Είχαν κατοικίδια οι Αρχαίοι Έλληνες; Ποια η σχέση τους με τους σκύλους και τις γάτες;

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια βόλτα σε μια αρχαία ελληνική πόλη, θα βλέπαμε γνώριμες εικόνες: παιδιά να παίζουν με σκυλιά στους δρόμους, κυνηγούς με τα λαγωνικά τους, αλλά και μικρές νυφίτσες να τριγυρνούν στα σπίτια, κυνηγώντας ποντίκια. Γιατί ναι, οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τα ζώα τους, αλλά είχαν διαφορετικές συνήθειες από τις δικές μας.

Οι σκύλοι ήταν οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του αρχαίου κόσμου. Ήταν πιστοί φύλακες, ακούραστοι κυνηγοί και αφοσιωμένοι σύντροφοι. Από τα ευγενή λαγωνικά των αριστοκρατών μέχρι τους μικρόσωμους σκύλους που ζούσαν σε σπίτια απλών πολιτών, οι αρχαίοι Έλληνες τους εκτιμούσαν απεριόριστα. Σε αρχαίες επιγραφές και ταφικές στήλες, δεν είναι σπάνιο να βρίσκουμε αποχαιρετισμούς προς αγαπημένους τετράποδους φίλους – μια απόδειξη πως ο δεσμός ανθρώπου και σκύλου κρατάει χιλιάδες χρόνια.

Οι γάτες, από την άλλη, δεν είχαν ακόμη κατακτήσει την καρδιά των Ελλήνων. Μπορεί σήμερα να τις θεωρούμε αδιαμφισβήτητες βασίλισσες των σπιτιών μας, αλλά στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες. Πριν εμφανιστούν, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν νυφίτσες στα σπίτια τους για να ελέγχουν τον πληθυσμό των τρωκτικών. Οι γάτες ήρθαν αργότερα, πιθανότατα από την Αίγυπτο, όπου τις λάτρευαν σαν ιερές. Όταν, όμως, άρχισαν να γίνονται γνωστές, δεν άργησαν να κερδίσουν τους Έλληνες με τη γοητεία και την ανεξαρτησία τους.

Και αν αναρωτιέστε αν τα ζώα είχαν θέση στη μυθολογία, η απάντηση είναι ναι! Ο Οδυσσέας, όταν επέστρεψε στην Ιθάκη, αναγνωρίστηκε από τον γέρικο σκύλο του, τον Άργο. Ο Κέρβερος, ο φοβερός φύλακας του Κάτω Κόσμου, ήταν ένας τρικέφαλος σκύλος που κανείς δεν μπορούσε να ξεπεράσει. Και ας μην ξεχνάμε τη θεά Άρτεμη, που λατρευόταν ως προστάτιδα των κυνηγόσκυλων.

Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τα ζώα τους, τα σέβονταν και τα τιμούσαν, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Μπορεί να μην τάιζαν τις γάτες τους gourmet κονσέρβες, αλλά σίγουρα τους έδιναν έναν ρόλο στη ζωή τους – και όπως φαίνεται, αυτή η σχέση αγάπης και αφοσίωσης κρατάει αιώνες.