Η πυροσβεστική έσβηνε τη φωτιά μόνο σε όσους δεχόντουσαν να πουλήσουν το σπίτι τους, αν έλεγαν όχι το άφηνε να καεί

Στην αρχαία Ρώμη, η πυροσβεστική υπηρεσία δεν λειτουργούσε με τους όρους που γνωρίζουμε σήμερα. Ο Marcus Licinius Crassus, γνωστός ως ο “πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρώμη”, είχε δημιουργήσει μια πυροσβεστική ομάδα που εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα προσωπικά του συμφέροντα. Αντί να προσφέρει αμέριστη βοήθεια σε περιπτώσεις φωτιάς, ο Crassus μετέτρεψε κάθε καταστροφή σε επιχειρηματική ευκαιρία.

Όταν ξέσπαγε φωτιά σε ένα κτίριο, οι άνδρες του έφταναν άμεσα στον τόπο του συμβάντος, αλλά δεν ξεκινούσαν να την κατασβήνουν. Η βοήθεια δινόταν υπό όρους: ο ιδιοκτήτης του κτιρίου έπρεπε να συμφωνήσει να πουλήσει την περιουσία του στον Crassus σε εξευτελιστική τιμή. Αν δεχόταν, η φωτιά σβηνόταν και ο Crassus αποκτούσε το ακίνητο. Αν όμως αρνιόταν, οι πυροσβέστες έμεναν άπραγοι, αφήνοντας το κτίριο να καταστραφεί ολοσχερώς.

Αυτή η πρακτική ήταν εξαιρετικά προσοδοφόρα. Με ελάχιστη επένδυση, ο Crassus απέκτησε μεγάλο αριθμό ακινήτων, τα οποία στη συνέχεια επισκεύαζε και ενοικίαζε πίσω στους πρώην ιδιοκτήτες. Οι φωτιές, αντί να αποτελούν κίνδυνο, μετατράπηκαν σε μέσο οικονομικής επέκτασης για τον ίδιο, ενώ για τους κατοίκους της Ρώμης αντιπροσώπευαν έναν εκβιασμό που δύσκολα μπορούσαν να αποφύγουν.

Η ιστορία αυτή δείχνει την ακραία φύση της επιχειρηματικότητας του Crassus, που βασίστηκε στην εκμετάλλευση καταστάσεων ανάγκης. Παρόλο που η πρακτική του μπορεί να κριθεί σήμερα ως ανήθικη, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς λόγους που τον ανέδειξαν ως έναν από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής του.