι δυνατοί κρατούν τη Σημαία ψηλά και  πορεύονται.

Εκ βαθέων

ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΥΓ. Σε μια καινούργια έκδοση του Ύμνου του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ επιθυμώ να συμμετάσχει ως χορωδία και η παιανική φωνή της εξέδρας σε μια ζωντανή ηχογράφηση».